Endeleg har eg bestilt oppskrift og garn til eit strikkeprosjekt til meg sjølv!
Det er God morgen-genser frå Pickles (klikk på biletet for å koma til oppskrifta), og eg har sikla på genseren lenge. Eg diggar den gule fargen (med det høvelege namnet sitrondrops), men eg trur kanskje ikkje at eg kjem til å kle han, så difor bestilte eg garn i fargen appelsin:
Det er alltid litt risikabelt å bestilla garn på nettet, eg likar aller best å sjå garnet i levande live. Lageret til Pickles er ope på torsdagar og laurdagar, men eg greidde rett og slett ikkje å venta. Og eg kan jo byta fargen dersom eg angrar. Det er i alle fall mange fargar å velja blant! Gler meg til eg får pakke i posten!
Er det nokon av lesarane mine som har strikka genseren? Eg ser han er poppis på Ravelry, i alle fall.
Eg hugsar lukta av den første matteboka mi. Eg fann boka på mørkeloftet for ikkje lenge sidan, og lukta var framleis der. Det rare var eg kjende att fleire av oppgåvene. Eg kjende att teikningane av "færre enn" og "fleire enn". Eg har teikna fire høner, som er færre enn fem høner. Og eg har teikna tre egg, som er fleire enn to egg. Og så kjem eg til nøtta. Eg hugsar det så godt. Det er ei teikning av ein rev. Han ser lur ut. Han skal lura meg. Her er han:
Færre enn ein rev? Kva i alle dagar blir det? Eg hugsar eg tenkte veldig på at det måtte vera noko i den ruta. Og eg blei heilt sett ut av augo til den lure reven. Kva er det han veit som eg ikkje veit? Eg hugsar ikkje korleis eg greidde å løysa oppgåva, men eg trur nok eg fekk hjelp av mamma. Eg hugsar i alle fall frustrasjonen. I vaksen alder har eg gått og innbilt meg at eg teikna ein sko i den ruta, og at eg ikkje fekk eit smilefjes, men eit streksmilefjes. Men det gjorde eg altså ikkje, merkeleg nok.
Det var her på side 3 i den aller første matteboka mi eg forstod at matte var eit lurefag. Lureoppgåva kjem alltid til slutt, når du trur du har forstått alt. Då gjeld det å svara det motsette av det du trur er rett, for du kan umogleg ha rett. Dersom du svarar det du trur er rett, blir du lurt.
The Purl Bee er ein utruleg inspirerande blogg for den som elskar å strikka og sy.I kveld kom eg over denne fine og originale halsen på bloggen, og oppskrifta står også der. Sjekk her!
I vår tid finnes så mye viten og teknologi at til og med været kan en nøyaktig forutsi. Men vitenskapens sikre metoder er hjelpeløs teori for det som så ut til å bli storm og tunge byger. Det ble en fin og stille solskinnsdag takket være et vindpust fra en sommerfugls tilfeldige vingeslag.
Sommerfuglvinger kan forandre alt gjøre salt til søtt og varmt til kaldt. Når elva blir for stri og tar for mange brå svinger skulle jeg ønske Gud hadde skapt meg med sommerfuglvinger.
Her går jeg i vinterens blåklokkelengtende ve. Han er raus, og drømmene kjennes litt slitt. Men havner så lett på villstrå med for mye livsappetitt. Jeg lengter etter lyst fra en medvinds pust i nakken eller en fin og stille solskinnsdag. Takket være et vindpust fra en sommerfugls tilfeldige vingeslag.
Sommerfuglvinger kan forandre alt, gjøre salt til søtt og varmt til kaldt når elva blir for stri og tar for mange brå svinger skulle jeg ønske Gud hadde skapt meg med sommerfuglvinger.
Det er mange som driv og strikkar skappelgenseren for tida. Og han ser jo god og fin ut å ha på (bortsett frå at eg ikkje ville ha hatt han så vid). Men eg kjem nok ikkje til å strikka han med det første. Eg tykkjer nemleg det er så keisamt å strikka genser utan mønster. Derimot er det ein annan kjendisgenser eg har falle pladask for. Eg ser ikkje på Farmen, men kanskje eg må det no etter at eg oppdaga at Gaute Grøtta Grav har på seg denne genseren i årets sesong:
Wow, altså! Sååå fin! Det er laga mønster både til karar og kvinnfolk. Husfliden har både mønster og garn. Jepp, må førast opp på lista over framtidige strikkeprosjekt.
Juhu, dette var det artigaste og raskaste strikkeprosjektet eg har vore borti på lang tid. Veldig tjukt garn gjorde at det gjekk unna. Eg strikka storleik 2 år, men strikka nokre omgangar ekstra på bolen og ermene. Sauene er strikka i perlestrikk – noko så enkelt får ein så kul effekt! Eg strikka ikkje blomemønsteret nedst på ermene – rett og slett fordi eg ikkje fekk det til å gå opp med blomar og masker. Det er mogleg det var ein feil i oppskrifta, for mønsteret var jo ikkje vanskeleg.
Poden var ikkje særleg interessert i å prøva det nye plagget, men eg håpar at han forstår at dette blir ein god genser på kalde dagar.
Eg har sett ny rekord i talet på strikkeprosjekt eg held på med samtidig. Så då blei det ikkje så mange innlegg her inne i august, gitt. Og no er det høgsesong for strikking, så det blir ikkje mindre travelt framover.
Men i alle fall, eg har omsider strikka ferdig Oslo-anorakken frå Pickles. Eit ganske greitt prosjekt, eigentleg, men eg står alltid litt fast i oppskriftene deira, så det blei litt oppattrekking her og der. Dei har ein litt annan måte å skriva oppskrifter på enn f.eks. Garnstudio, Sandnesgarn og andre meir etablerte garnleverandørar. Og då blir eg ein smule perpleks.
Eg strikka utan hette, for eg tykkjer ikkje det er nødvendig med det når det er til så små ungar. Eg blei ganske nøgd med hals- og skulderpartiet, og knappane var så fine! Dei var brune og blanke og skikkeleg retro. Eg laga fem knapphòl i staden for tre, eg forstår ikkje korleis det er mogleg å laga berre tre knapphòl (jf. oppskrifta)?!
Garnet var forresten fantastisk å strikka med! Skikkeleg mjukt og godt, og det gjekk fort å strikka fordi det var så tjukt.
Eg strikka i storleik 6–12 md, og genseren blei ganske stor. Berre for å visa kor laust eg strikkar har eg plassert poden på 2 år saman med genseren (biletet lyg litt, men likevel). Genseren var ei gåve til ei lita jente på 3 md., så eg håpar ho kan bruka genseren til vinteren likevel. Det er uansett ikkje farleg med det som er for stort til så små ungar.
Og snart er eg i mål med det artigaste prosjektet eg har strikka på lenge. Må berre festa ein million garnendar først ...
Lindøya! For ein idyll! Dersom du bur i Oslo og er lei av fullstappa strender på Gressholmen og Hovedøya: reis til Lindøya! Dersom du får besøk av folk frå innland eller utland og vil visa dei ein flik av hovudstaden: Ikkje reis til Vigelandsparken eller andre openberre turistfeller. Reis til Lindøya!
På Lindøya er det mange små hytter med små hagar rundt. Det er ikkje lov å bu der året rundt, og det er strengt regulert når det gjeld utbygging og slikt. Det er ein søt, liten landhandel der. Og det er offentleg toalett. Det er ikkje hit ein reiser dersom ein vil bada (veldig skarpe, små flintsteinar over alt), men det er fullt mogleg å ta seg ein dukkert. Sjøen er jo der.
Det tek 15–20 minutt med offentleg kommunikasjon (dvs. båt frå Oslo) å koma seg dit. Og vips er ein på ein annan planet. Vi var der i sol og sommarleg vind her om dagen, og det var så utruleg avslappande å vandra rundt mellom dei små hyttene og velja seg ut den hytta ein likte best. Eg peikte på alle.
Batteriet på kameraet var nesten utlada, så eg fekk ikkje teke så mange bilete som eg ville, og eg føler at bileta eg tok, ikkje greier å attgje kor fantastisk det var der. Men her er eit lite utval.
Eg blir så innmari gira når eg finn ei strikkeoppskrift eg likar! Sjekk den superfine genseren, da!!! Mønsteret (og biletet) er frå Dalegarn, katalog nr. 248. Garnet heiter Hegre, og eg hadde ikkje høyrt om det før. Men eg har ikkje strikka så mykje med Dalegarn før, heller. Garnet er veldig tjukt, så dette blir ein god og heit genser for poden til vinteren. Eg er litt usikker på om eg skal strikka storleik 2–3 år eller 4–5 år. Poden er 2 år, men stor for alderen. Samtidig strikkar eg ganske laust, så kanskje 2–3 år held? Hm.
Så no er det berre å fullføra nokre andre prosjekt før eg går i gang med dette. Garnet er kjøpt inn, og eg sit og ser lengselsfullt bort på det her eg sit. Korleis skal eg få tid til å strikka alt eg har lyst til? Det er jo så mange fine oppskrifter der ute! Sukk, altså.
Clara Lidström driv bloggen Underbara Claras värld, og eg diggar bloggen hennar. Ho skriv så braaa! Ho skriv om emne som interesserer og inspirerer meg, som eg kjenner meg att i, og som eg lærer mykje av. Ho er dedikert og ekte.
Sockerbloggandet som stör er eitt av favorittinnlegga mine på bloggen hennar, og det er aktuelt i ordskifte som med jamne mellomrom dukkar opp her i Noreg òg, no siste gongen i midten av juli, der bloggkollektivet Maddam hadde ein (etter mi meining) unyansert artikkel på trykk i Dagbladet der dei kritiserer det dei kallar mammabloggar. Innlegget heiter Familielykke fanget i nettet. Den fine bloggen Mammadamen har skrive eit tilsvar under overskrifta Mammabloggdebatten er fordumsfull og nedlatende. Eg tykkjer overskrifta er ei god oppsummering. Støttar den!
For eitt år sidan var eg her, langt inne i Femundsmarka med særs dårleg mobildekning. Veslingen hadde nyleg lært seg å gå, han gjekk rundt med vaklande steg, krabba og flira.
Då dei første meldingane om det forferdelege kom, var eg letta over at eg var kilometermis unna der alt skjedde. Likevel kjendest nære ut. Vesle Noreg! Eg har tenkt mykje på dei som blei råka. Og eg er mektig imponert over alle dei superfine og kloke AUFarane. Dei gir i alle fall håp for framtida.
