Godt nytt år!

Det er tre timar att av 2012. Eg er heime hos mamma og pappa. På pinnane har eg God morgen-genser:
(Jepp, eg bytta garnfarge! Appelsin var ikkje heilt som forventa.)

I koppen har eg kaffi. På bordet ligg føtene mine. Poden søv. Ytre sett er det nesten som ein heilt vanleg kveld, med andre ord.

2013 blir eit heilt kreisi spanande år. Etter mange år i Oslo flyttar vi til Vestlandet. Eg håpar det blir bra. Bloggen blir med!

Eg ønskjer alle dei fine lesarane mine alt godt for 2013!

Nostalgiske dropar

Er det nokon som hugsar denne?

Året var 1990, og eg var 15 år. Eg kjøpte min første parfyme, og det var altså Samba. Lukta var veldig populær, hugsar eg.

Eg trur eg kjende lukta for første gong i ein sånn luktereklame som låg inni eit blad. Det tok ganske lang tid før eg kjøpte meg parfymen. Og eg hugsar at eg blei litt småskuffa då eg endeleg fekk spraya på meg dei etterlengta dropane. For lukta kjendest liksom litt annleis ut på meg (velkjend problem).

Lukta er veldig fjortis, og eg kjem aldri til å bruka opp parfymen sjølv om om det er 2/3 att av flaska. Den einasta funksjonen parfymen har, er at han fungerer som tidsmaskin. Flaska står heime hos mamma og pappa, og kvar gong eg er heime, tek eg ein liten sniff. Det er rart med det, men lukter vekkjer minne. Det vesle sniffet er alt som skal til for å bli teken 22 (!) år tilbake i tid eit ørlite sekund.

Vimpelgenser

Eg har strikka vimpelgenser frå Pickles til poden. Han er snart 2.5 år, men eg strikka storleik 4 år og la på litt ekstra lengde. Genseren kan nok ikkje brukast denne vinteren, sjølv om det sikkert kunne ha vore godt å gå med ein varm kjole av og til ...

Eg likar godt dette garnet (Pickles Pure Thin Alpaca). Det er veldig mjukt og godt å strikka med. Strikka med dobbel tråd, så det blei ein del flokar undervegs i vimpelstrikkinga. Og eg har ein del trådar att å festa, som det er mogleg å sjå.

Eg har ikkje vore begeistra for alle oppskriftene frå Pickles eg har prøvd, men denne oppskrifta likte eg.

Det blei att ein del restegarn, så eg må finna på noko av det.

Dagens skjerf

Det har vore kaldt lenge i hovudstaden no.

Og i det eg er ferdig med å strikka meg eit megatjukt skjerf i Eskimo-garn, er det sjølvsagt meldt mildvêr. Ja ja, det kjem vel kalde dagar att. Eg strikka perlestrikk, og eg brukte diverse garnnøste eg hadde liggjande som eg ikkje hadde nokon plan for. Skjerf er bra restegarnprosjekt!

Gjenbruk

Her om dagen demonterte vi sprinkelsenga. Etter ei stund høyrer eg spetakkel på gangen. Han som ikkje har bruk for senga lenger, kjem ilande: Mamma, mamma! Bygd bru, jeg! Med litt fantasi kan ein gjenbruka det meste.

Sitrondrops er kult, men det er appelsin òg

Endeleg har eg bestilt oppskrift og garn til eit strikkeprosjekt til meg sjølv!

Det er God morgen-genser frå Pickles (klikk på biletet for å koma til oppskrifta), og eg har sikla på genseren lenge. Eg diggar den gule fargen (med det høvelege namnet sitrondrops), men eg trur kanskje ikkje at eg kjem til å kle han, så difor bestilte eg garn i fargen appelsin:

Det er alltid litt risikabelt å bestilla garn på nettet, eg likar aller best å sjå garnet i levande live. Lageret til Pickles er ope på torsdagar og laurdagar, men eg greidde rett og slett ikkje å venta. Og eg kan jo byta fargen dersom eg angrar. Det er i alle fall mange fargar å velja blant! Gler meg til eg får pakke i posten!

Er det nokon av lesarane mine som har strikka genseren? Eg ser han er poppis på Ravelry, i alle fall.

Om forholdet mitt til matte

Eg hugsar lukta av den første matteboka mi. Eg fann boka på mørkeloftet for ikkje lenge sidan, og lukta var framleis der. Det rare var eg kjende att fleire av oppgåvene. Eg kjende att teikningane av "færre enn" og "fleire enn". Eg har teikna fire høner, som er færre enn fem høner. Og eg har teikna tre egg, som er fleire enn to egg. Og så kjem eg til nøtta. Eg hugsar det så godt. Det er ei teikning av ein rev. Han ser lur ut. Han skal lura meg. Her er han:

Færre enn ein rev? Kva i alle dagar blir det? Eg hugsar eg tenkte veldig på at det måtte vera noko i den ruta. Og eg blei heilt sett ut av augo til den lure reven. Kva er det han veit som eg ikkje veit? Eg hugsar ikkje korleis eg greidde å løysa oppgåva, men eg trur nok eg fekk hjelp av mamma. Eg hugsar i alle fall frustrasjonen. I vaksen alder har eg gått og innbilt meg at eg teikna ein sko i den ruta, og at eg ikkje fekk eit smilefjes, men eit streksmilefjes. Men det gjorde eg altså ikkje, merkeleg nok.

Det var her på side 3 i den aller første matteboka mi eg forstod at matte var eit lurefag. Lureoppgåva kjem alltid til slutt, når du trur du har forstått alt. Då gjeld det å svara det motsette av det du trur er rett, for du kan umogleg ha rett. Dersom du svarar det du trur er rett, blir du lurt.

Likbart!

The Purl Bee er ein utruleg inspirerande blogg for den som elskar å strikka og sy. I kveld kom eg over denne fine og originale halsen på bloggen, og oppskrifta står også der. Sjekk her!

Fin

I vår tid
finnes så mye viten og teknologi
at til og med været
kan en nøyaktig forutsi.
Men vitenskapens sikre metoder
er hjelpeløs teori
for det som så ut til å bli
storm og tunge byger.
Det ble en fin og stille solskinnsdag
takket være et vindpust
fra en sommerfugls tilfeldige vingeslag.

Sommerfuglvinger kan forandre alt
gjøre salt til søtt og varmt til kaldt.
Når elva blir for stri
og tar for mange brå svinger
skulle jeg ønske Gud hadde
skapt meg med sommerfuglvinger.

Her går jeg
i vinterens blåklokkelengtende ve.
Han er raus, og drømmene kjennes litt slitt.
Men havner så lett på villstrå
med for mye livsappetitt.
Jeg lengter etter lyst fra en medvinds pust i nakken
eller en fin og stille solskinnsdag.
Takket være et vindpust fra en sommerfugls tilfeldige vingeslag.

Sommerfuglvinger kan forandre alt,
gjøre salt til søtt og varmt til kaldt
når elva blir for stri
og tar for mange brå svinger
skulle jeg ønske Gud hadde
skapt meg med sommerfuglvinger.

Skappelgenseren? Nei, FARMEN-genseren!

Det er mange som driv og strikkar skappelgenseren for tida. Og han ser jo god og fin ut å ha på (bortsett frå at eg ikkje ville ha hatt han så vid). Men eg kjem nok ikkje til å strikka han med det første. Eg tykkjer nemleg det er så keisamt å strikka genser utan mønster. Derimot er det ein annan kjendisgenser eg har falle pladask for. Eg ser ikkje på Farmen, men kanskje eg må det no etter at eg oppdaga at Gaute Grøtta Grav har på seg denne genseren i årets sesong:

Eg har henta biletet frå nettsida til Gaute Grøtte Grav.

Wow, altså! Sååå fin! Det er laga mønster både til karar og kvinnfolk. Husfliden har både mønster og garn. Jepp, må førast opp på lista over framtidige strikkeprosjekt.

Sauer i hus

Juhu, dette var det artigaste og raskaste strikkeprosjektet eg har vore borti på lang tid. Veldig tjukt garn gjorde at det gjekk unna. Eg strikka storleik 2 år, men strikka nokre omgangar ekstra på bolen og ermene. Sauene er strikka i perlestrikk – noko så enkelt får ein så kul effekt! Eg strikka ikkje blomemønsteret nedst på ermene – rett og slett fordi eg ikkje fekk det til å gå opp med blomar og masker. Det er mogleg det var ein feil i oppskrifta, for mønsteret var jo ikkje vanskeleg.

Poden var ikkje særleg interessert i å prøva det nye plagget, men eg håpar at han forstår at dette blir ein god genser på kalde dagar.

Her er meir om oppskrifta. Eg har nok restegarn til å laga noko meir – kanskje ei lue?

Tøff vs. søt

Jenter er søte
Jenter likar rosa – overalt
Jenter likar ballerinasko
Jenter likar blonder

Gutar er tøffe
Gutar likar blått – overalt
Gutar likar bøker
Gutar likar bokstavar og tal

Helsing Princess, som presenterer haustens nye, men akk så gamaldagse trendar for barn (og Princess er ikkje dei einaste, diverre).

Gult er kult

Eg har sett ny rekord i talet på strikkeprosjekt eg held på med samtidig. Så då blei det ikkje så mange innlegg her inne i august, gitt. Og no er det høgsesong for strikking, så det blir ikkje mindre travelt framover.

Men i alle fall, eg har omsider strikka ferdig Oslo-anorakken frå Pickles. Eit ganske greitt prosjekt, eigentleg, men eg står alltid litt fast i oppskriftene deira, så det blei litt oppattrekking her og der. Dei har ein litt annan måte å skriva oppskrifter på enn f.eks. Garnstudio, Sandnesgarn og andre meir etablerte garnleverandørar. Og då blir eg ein smule perpleks.

Eg strikka utan hette, for eg tykkjer ikkje det er nødvendig med det når det er til så små ungar. Eg blei ganske nøgd med hals- og skulderpartiet, og knappane var så fine! Dei var brune og blanke og skikkeleg retro. Eg laga fem knapphòl i staden for tre, eg forstår ikkje korleis det er mogleg å laga berre tre knapphòl (jf. oppskrifta)?!

Garnet var forresten fantastisk å strikka med! Skikkeleg mjukt og godt, og det gjekk fort å strikka fordi det var så tjukt. 

Eg strikka i storleik 6–12 md, og genseren blei ganske stor. Berre for å visa kor laust eg strikkar har eg plassert poden på 2 år saman med genseren (biletet lyg litt, men likevel). Genseren var ei gåve til ei lita jente på 3 md., så eg håpar ho kan bruka genseren til vinteren likevel. Det er uansett ikkje farleg med det som er for stort til så små ungar.

Og snart er eg i mål med det artigaste prosjektet eg har strikka på lenge. Må berre festa ein million garnendar først ...

Osloreklame: Lindøya

Lindøya! For ein idyll! Dersom du bur i Oslo og er lei av fullstappa strender på Gressholmen og Hovedøya: reis til Lindøya! Dersom du får besøk av folk frå innland eller utland og vil visa dei ein flik av hovudstaden: Ikkje reis til Vigelandsparken eller andre openberre turistfeller. Reis til Lindøya!

På Lindøya er det mange små hytter med små hagar rundt. Det er ikkje lov å bu der året rundt, og det er strengt regulert når det gjeld utbygging og slikt. Det er ein søt, liten landhandel der. Og det er offentleg toalett. Det er ikkje hit ein reiser dersom ein vil bada (veldig skarpe, små flintsteinar over alt), men det er fullt mogleg å ta seg ein dukkert. Sjøen er jo der.

Det tek 15–20 minutt med offentleg kommunikasjon (dvs. båt frå Oslo) å koma seg dit. Og vips er ein på ein annan planet. Vi var der i sol og sommarleg vind her om dagen, og det var så utruleg avslappande å vandra rundt mellom dei små hyttene og velja seg ut den hytta ein likte best. Eg peikte på alle.

Batteriet på kameraet var nesten utlada, så eg fekk ikkje teke så mange bilete som eg ville, og eg føler at bileta eg tok, ikkje greier å attgje kor fantastisk det var der. Men her er eit lite utval.

Sauer under sol og skyfri himmel

Eg blir så innmari gira når eg finn ei strikkeoppskrift eg likar! Sjekk den superfine genseren, da!!! Mønsteret (og biletet) er frå Dalegarn, katalog nr. 248. Garnet heiter Hegre, og eg hadde ikkje høyrt om det før. Men eg har ikkje strikka så mykje med Dalegarn før, heller. Garnet er veldig tjukt, så dette blir ein god og heit genser for poden til vinteren. Eg er litt usikker på om eg skal strikka storleik 2–3 år eller 4–5 år. Poden er 2 år, men stor for alderen. Samtidig strikkar eg ganske laust, så kanskje 2–3 år held? Hm.

Så no er det berre å fullføra nokre andre prosjekt før eg går i gang med dette. Garnet er kjøpt inn, og eg sit og ser lengselsfullt bort på det her eg sit. Korleis skal eg få tid til å strikka alt eg har lyst til? Det er jo så mange fine oppskrifter der ute! Sukk, altså.

Om kjerringbloggar

Clara Lidström driv bloggen Underbara Claras värld, og eg diggar bloggen hennar. Ho skriv så braaa! Ho skriv om emne som interesserer og inspirerer meg, som eg kjenner meg att i, og som eg lærer mykje av. Ho er dedikert og ekte.

Biletet er henta frå Underbara Claras värld.

Sockerbloggandet som stör er eitt av favorittinnlegga mine på bloggen hennar, og det er aktuelt i ordskifte som med jamne mellomrom dukkar opp her i Noreg òg, no siste gongen i midten av juli, der bloggkollektivet Maddam hadde ein (etter mi meining) unyansert artikkel på trykk i Dagbladet der dei kritiserer det dei kallar mammabloggar. Innlegget heiter Familielykke fanget i nettet. Den fine bloggen Mammadamen har skrive eit tilsvar under overskrifta Mammabloggdebatten er fordumsfull og nedlatende. Eg tykkjer overskrifta er ei god oppsummering. Støttar den!

Men altså: Clara skriv særleg godt om emnet. Les! 

22. juli

For eitt år sidan var eg her, langt inne i Femundsmarka med særs dårleg mobildekning. Veslingen hadde nyleg lært seg å gå, han gjekk rundt med vaklande steg, krabba og flira.


Då dei første meldingane om det forferdelege kom, var eg letta over at eg var kilometermis unna der alt skjedde. Likevel kjendest nære ut. Vesle Noreg! Eg har tenkt mykje på dei som blei råka. Og eg er mektig imponert over alle dei superfine og kloke AUFarane. Dei gir i alle fall håp for framtida.

Langs norskekysten

Det har visst vore ferie her på bloggen. Eg har også hatt ferie. Ei kort oppsummering: Noregsferie er topp! Særleg når ruta går langs kysten. I sommar har eg oppdaga så mange fine plassar i heimfylket mitt Møre og Romsdal som eg aldri har vore på før. Ein av mange favorittar blei den vesle øya Finnøya som ligg her, ca. midt mellom Ålesund og Molde:

Eg elskar å vera ved havet og kjenna sjølukta og vinden. Det har ikkje vore ein tropisk heit sommar, akkurat, men det gjer meg ingenting. Poden på 2 vil ut og plaska med ein gong regnet høljar ned (helst berrføtt), så her er det berre å slutta å klaga på nedbør og sur vind!


Eit lite biletdryss (det øvste biletet er frå akvariet i Ålesund, dei andre er frå Finnøya):

Strikkeprosjekt med Sandesgarn

Eg har ikkje strikka så mykje med Sandnesgarn-oppskrifter før. Men no blir det andre bollar. Eg har sett gjennom hefta til Sandnesgarn på nettet, og der var det mykje fint! Her er noko av det har lyst til å strikka.

Denne kjøpte eg faktisk garn og oppskrift til i går. (Eg likar ikkje at dei kallar det "guttegenser", men.) Botnfargen og ein av dei andre blåfargane eksisterer ikkje lenger, så eg måtte finna nokre alternativ. Eg veit ikkje heilt om eg blei nøgd. Genseren er strikka i Smart-garn, og det finst så vanvittig mange fine fargar i det garnet, så eg skulle gjerne ha brukt andre fargar. Hm. Vi får sjå. Eg skal strikka i storleik 4 år til poden på snart 2, så eg har tid til å ombestemma meg.

Sjekk den fine kattegenseren! Eg må strikka denne ein gong, men ikkje med den lyseblå fargen.  

Perfekte fargekombinasjonar! Og så fint mønster, da! Eg må visst strikka denne også.

Originalt og stilig mønster!

Eg har lenge vore på jakt etter ei fin oppskrift på vest til poden. Eg likte veldig godt mønsteret på bringa og fasongen på denne vesten.

Før eg går i gang med nokre av desse oppskriftene, har eg ein million andre prosjekt eg må gjera ferdig. Det er så mange nye verdsborgarar rundt omkring, så eg strikkar på søte små plagg for tida.

Alle bileta har eg funne på nettsida til Sandnesgarn.

Sommarferie!

Klassisk reisemål: heim.

Terningkast 6: Alt som er

Alt som er av Brit Bildøen kom ut i 2004 (Samlaget), og eg kjøpte boka på supersal for nokre år sidan. Då hadde eg ikkje høyrt om boka før. Men for ei bok! Eg likar særs godt skrivemåten til Bildøen. Ho skriv så poetisk, eller kva eg skal kalla det. I staden for å skildra eit hus rett fram (eit hus står sentralt i boka), skildrar ho det som om det er eit levande menneske. Døme på både vakker tekst og vakkert omslag:

 

Huset, det store, gamle tømmerhuset, stod og lente seg mot vegen. Det såg ikkje på dei med vindaugsauga sine, men heldt dei vidt oppsperra i alle retningar, som for å passe på at ingen la merke til kva det heldt på med. Og det lente seg. Sakte, men sikkert strekte huset seg mot vegen der ute, vegen som kunne skimtast mellom trea, bak syrinhekken. Det rista lett, det var som om ei skjelving gjekk gjennom huset frå grunnmuren og opp til pipa. Til og med bakken begynte å dirre, koppar og kaffiskåler klirra svakt på hagebordet, og det gjekk an å høyre ei forpint knaking frå dei gamle tømmerstokkane. Og huset tøygde seg. Det strekte seg så langt materialet kunne tillate, og litt til. Eit lite stykke nærare vegen kom huset, før det gav opp og seig på plass att med eit lydlaust sukk. Om litt såg det igjen på dei med det vande, uttrykkslause blikket. 

Denne måten å skriva på går som ein raud tråd gjennom boka, og eg diggar det! Skildringane gir så fine bilete! Det er umogleg å skumma gjennom avsnitt som det over. Det hende eg faktisk las skildringane fleire gonger, så fine var dei. Og det er ikkje typisk meg når eg les ei skjønnlitterær bok. 

Men i alle fall: Boka handlar om ei slekt, men først og fremst om Mariann og Endre. Det er ei kjærleikshistorie. Eller fleire kjærleikshistorier. Eg seier ikkje meir enn det. Les boka!

• Her fortel Bildøen om boka.

Terningkast 6: Elin og Hans

Vi er komne til den andre boka i serien Terningkast 6.


Elin og Hans av Trude Marstein (Forlaget Oktober) var ei overraskande bra bok. Eg hadde ingen forventningar om boka, for eg kjøpte henne litt tilfeldig på sal ein gong, trur eg. Eg har lese bøker av Marstein før, og dette er den beste eg har lese av henne.

Boka handlar om Elin og Hans, men Elin er død. Hans tenkjer tilbake på samlivet deira. I starten av boka veit vi ikkje kvifor Elin har døydd, eller korleis dei har hatt det saman, men etter kvart kjem det fram meir og meir, og gjennom mange frampeik om kva som har skjedd, blir handlinga driven framover. Det ligg ei uhyggjeleg stemning og kviler over boka, tykkjer eg. Det var fleire gonger etter å ha gått av t-banen (eg les på t-banen) at eg ikkje greidde å rista av meg stemninga i boka. Og tru meg: Det skal mykje til før eg blir så gripen av bøker. Suverent!

Eg spør meg: Kvifor er ikkje denne boka meir kjend? Eller er det berre eg som ikkje er heilt oppdatert? Les!

Terningkast 6: Mellom oss sagt

Dei einaste gongene eg har tid til å lesa for tida, er på t-banen på veg til og frå jobb. På den måten har eg kome meg gjennom tre bøker i vår. Og alle bøkene var så bra, så eg må tipsa om dei. Aller først: Eg er ikkje enkel å gjera til lags når det gjeld bøker. Eg blir fort rastlaus og lei når eg les (same om det er bøker, blad eller aviser, eigentleg). Det skal mykje til før eg blir fenga og gløymer tid og stad. Men med desse bøkene var det full klaff, og dei tre forfattarane bør endå meir opp og fram i lyset enn dei er, dei skriv så braaa! Så her kjem innlegg nr. 1 i serien Terningkast 6:

Mellom oss sagt av Marit Eikemo (Samlaget) er debutromanen hennar, og ho skal eg definitivt lesa meir av! Boka handlar om Regine. Ho bur i Bergen og arbeider på Aetat (dette er før NAV). Ho bur åleine og kjenner seg ganske einsam, og det går ganske så dårleg på mange område i livet. Likevel er ikkje boka berre supertrist. Ho inneheld ein fin miks av alvor og humor, ho er både trist og lett på same tid. Frå forlagets omtale av boka:

Mellom oss sagt er ei vittig og skarp, tragisk og sår skildring av venskap og einsemd, om suget etter å høyre til – og om fellesskapets klaustrofobi. Med nittitalet som nært bakteppe, handlar romanen om strevet med å finne seg ein plass i dagens Norge.

Kanskje ein bagatell, men eg diggar bokomslaget! Les, les!

Andre bøker av Marit Eikemo finn du her.