iTunes har spådd meg!

Veit ikkje heilt korleis eg skal tolka alle svara da, men.

1. Put your music player on shuffle.
2. Press forward for each question.
3. Use the song title as the answer to the question even if it doesn’t make sense.

NO CHEATING!

Will it be ok?
Suspicious minds - Elvis Presley

How are you feeling today?
I´d rather dance with you - Kings of Convenience

How do your friends see you?
Starter - Cardigans

Will you get married?
You don´t have to change - Anneli Drecker (haha, bra svar, Knut?)

What is your best friend’s theme song?
Oh, had I a golden thread - Eva Cassidy

What is the story of your life?
Sail away - Madrugada

What was high school like?
This is the day - The The

How can you get ahead in life?
Pieces of you - Jewel

What is the best thing about your friends?
Italo disco - Greatest 80´s Mix - Modern Talking (passa bra!)

What is tonight going to be like?
Sweet dreams - Eurythmics (hehe)

What is in store for the remainder of this weekend?
No er det skøytetid - Trio søt

What song describes you?
Hole in the head - Sugababes (eh...?)

To describe your grandparents?
No coke - Dr. Alban

How is your life going?
Hot butter - Popcorn

What song will they play at your funeral?
Men går jag øver engarna - Helene Bøksle/Sigmund Groven

How does the world see you?
Don´t stop the dance - Bryan Ferry & Roxy Music

Will you have a happy life?
Tattooed on my mind - D´sound

What do your friends really think of you?
Slowdown - Morcheeba

Do people secretly lust after you?
I put a spell on you - Natacha Atlas

How can I make myself happy?
Hung up - Madonna

What should you do with your life?
Push - Madonna

Will you ever have children?
Yal - Natasha Atlas (skal eg tolka dette som eit "ja"?)

Håhå! Eg er 26 år!

You Are 26 Years Old

Under 12: You are a kid at heart. You still have an optimistic life view - and you look at the world with awe. 13-19: You are a teenager at heart. You question authority and are still trying to find your place in this world. 20-29: You are a twentysomething at heart. You feel excited about what's to come... love, work, and new experiences. 30-39: You are a thirtysomething at heart. You've had a taste of success and true love, but you want more! 40+: You are a mature adult. You've been through most of the ups and downs of life already. Now you get to sit back and relax.

What Age Do You Act?

Førjulstankar

Dette er Danilo, fadderungen min. Han er 12 år og bur i SOS-barnebyen Rio Bonito (som tyder "vakker elv") i Sao Paulo i Brasil. Han likar best å spela fotball og stå på rulleskøyter. I går fekk eg julehelsing frå han. Han hadde teikna rundt handa si og skrive "Feliz natal. Danilo" og lagt ved dette fotoet. Når eg legg handa mi oppå teikninga av handa hans, ser eg at han nesten har like stor hand som meg.

Det har ikkje vore så mykje brevskriving dei siste åra. Viss eg skriv, er det på data. Men i morgon skal eg skriva mitt fyrste brev på lenge. Til Danilo. For hand. Eit skikkeleg fint julebrev skal han få. Med snømenn og stjerner på. Og så skal han få tre foto: eitt av meg oppe i eit artig tre, eitt av Mjosundet og eitt av meg på fjelltur i Årdal. Eg kjem til å kladda brevet fyrst. Og så skal eg skriva med den finaste handskrifta eg har, med skikkeleg god penn. Eg må skriva på engelsk, for eg kan ikkje portugisisk. Men i barnebyen omset dei brevet til portugisisk, slik at Danilo skal forstå kva eg skriv. Eg lurar på korleis han kjem til å reagera på brevet mitt. Kva kjem han til å gjera med det? Kjem han til å henga opp fotoa ein stad? Kjem han til å verta glad?

Sjølv om eg ikkje veit korleis Danilo kjem til å reagera, trur eg nok at han vert glad. Det å få brev er noko eg sjølv sett stor pris på. Det å få brev tyder at nokon har tenkt på deg. Ein kjenner seg sedd. For ein som ikkje har ei mor eller ein far, tyder det nok ekstra mykje. Det fascinerer meg at det skal så lite til for å gjera nokon glad.

Årets julegåvetips frå meg: bruk pengar på eit SOS-barneby-fadderskap. Garantert suksess.

Ny bærbar: pc eller mac?

Min trufaste bærbare pc (IBM Thinkpad X30) er daud. Eg heidrar minnet med eit foto frå lesesalen av oss to på Blindern i februar 2005.

Etter tre års intens dagleg bruk (minst 12 timar dagleg, særleg i hovudfagsoppgåveinnspurten, som varte i ca to år), døydde maskina. Skjermen vart svart, rett og slett. Etter å ha sett ekspertar på saka, viste det seg at hovudkortet var gått. Garantitida var utgått (med berre eit par dagar over tida), så då er løysinga ganske enkel: eg treng NY BÆRBAR MASKIN! Det er heilt forferdeleg å prøva å bli van med å skriva på Knut si bærbare maskin, som summar, har eit bråkete tastatur og ei ekkel musepute, så innkjøpet bør skje R A S K T!

Eg står no overfor eit stort val: skal eg kjøpa meg bærpar pc eller mac? Her vil eg setja stor pris på respons frå lesarane.

Her er krava mine og kven eg trur er best til å innfri krava:
- høve til bra biletbehandling (mac)
- under 1,2 kg (både mac og pc)
-12'' skjerm, men ikkje absolutt, så lenge maskina er lettvektar (både mac og pc)
- lekker design (MAC!)
- få kræsj (MAC!)
- under 20.000 kr (både mac og pc)

Mac har òg den fordelen at eg må på butikken med det fantastisk velklingande namnet Eplehuset for å kjøpa maskina. Veldig tiltrekkande. Men eg tek i mot alle råd og tips som hallar mot pc òg, så no ventar eg spent på respons!

31 år i dag!

Her er eg og pappa 30. september 1976, for akkurat 30 år sidan. Mamma fotograferer (utan blitz - difor mykje skugge som gjer at hovuda våre ser forvrengde ut).

1-årsdagen og 30-årsdagen er truleg dei største bursdagsfeiringane så langt i livet. Hugsar ikkje så mykje av den første, men den fantastisk flotte og store feiringa i fjor har eg mange gode minne frå. Det å verta 31 er liksom ikkje like stort og vert ikkje markert på nokon spesiell måte. Det er ein heilt vanleg dag. Regnet høljar ned, eg har vondt i halsen og hovudet, er forkjøla...Ikkje har eg planlagd noko selskap og ikkje har eg planlagd kakebaking. Det einaste som gjer at bursdagskjensla kjem snikande er alle gratulasjonstekstmeldingane eg har fått.

Konklusjon: Eg skal ikkje venta til eg er 40 med å halda stor bursdagsfest!

Regn i Roma

Sidan sist har eg og Knut vore på ein liten ferietur til Roma - for fyrste gong. Det var ein lærerik tur, og eg trur det er på sin plass å dela røynslene med andre som drøymer om å reisa dit. Det er lurt å ikkje ha for store draumar og det er lurt å vera der i meir enn 5 dagar den fyrste gongen, slik at ein rekk å verta litt betre kjend med byen og veit kva ein bør gjera og ikkje.

1. Lær deg italiensk! Nesten ingen snakkar verken engelsk eller spansk. Det er det viktigaste rådet. (Vi kunne det ikkje).

2. Lær deg uttrykka ”grazie” (takk) og ”prego” (versågod, ingen årsak, no høyrer eg på deg, berre snakk) – då kjem du langt; i alle fall kjem du deg ut av bussen.

3. Det er veldig ofte streik på metroen, som ein er heilt avhengig av å bruka. Ha difor med supergode joggesko og eit detaljert kart over byen.

4. Byen er full av turistar. Ein kan lett få andenaud i folkemassen. Gå i staden inn ei smal gate og set deg på ein kafe.

5. Aldri kjøp svart kaffi – til og med cappucinoen er utruleg sterk.

6. Dei har ein tesort som heiter ”Tung ting”. Veit ikkje om dette er ei åtvaring eller ikkje. Du kan jo alltids smaka.

7. Viss du ikkje vil eta pizza eller pasta: du får deg litt av ei utfordring i å setja saman måltidet sjølv! (V.h.a ein meny der alt står på italiensk og ein kelner som berre snakkar italiensk).

8. Regnet i Roma er ikkje som norsk regn. Det er våtare.

9. Ikkje stol på drosjesjåførar som ser at du er ny i byen. Dei tek alle pengane dine, utan at du merkar det.

10. Den italienske døgnrytmen er ei utfordring. Midt på dagen, til litt ulike tidspunkt, stenger mange butikkar og restaurantar i mange timar. Ta difor med matpakke overalt og ikkje planlegg handlerunde før om ettermiddagen/kvelden.

Etter å ha delt det-fyrste vs det-andre-møtet-med-Roma-røynsler med andre, peikar det seg ut ein tydeleg tendens: møte nr. 2 er det beste. Men eg merkar at det er litt for tidleg å drøyma enno.

Seint, men godt!

Eg trur eg og bror min har det etter mamma og pappa, som vart foreldre for første gong då dei var 43 og 48 år: vi er litt treige ...

I vår leverte eg hovudoppgåva mi etter to år på overtid. Og i dag, etter eitt år på overtid, kom den store dagen då Sigmund disputerte! Mamma (74) og pappa (79) tok Kystekspressen til Trondheim med finstasen i kofferten og sjekka inn på hotell for å få med seg seansen. Mamma måtte i hui og hast kjøpa ny dameveske før disputasen, for lommeboka var plutseleg blitt så stor at det ikkje var plass til henne i den medbrakte dameveska (må fylla opp når ein skal på bytur, vettu). Det knytta seg òg stor spenning til korvidt kjoleutringinga på den medbrakte kjolen var for stor eller ikkje. Så det var hakket før det vart kjøpt inn ny kjole òg. Pappa vurderte om det burde vera kvit eller blå kjorte, og det vart blå. Som vi altså skjønar: dette var ein stor dag.

Det er kjekt med store dagar, kanskje særleg når dei kjem seint. (Men eg har ingen planar om å få unge nr. 1 i ein alder av 43)

Draumeveker i haustregnet

ENDELEG har eg Eurosport under ein Grand Slam! Frå 28. august-10. september er det US Open. Eurosport syner fleire kampar for dagen, men eg er jo på arbeid på dagtid, så det er kampane som går om ettermiddagane og kveldane eg får med meg. Det er norske kommentatorar, og dei veit utruleg mykje om både tennissporten og spelarane, så det er utruleg interessant å både sjå og høyra på.

Den store favoritten min for tida er Ana Ivanovic (på biletet). Ho er 18 år, frå Serbia Montenegro og ranka som nummer 17 i verda. Slik har ho vore ranka dei siste åra:

2005: 16
2004: 97
2003: 705

Eg trur ho kjem til å verta ei stor tennisstjerne. Eg såg henne i ei turnering i Canada for nokre veker sidan (takka vera Eurosport), og det er noko av det beste eg har sett. Ho vann over Martina Hingis i finalen, og det var jo frydefullt i seg sjølv. (Eg tykkjer ikkje at Hingis verkar så sympatisk, i motsetnad til Ivanovic).

Eg vil tilrå alle med tilgang på Eurosport til å svitsja innom kanalen, i det minste på finaledagane 9. og 10. september, og sjå STOR tennis.

Kva du kan kan få for 35 kr:

Desse perfekte dessert-bringebæra (1 kg) , sjølvplukka, på ein enorm bringebæråker i Årdal i Sogn. Dagen før: 10 min unna ein parkeringsplass kunne vi hamstra 8,7 kg enormt store, søte blåbær, utan konkurranse frå eit einaste menneske. Oslo har inkje å stilla opp med når det gjeld prisar eller utval (verken på bær eller hus).

Konklusjon: Vestlandet gjev størst gevinst. Vi har no både full frysar og full pængbok.

Færra te Krestjansunnj

Det er ein grytidleg morgon på Gardermoen. Eg og Knut skal til Riga. Vi står i kjempelang kø fram mot tryggleikskontrollen. Vi har for ein gongs skuld god tid før flyavgang. Faktisk godt over ein time. Like før vi skal til å slenga bagasjen på rullebandet, merkar vi ei viss uro i køa bak oss. Ei stressa dame spør pent alle i køa om ho kan gå føre dei. Ho har nemleg forferdeleg dårleg tid. Eg høyrer godt at ho er nordmøring og vert sjølvsagt nyfiken. Eg snur meg og ser rett på eit fargerikt vesen av ei dame. Ho har lag på lag med flagrande gevantar på seg. Enorme smykke skranglar over bringa. Håret er svart og bølgjer seg nedover ryggen. På hovudet har ho ein diger hatt. Ho har store mengder med handbagasje med seg og ho er stressa. Eg seier at vi har god tid, og at ho berre kan gå føre oss. Ho seier eit inderleg tusen takk og skranglar forbi oss. Då går det opp for meg...denne dama verkar kjend! Eg mimar til Knut bak meg: "LYNNI TREEKREM???" Han nikkar. Hjartet mitt dunkar. Eg er framleis ikkje heilt sikker. ER det verkeleg henne? Det er vanskeleg å sjå andletet inne i alle kleda, men alt seier meg eigentleg at dette må vera henne. Eg lurar litt på om eg skal spørja om ho skal færra til Mexico, for å sjå om ho forstår. Viss ho gjer det, er det henne. Medan eg står som i transe og lurar på om det er henne, har ho skravla i veg med meg, medan eg har replisert høfleg. Eg hugsar inkje av kva vi snakka om. Frå det tidspunktet ho byrjar å leggja pargasset sitt på bandet til vi har kome oss gjennom, står eg berre mållaus og beundrar Lynni Treekrem si flagrande ferd gjennom kontrollen. Kort fortalt så tek det si TID. Det verkar nesten som om det er løynd kamera, så utradisjonelt går det føre seg. Ho tek av seg lag på lag med glitter og stas og pludrar lettare stressa med alle vaktene til det går opp for henne og alle oss andre at ingen av dei snakkar norsk. Dei ser veldig skeptiske ut og kroppsvisiterer henne både før og etter at ho har gått gjennom passasjen. Ho går att og fram, det skranglar framleis. Eg høyrer ikkje kva ho seier, men eg skjønar at det er noko originalt. Eg snik meg gjennom i mellomtida, for eg skjønar at dette kan ta tid. Knut vert halden attende, til liks med resten av køa. Folk lenger bak vert urolege og lurar på kva som skjer. Dei skulle berre visst kven som stod der! Ein mann snik seg fram og mumlar snurt: "kanskje du skal ha med deg fleire neste gong?"... Lynni vender seg lynraskt mot mannen: "Vart du sint på mæ no? Hæ?" Eg får ikkje med meg resten, registrerer berre at Lynni er den tøffaste dama i verda og at mannen er ein stor tosk. Ho står att saman med nokre av kontrollørane i det resten av køa slepper gjennom. Berre fordi vi er så grå, keisame og korrekte.

Eg sjekkar på tavla kva som er neste avgang på innland. Heilt øvst står det "Kristiansund" og "gate closed". Stakkars Lynni! Eg angrar bittert på at eg ikkje stod fram som den store beundraren eg er. Ingen er så direkte og uredd som Lynni. Ho ville ikkje reagert i det heile teke viss eg hadde teke bilete og spurt om ho ville synga i mitt eventuelle bryllaup. Eg kunne ha sunge utanåt heile "Færra te Mexico" til henne, og ho ville berre ha sunge med. Eg kom stadig på elleville ting eg kunne ha gjort, men som eg ikkje gjorde.

Så gode Lynni Treekrem, viss du les dette: ingen konsertar er planlagde, stod det på heimesida di. Eg planlegg gjerne ein konsert. Du kan koma så seint du berre vil. Og du kan få laga så mykje kaos, glitra så sterkt og laga så utradisjonelle lydar du berre vil. Dei som kjem sist i køa då er dei grå, keisame og korrekte.

Folkeopplysning for damer

"Rørslevanane våre lagar seg tidleg. Og har dei fyrst fest seg, krev det både lang tid og mykje arbeid å få forandra dei. Det er difor svært verdfullt at vi får lært gode stillingar så tidleg som råd er."

Legg merke til følgjande: ho med den range stillinga har høghæla sko (vs flate sko), struttande puppar (ho skyt brystet alt for langt fram, nemleg), ho har veske (hm, kva signaliserer det?), morske augebryn (vs eit uttrykkslaust andlet), sløyfe i halsen (jåle), hanskar (jåle), ein merkeleg hatt på hovudet (vs ei keisam frisyre) og veivande armar (vs uprovoserande armrørsler). Eigentleg litt overraskande at ho ikkje har har kortare skjørt.

Kjelde: Husmorboka. Utgjeven av Landslaget for husstell-lærerinner. J.W. Cappelens Forlag 1958 (4. opplaget) (Boka er skriven på nynorsk!)

Dette er livet!

Eg elskar sumaren! Sol, grøne oliven under open himmel, lange, ljose kveldar, grillings til langt på natt, Don't stop the dance (Bryan Ferry & Roxy Music) på repeat, kvitvin i lange banar, kjekke folk å dela alt med, froknå på nasinj (men lite brunfarge elles, diverre) og tur HEIM til Mjosundet å gle seg til. Eg har dokumentert noko av det søte livet. Sjå bileta mine.