Mitt strikkenyårsforsett

Eg strikkar mykje, og då samlar det seg mykje restegarn. Eg har også garn liggjande som eg aldri har greidd å bruka på grunn av at garnfargane ikkje var slik som eg hadde tenkt. I 2014 har eg tenkt å ta tak i det store garnlageret mitt og bruka det til noko fornuftig. Og eg har funne ut korleis!

Organisasjonen Strikk for livet sender strikka ullplagg og ullteppe til nyfødde, prematurfødde og sjuke barn ved sjukehus i fattige land. Og her har eg tenkt å bidra. 

Eg har byrja på eit ullteppe i Pickles extra fine merino, som er eit utruleg godt og mjukt garn. Oppskrifta er frå Pickles og heiter På veg helseteppe. Det går fort å strikka, og eg har tenkt å strikka så langt at eg har brukt opp alt restegarnet av denne garnsorten. Eg har også tenkt å strikka prematurtrøyer som det ligg oppskrift på på nettsida til Strikk for livet. Gå inn der og les meir. Og strikk! 

Og til slutt ønskjer eg deg eit godt nytt år, anten du strikkar eller ikkje! 

Boktipset!

Frå min splitter nye iPad Air må eg dela eit boktips.

Eg les nesten aldri skjønnlitterære bøker. For det første prioriterer eg å strikka når eg først får tid til å setja meg ned om kveldane. For det andre har eg slutta å lesa på senga, noko eg som regel alltid gjorde før eg blei mor. For det tredje er eg ein særs utolmodig og kritisk lesar. Det skal mykje til før ei bok fenger meg. Eg les stort sett bøker av dei forfattarane som har gjeve meg gode leseopplevingar tidlegare. Men i alle fall var det denne boka som nettopp låg i fanget mitt:

Eg hadde kome til side 12 i dag tidleg, og no er eg ferdig. Eg har brukt kvar ei ledig stund i dag til å lesa. Mannen måtte både bada og leggja sonen. Fordi eg var så hekta. Dessutan seier det alt om ei bok når eg legg vekk strikketøyet til fordel for å lesa. Eg har ikkje strikka ei maske i dag. Men det skal eg gjera no! Les boka! 

Og til slutt: Agnes Ravatn er ein forfattar eg vil tilrå å lesa alle bøkene til, både når det gjeld fortidige og framtidige utgjevingar.

PS: Eg tek i mot lesetips frå kloke hovud, så del veldig gjerne boktips med meg, altså!

Gult er kult, som vanleg

Kva eg har strikka: genser med rund sal frå Sandnesgarn, oppskrift nr. 18 – guttegenser med rund sal – i heftet 0811 Til fjells
Til kven: sonen min på 3 år
Garn: Smart
Storleik: 4 år

Lua strikka eg forresten på tampen av førre vinter. Det er Kongen på haugen-lue frå Pickles. Lua er strikka med Pickles extra fine merino lagt dobbelt, så det gjekk jo veldig kjapt å strikka. Ei supermjuk og god (og gul) lue!

Det er ganske lenge sidan eg byrja på genseren, og eg har streva både med fargeval, strikkefastheit og sjølve oppskrifta, som det var ein feil i. Men no er eg ferdig!

I oppskriftsheftet såg fargane blågrøne og fine ut, som det er mogleg å sjå på biletet til venstre (biletet er frå nettsida til Sandnesgarn). Eg hadde opphavleg lyst til å strikka i desse fargane fordi eg likte dei blågrøne nyansane. Men fordi dette var eit litt gammalt oppskriftshefte var to av fargane utgåtte fargar, nemleg hovudfargen og den fargen som har sterkast grøntone. Eg fekk hjelp i garnbutikken til å velja fargar som likna, og eg enda opp med fargar som eg eigentleg berre var sånn passe nøgd med. Dvs. den fargen som øydela, var den lyselysegrøne her (ser nesten kvit ut):

Eg strikka meg passe nøgd oppover mot halsen, og då eg skulle til å strikka sjølve halsen, innsåg eg at genseren var alt for stor for guten min. Eg hadde altså strikka for laust (ein klassikar). Eigentleg var eg ikkje nøgd med fargesamansetjinga, så det var ikkje så trist å rekkja opp. Eg tok ein pause frå genseren over sommaren, og fann han fram i haust. Det blasse blå garnet blei bytt ut med sennepsgult, eg gjekk ned ein halv storleik i pinnar og strikka stramt. Då! Gult gjorde susen, rett og slett.

Det var første gongen eg strikka med Smart. Det er eit ganske tjukt garn, og det var godt å strikka med. Eg har planar om å strikka ei restegarnlue frå boka Klassisk barnestrikk. Der er det nemleg oppskrifter med Smart-garn.

Jepp, eg strikka genseren ganske lang med vilje. Eg likar at genserar varer meir enn éin sesong. Og når det ligg så mykje arbeid bak som med denne, er det jo ekstra kjekt at genseren varer ei stund. 

Sommarminne

November er her. Eg greier så vidt å ha augo opne. Men det kjem til å bli sommar att.

Snart!

No har eg endeleg fått melding frå Eplehuset om at den nye og fine maskina mi er på veg til meg! Det har vore eit langt bloggopphald først og fremst fordi eg ikkje har hatt anna enn lånemaskin utan enkel tilgang på dei 50.000 bileta mine, men snart blir det bloggings att! Dagens utsikt frå heimekontoret:

Kva du kan få for 20 kr

Denne koppen fann eg på ein bruktbutikk i København i sommar. Han er frå IKEA, og det står "84" under han. Tyder det 1984? Eg tippar det. Eg googla nemleg, og det ser ut som om dette var hotte IKEA-fargar det året. 20 kr betalte eg. Særs nøgd! 

Elles har eg måtta levera inn macen på reperasjon, så det blir truleg sporadisk med blogging framover. Og måndag byrjar eg i ny jobb, Tryggve byrjar i storbarnsavdeling i barnehagen, og far i huset skal på jobbreise. Kvardag ... Merkar det hjelper å drikka kaffi av ein slik kopp då.

 

I mål med julegåvestrikk

Kva: kragejakke frå Nøstebarn, oppskrifta står i Strikk til nøstebarn
Til kven: mamma
Garn: dobbel tråd med 2-tråds merino lammeull frå Nøstebarn. Fargar: 885 rust (mørk oransje) og ein lys oransje farge frå Nøstebarn som er utgått.
Storleik: small

Endeleg blei eg ferdig med julegåva til mamma! Julegåva for 2012, altså ... Eg skulle strikka ferdig jakka i dagane før jul i fjor, men så blei eg sjuk og gjorde ikkje så mykje anna enn å liggja til sengs i heile jula, og då blei jakka liggjande på vent. Lenge. Men i går blei eg ferdig!

Eg blei ganske godt nøgd med fargevalet. Dei to oransje fargane gir eit fint spel. Den lysoransje fargen som er utgått, hadde eg eigentleg byrja strikka ei Nøstebarn-undertrøye med for fleire år sidan, men dette prosjektet blei ikkje så bra, så eg rekte oppatt alt. Den andre oransjefargen er mørkare oransje, og er altså den oransjefargen Nøstebarn sel i dag.

Mottakaren blei ganske så nøgd òg, trur eg!

Sjå min kjole

... han er gul som sola!

Eg er så nøgd! I København kan ein finna fullt av små butikkar som sel ganske så unike kjolar. No i juli var eg innom ein 50-talskjolebutikk (heilt fantastisk, men eg kjøpte ikkje noko), mange bruktbutikkar og små butikkar som sel eigenproduserte kjolar.

Denne gule kjolen fann eg på den fantastiske butikken Divaen og Krudtuglen i bydelen Nørrebro (bydel som er eit must å vitja). Her sel dei både kjempefine og særs solide leiker (lite plast, mykje tre – Tryggve kjøpte seg eit verktøysett), kjempefine klede til barn (blant anna har dei det økologiske merket Ej sikke lej), og så har dei ei lita avdeling med kjolar og bukser dfor vaksne. Merket heiter Millou og blei skapt av to danske damer i 2006. Divaen og Krudtuglen er den einaste butikken som sel merket, så det er ganske så unikt. 

Ein ser at kjolen er vakkert sydd, her er det ingen saumar på skeive, feil eller manglar. Det er ein omslagsskjole, så ein kan knyta så laust eller stramt ein vil. Han var litt vid i overdelen, tykte eg, så eg må kanskje sy han litt inn i sidene.

Kjolen er sydd av det velrennomerte stoffet Liberty of London. Det er tynt og silkeaktig bomullsstoff, og det er mogleg å kjøpa metervare og sy eigne klede av det, men det er ganske så dyrt (kjolen var ikkje heilt billeg, heller). Stoffet er veldig behageleg å ha på. Kjolen var litt gjennomsiktig, så eg var særs nøgd då eg fann ein supermjuk underkjole på Gudrun Sjöden, som passa heilt perfekt til kjolen.

Så om du skal til København på kjolejakt, styr unna H&M på Strøget, og peil deg inn mot Elmegade 22, der denne butikken ligg. I denne gata ligg det dessutan mange andre kule butikkar og fine kaféar. (50-talskjolebutikken låg like ved.) Vi åt på The laundromat café i Elmegade 15, og det var kjempegod mat både for store og små.

Vimpeltrøye frå Pickles

Etter mange gloheite dagar på heimlege trakter kom omsider regnet. Og lyn og torden.

Passa perfekt at garnpakken eg bestilte frå Pickles, dumpa ned i postkassa då det byrja hølja ned. Må forresten skryta av leveringstida til Pickles. Eg bestilte garnpakken på ein laurdag, og på tysdag hadde eg garnet i hus (på bygda). 

Eg er i gang med vimpeltrøye til meg sjølv, eller vimpel-tee som Pickles kallar det. Det var mange fine farge-kits, og etter litt att og fram enda eg opp med fargane over. Den raudlege fargen er ein slags korallfarge, og Pickles kallar han vassmelon. Stemmer ganske bra. På biletet ser fargen litt mørkare ut enn han er i verkelegheita. Eg veit ikkje om eg kler denne fargen så godt, eg trudde fargen skulle vera endå raudare. Men i og med at eg har eit mål om å kle meg i litt fleire fargar enn grøn, turkis og gul, tek eg sjansen.  

Det blir ganske lange trådar på vranga, og Pickles har lagt ut eit videotriks for korleis festa trådane medan ein strikkar slik at det ikkje blir så lange trådar. Eit lurt tips, men det tek lenger tid å strikka. Eg er elles supernøgd med å strikka med sommarulla til Pickles, garnet er mjukt og godt. 

To be continued ...

Kjøben, altså

København! Det var tre år sidan sist, alt for lenge sidan. Eg diggar den byen! Eg diggar ikkje turistoverfylte Strøget, der er vi sjeldan. Men København er meir enn Strøget. Mykje meir!

Denne gongen leigde vi ei privat leilegheit som vi fekk tak i på ferieboligkbh.dk. Kan tilrå det, altså! Særleg når ein har barn er det fint å ha fleire rom å boltra seg på. Vi kjøpte mat hjå den lokale kjøbmanden, og sjølv om det var ein liten, lokal kiosk, hadde dei veldig bra utval av mat: gode ostar, godt kjøtpålegg, gode juicar. Og utvalet av økologisk mat er enormt bra, same kvar ein handlar.

Noko av det beste med København er at folk syklar! Folk syklar over alt. Fordi det er sykkelvegar over alt. Denne gongen leigde vi syklar i to dagar. Den eine sykkelen hadde ein kasse frampå, som Tryggve sat (og sov i).

I løpet av dei to dagane sykla vi mange kilometer. Det som er så diggbart med Kjøben, er at det ligg små, fine butikkar i kvar ei minste gate. Så då vi sykla rundt, stoppa vi opp der vi såg noko tiltrekkande. Eg likar særleg dei små bruktbutikkane som slett ikkje er overprisa (dersom ein samanliknar med norske forhold). Vi gjorde mange kupp på bollar og fat og barnebøker.
 


Det var svært heitt dei fem dagane vi var i Kjøben, og den eine dagen tok vi toget til Amager strand, til liks med ein million andre. Vi hadde aldri bada i Kjøben før, men det må vi gjera igjen dersom det blir like heitt neste gong vi reiser dit. Det var ein fin bris i lufta, så det var slett ikkje kokheitt å vera på stranda. Temperaturen i sjøen var perfekt, og stranda var mjuk å gå på.

Eg har skrive om København på bloggen før, og eg brukte faktisk nokre av tipsa på bloggen. Ein gløymer fort, så det var fint å finna dei att.

• Om København i februar 2010
• Om København i juli 2008

7. juli 2010

Datoen som har blitt minst like viktig som min eigen bursdag. Tryggve er 3 år i dag! Det raraste er at her går han rundt på sitt mest sjølvsagte vis og erobrar verda dag etter dag, seier snåle, artige, fine ting og finn på alle slags merkelege sprell – som å gå ut i garasjen midt i bursdagsfeiringa si, dra med seg stigen og forklara på sitt mest mest overtydande vis at han skal på taket og fanga fluer. Han oppfører seg som om han alltid har vore her. Og han er så sprell levande at eg har vanskar med å sjå føre meg at han har vore ikkje-eksistens. Hurra for finingen min!

3 år og 29 kg sidan og uvitande

Om to dagar blir han 3 år. Eg sit og planlegg kakebakst og ser på gamle bilete av dei siste dagane før han blei fødd. Det er ikkje til å tru kor mykje det er mogleg å læra på 3 år. Barn er geni. Eg har lært ein del eg òg, då. For ein veit ingenting om korleis det er å få barn før ungen er komen til verda. Ein kan lesa og læra, og eg har nok aldri googla så mykje som i svangerskapet. Men likevel er det eit sjokk og ei enorm omveltning når ungen er komen ut. Og ein blir aldri utlært. For etter kvart som ungen veks til, byrjar gå og snakka og interessera seg meir og meir for omverda, kjem ein stadig opp i nye situasjonar som krev noko nytt av ein som forelder.

Det finst ikkje fasitsvar på kva ein som forelder skal seia og gjera i ulike situasjonar ein kjem opp i med ungen. Men det er likevel nyttig å få råd om korleis ein kan handtera ulike situasjonar basert på generell kunnskap om kva ungar treng. Ungar er ulike, men dei er likevel like på mange område. Og alle foreldre ønskjer jo at det skal gå godt med ungane deira. At dei skal bli kloke og gode og trygge. Og det blir dei ikkje av seg sjølve.

Eg kjøpte nyleg ei utruleg bra bok: Selvfølelsen hos barn og unge, av Guro Øiestad. Og eg kan ikkje få sagt sterkt nok kor mykje eg har lært av denne boka. Eg kjenner meg att i så mange situasjonar. Og eg har fått mange a-ha-opplevingar. Eg ser at eg ikkje er heilt på jordet som mor, og eg ser område der eg kan bli ei mor som er endå meir til stades for poden. Denne boka vil eg utropa som pensum for alle foreldre og for alle som arbeider med barn.

Sommaren eg byrja springa

Ja, det skal bli sommaren 2013, det! Eg har aldri likt å springa for å trena. Eg likar aerobic/saltimar der ein instruktør fortel meg kva eg skal gjera. Og så gjer eg det. Til bra musikk og saman med mange andre. Eg må vel kunne seia at eg elskar å trena slik. Eg saknar veldig treningssenteret mitt i Oslo, Krønsj. Det gav meg alt eg trengte, både av uthaldstrening og styrketrening. Og treningsglede! Her på bygda er det ikkje så mange saltimar på treningssenteret for tida. Eg måtte ty til ein annan måte å trena på.

Så! Lukka var stor då eg oppdaga ein fantastisk app til mobilen: Get running. Gjennom appen skal eg greia å springa i 30 minutt i løpet av ni veker. Det verkar utopisk nett no. Eg byrja i går. Det verka ganske lett før eg tok fatt: Eg skulle springa i 1 minutt x 8, og gå i 1.5 minutt mellom kvar gong eg sprang. Det var faktisk ganske tungt! På øyret er det ei behageleg kvinnerøyst som fortel meg når eg skal gå, og når eg skal springa. Ho fortel meg når det er 10 sekund att før eg kan gå, og ho er tolmodig og forståingsfull. Og det treng eg. For eg likar ikkje å springa. Men det gjekk overraskande bra likevel. Eg er optimist!

Det som er bra, er at det er utruleg fint terreng å springa i rett utanfor huset. Eg joggar langsmed bringebær- og jordbæråkrar og sauer. Og det som også er bra, er at for å springa treng eg berre nokre lette treningsklede og eit par gode joggesko. Så eg kan springa heile sommaren gjennom utan å planleggja så mykje. Instruktøren er med, til og med! Kanskje eg kjem til å lika å springa til slutt. Det er vel også eit slags mål oppi dette – at det ikkje blir med dei ni vekene.

Her er eg!

Eg vart lei av å blogga, så no har eg vore vekke sidan mars. Men typisk nok, når sommaren er rett rundt hjørnet og ingen er på nett, då får eg bloggelyst. Så her er eg! Veit ikkje om det er så mange som heng med på bloggen lenger, men. Er det det? Eg har fått skikkeleg dilla på Instagram, og der er eg å finna som ragnhildas, for den som ønskjer å få daglege oppdateringar av livet i vest.

Det er (endeleg) sommar i Sogn. Den første sommaren sidan vi flytta frå hovudstaden. Då snøen omsider forsvann, oppdaga vi at vi budde i ein jungel. Vi har klipt, sådd, luka, vatna ... Og det er utruleg fint at poden berre kan springa rett ut, og så er han i hagen. Det er litt anna å bu i tredje etasje i ei blokk ... Så vi er framleis glade for at vi har flytta på bygda.

Følg med!

God morgon!

Endeleg ferdig! Byrja på God morgon-genser frå Pickles i jula, og det var jo ein enkel genser å strikka, men eg tykkjer det er så keisamt å strikka med berre éin farge, så det tok si tid likevel. Eg strikka bolen litt for kort, men han blei passeleg lang etter at eg vaska genseren og strekte han i våt tilstand. (Eg strikka i storleik small.)

Det beste med genseren er at han er så utruleg god og mjuk. Og varm! På biletet har eg ein tynn ullgenser under, men han måtte eg ta av, gitt, så eg gjekk berre med ein singlet under. Det kjendest ut som om eg var innpakka i bomull. Mmm.

Pickles har fine strikkehjelpfilmar på sidene sine, og denne gongen lærte eg å veva saman to delar (oppe på skuldrene) og å henta opp masker (for å strikka ermene og halsringinga) slik at det blei superfint. Særs godt nøgd med å få lure strikketips!

Eigentleg tenkte eg jo å strikka genseren i fargen appelsin, men fargen var ikkje heilt som forventa, så eg bytte til ein litt keisam farge (lime). Angrar litt på at eg ikkje strikka med ein knæsjare farge, det er litt for mykje grønt i livet mitt. Men det neste strikkeprosjektet er i alle fall fargerikt!

Det skal bli bråkmakargenser, også oppskrift frå Pickles. Dobbelt tråd og fire fargar krev litt tolmod, merkar eg, men det er vel straffa for å ikkje villa strikka med éin farge.

Kapa!

Eit lite tips til dekorativ innramming av bilete: framkall bileta og få mondert kapaplate bak! (Tips nr. 2: Ein treng ikkje furuvegg i alle rom i eit hus ...) Det er jo ganske poppis med fotolerret på blindramme, men eg tykkjer ikkje det blir så fint med tjukk ramme, så difor blei eg så nøgd då eg prøvde kapaplater. Kapaplata er veldig lett, så det er enkelt å festa bileta på veggen med sånn der lærartyggis. (Perfekt dersom du har ein murvegg du ikkje vil borra i!)

Det er ikkje så vanleg at fotobutikkar tilbyr kapaplater, men det gjer Akersgata foto. Ein fotobutikk eg kan tilby på det varmaste! Det er rett og slett ein unormalt bra fotobutikk. Framkallinga blir særs bra, folka som arbeider der har skikkeleg peiling, og dei tilbyr tenester som kjedebutikkar ikkje kan tilby / ikkje er gode på. Eg har aldri vore så nøgd med fargeattgjevinga på bilete før, og eg er ekstremt kritisk når eg får framkalla bilete.

Den kvite rundt kanten er valfri. Eg likar han!

Bror min har skanna mange dias frå barndommen, og på 70-talet var det kvadratiske foto som galdt. Eg tykkjer det blir sååå fint med kvadratiske foto på kapa.

Når ein har bilete på kapa / utan glasramme, er det finast med matt overflate, men eg tykkjer eigentleg matt eller halvmatt alltid blir finast.

Eg har berre vore i butikken deira og framkalla, men ein kan senda inn bestilling på nettsida òg (sjå nedst på startsida).

No angrar eg berre på at eg ikkje forstørra bileta endå meir, så fine er dei. (Desse er 15 x 15, trur eg.)

I mål med eit lite gardinprosjekt

I det nye huset vårt er det enormt mange vindauge, og alle er av ukonvensjonelt format. Det er jo ikkje nødvendig med gardiner framfor alle vindauga, men der sola steikjer, og der det er mykje innsyn, er det jo litt greitt med gardiner. Det er ganske så bra innsyn på badet oppe, så der fann eg ut at vi måtte ha ei gardin. Vindauget er under 1x1 meter og kvadratisk, og eg leita blant stoffrestar for å sjå om eg fann eit lite flak eg kunne sy gardin av.

Eg sydde saccosekk til poden for eit års tid sidan (denne), og dette stoffet hadde eg nokre restar av. Eg blei særs nøgd, for fargane passa perfekt til det pastellblå og litt triste 80-talsbadet vårt. Eg sette i gang, og trudde eg hadde meir enn nok stoff. Men nei, det største flaket var for lite. Så kva gjorde eg? Eg måtte lappa saman ... Eg klipte i firkantar og trekantar og prøvde meg fram.

Glimt frå prosessen ...

Heldigvis er det eit praktisk mønster når det gjeld å lappa saman slik at det blir fint.

Etter litt prøving og feiling og triksing og miksing blei dei fem stoffdelane til ei lita og søt gardin.

Det er jo ikkje spesielt spanande å sy gardiner, men dette prosjektet blei jo litt artig. Eg var på nippet til å gje opp eit par gonger fordi eg ikkje trudde det kom til å bli nok stoff. Eg måtte ta i bruk kvar ein cm med stoff eg hadde att.

Eg er særs nøgd med at eg fekk brukt opp stoffrestar, for eg har ein plan om å bruka opp mykje stoff som berre ligg og sleng.

Så no vart det god karma på do!

Mobilbloggpost frå sofaen

I huset har vi plassert sofaen slik at vi har best mogleg utsikt til himmelen og fjella. Det er absurd mange vindauge i huset, og det er så digg med alt lyset som fløymer inn. Utsikta gir meg ro. No er det fullmåne. Perfekt!

Hos frisøren

I sparkland

Eg trudde sparken var utdøydd. Men i Jostedalen brukar dei framleis spark! Her er det kvite, usalta vegar så langt auga kan sjå.  – Kjøpe sånn! sa poden og sprang av garde med sparken framfor seg. 

Ein hyllest til det vesle

Etter snart to veker på ny plass har vi endeleg fått Internett i hus. I det nye huset vårt. Ting tek litt tid her i indre Sogn ...

Vi fyrer for harde livet i sprengkulda, og innimellom innbiller eg meg at vi er på hyttetur. Men dette er kvardagen. Ein kvardag eg fint kan leva i.

Etter 14 år i Oslo må eg berre seia at det er topp å bu på ein liten plass. Her er alt så oversiktleg og greitt. Frå huset vårt ser vi taket på barnehagen til poden (det er eit lite jorde mellom), eg ser jobben min, eg ser kjøpesenteret (som har alt ein treng, og meir til), Lustrabadet (som ligg rett ved jobben), eg ser fjorden (endeleg!), eg ser treningssenteret, og eg ser høge, snødekte fjell med sol på. Det er akkurat det eg treng å sjå utan det kjennest ut som om eg forsvinn i mengda. Eg likar å kjenna at det er plass til meg. (I Oslo får ein ikkje akkurat den kjensla.)

Ei eldre dame stod i vegkanten rett ved huset vårt og haika med meg i dag. Ho måtte nå ein buss (her går ikkje bussane så ofte), og ho hadde det travelt. Vi hadde ein kjekk bli-kjent-prat dei få minuttane turen tok, og eg reknar med eg ser henne att i og med at vi bur i det same byggjefeltet. Sjølv om ho aldri hadde haika før, gjorde ho sjølvsagt det. Kva elles? Eg nikka nøgd til meg sjølv i bilspegelen då eg sleppte henne av. Og tenkte at eg her vil eg bu.

Pakkepakkepakke

Dette var gårsdagens utsikt. Pjuh, det er eit styr å pakka ned alt ein har samla seg av jordisk gods. Vi har 50–60 kassar med ting. I tillegg til møblar. Alt dette har fordelt seg utover 72 kvadratmeter og i ei bod. Korleis er det mogleg? Ein burde eigentleg ha flytta oftare for å bli minna på om at ein har meir enn nok. 

Ting eg har lært (noko av dette veit eg jo, men eg lærer visst aldri):

• Ikkje kjøp matvarer utan ein plan, kjøpt berre fordi ein tenkte at dette må ein prøva å bruka meir av. To år etter best-før-datoen må matvarene kastast (gjeld særleg pinjekjernar, vaniljepulver og kokosmasse).
• Flyttekassane frå Biltema er billegast og best (dei på biletet). Dvs. ein får mykje for pengane. 
• Det løner seg å måla lister med ein gong ein flyttar inn på ein ny plass og ikkje venta til tre dagar før ein flyttar ut.
• (Denne gjeld ikkje meg!) Aldri kjøp dvd-filmar berre fordi dei er billege. Kva skal ein med ein diger kasse med filmar etter at ein har sett dei éin gong? Livet er for kort til å at ein rekk å sjå filmane fleire gonger.
• Bruk finn.no jamnleg til å kvitta seg med ting, anten for å selja elle gje vekk.
• Når ein ikkje kan hugsa sist ein høyrde på ein cd, er det på tide å kvitta seg med cd-spelaren, forsterkaren og høgtalarane (denne har eg tenkt på i årevis).  
• Kjøp alltid minst fem flyttekassar meir enn ein trur ein treng.