Dagens søndag

Den første søndagen i oktober blir Mjosundmila skipa til. Dette har vore ein årviss tradisjon sidan 1986, og eg var med dei ni første åra (dvs. så lenge eg budde heime). Det er mogleg å springa på tid òg, men eg har aldri gjort det. Ja, det heiter Mjosundmila fordi distansen er EI MIL, men eg greier ikkje å springa så langt, diverre. Den siste gongen eg gjekk, var altså i 1994, og i år fekk eg gullmerke for å gå for tiande gong. Juhu! Deltakartalet har gått gradvis nedover, og i år var det 16 som deltok, mot om lag 60 deltakarar i glansdagane. No skal det seiast at i år både regna og SLUDDA det konstant, så det er mogleg at det ikkje verka så forlokkande. Eg tykte det var herleg å gå ute i striregnet, og endå betre var det å koma heim og ta ein glovarm dusj i vatn frå Gulmåssåbekkjen og med ekte einer-dusjsåpe, eta lapskaus til middag og eplekake til dessert. Og så skal eg berre strikka resten av kvelden og ikkje tenkja på at vi må reisa attende til Oslo i morgon.

Eg og pappa. Pappa gjekk for 21. gong!
Knut gjekk for første gong.