Vårteikn i heimen

Eg har vaska tøystoff på rekkje og rad og er klar til den vårlege aktiviteten som sying er. (Før ein skal sy noko, må ein vaska stoffet på den temperaturen ein har tenkt å vaska stoffet på seinare, slik at ein unngår at stoffet krympar seinare.)

Eg har hatt skikkeleg vårreingjering i kjøleskåpet og startar med noko nytt: lappar som viser kva som skal stå kvar. Det har gått bra ein heil dag – eg er enno optimist!

Eg har leita fram posen med tomatfrø som eg tenkte å så i fjor, eller var det året før der ... I alle fall: eg har tenkt å så i år òg.

Eg fann dette fantastiske salongbordet på Finn.no til 150 kr! Det er frå 60-talet og i perfekt stand. Student-IKEA-borda som stod der før, er donert til loppis på Mortensrud. Hadde eit mål om å finna lamper på loppis i år, men det er jo så utruleg fullt av folk på alle loppisane no til dags, så for meg er Finn.no eit minst like bra vårteikn som loppis.

I dag drakk vi te på verandaen i yttertøy og vintersko (Knut i skisko for å prøva minska irritasjonen over at han ikkje har gått noko særleg på ski i vinter). Sola varmar ikkje heilt enno, men vi SER i alle fall sola!

Vi treng butikkar

Eg har nettopp vore på Sømmelig og handla så utruleg fine ting! 2 stk gamle, mjuke, grønblomstrete dynetrekk, gammal tapet (kan brukast som innpakningspapir), ein rull med raudt bomullstøystoff, 1 sett små, gule gardiner, ei fin skål med roser på, ein løpar, ein stoppesokk-dings, stoppetråd, knappar, sitronte og symaskinnåler:

Men gleda over alle dei fine tinga eg fann, har ein bismak. Eg kjøpte så å seia alt til halv pris. Fordi fine, fine Sømmelig skal avviklast! Det gjekk ikkje rundt økonomisk, rett og slett. Ikkje ein gong i Oslo.

Sømmelig var ein unik butikk som ikkje fanst på kvart eit gatehjørne. Likevel hadde Sømmelig alt ein trong til heimen. Og meir til. Ein kunne drikka kaffi i ein gammal, mjuk lenestol, læra å sy, strikka, lesa i vekeblad frå 60-talet, få tips til korleis ein kunne bruka gamle ting på nye måtar, bli inspirert av gamle kjolemønster, mimra tilbake til barndommen og rett og slett innsjå at det er minst like bra å kjøpa brukte som heilt nye ting. Det å leggja att pengar i butikken gav meg godt samvit. Eg kjende eg støtta noko bra og viktig i denne verda. I motsetnad til kva eg kjenner når eg kjøper rusk og rask på IKEA.

Verda treng gründerar som Agneta og butikkar som Sømmelig! Og med det vil eg oppmoda alle som er i Oslo om å stikka innom Sømmelig i Nordahl Bruns gt. 13 og hjelpa Agneta med å få omsetnad for alle varene. Eg garanterer at du både finn ting til deg sjølv og ting til å gje bort. Ting som har ei historie. Kvifor ikkje kjøpa julegåvene allereie no?

Vårteikn i hovudstaden!

Asfalt og blå himmel!

Gult, vått gras og møkkete snø

Mjuke, fine gåsungar!

Små innsjøar langs vegane

Arbeidsledig spark (på Karl Johan, av alle plassar)

Frå mørkeloftet #2

Dette er gyngehesten min! Ein finare hest finst vel ikkje? Eg har alltid vore ivrig på å forsvara eigedomsretten, og det kan vi sjå spor av på gyngehesten:

Eg har skrive bokstaven min, R, to gonger, og det er jo ikkje så merkeleg. Men så ser vi at eg også har skrive bokstaven til bror min, S, med eit kryss over. Eit tydeleg signal! (Eg veit ikkje kva F-en står for.)

Den einaste som ikkje trengte å spørja om få sitja på gyngehesten, var Mostedokka.

Ein hyllest til dei beste kjernane

Dette ser kanskje ut som solsikkekjernar, men det er det ikkje. Det er graskarkjernar. Dei er mellom anna fulle av omega 3-feittsyrer, magnesium, sink og jern. Og dei er fulle av både smak og diggbar konsistens! Når eg bakar brød, tømmer eg fullt av graskarkjernar både i røra og på toppen av brødet. Desse kjøpte eg på den fantastiske nettstaden Allergimat.no, for dei har store pakkar som i tillegg er økologiske.

Og så blir det jo ganske dekorativt òg! Yummi!

Nytt strikkeprosjekt?

Wow, altså! Ekte islandshest med ekte islandsgenser/-vest/-kjole!

Frå www.birgirsdottir.no
(som har veldig mykje anna fint også, både for store og små folk og dyr .... trur kanskje eg skal strikka ein kjole til meg sjølv først)

Laurdagsfrukost

Endeleg tid til laaang frukost! Nærare sagt havregrynsgraut med eplebitar, akasiehonning, valnøtter og kanel. Bør etast saman med alle avisene ein ikkje har rokke å lesa i løpet av veka og med P2 på radioen. Når skåla er tom, er det prikken over i-en å laga ein god kopp kaffi eller te. I dag blei det ein stor kopp jasminte som både luktar og smakar blomar. Så då kan snøen berre lava ned.

Tilbake til 70-talet

Ingen tøystoff anno 2009 kan måla seg med dynetrekkstoffa frå 70-talet. På fine, fine Sømmelig er det mogleg å kjøpa gamle dynetrekk og putetrekk, og i tillegg kan ein gå på sykurs i dei same lokala og læra å sy klede av dei herlege tøystoffa. Her om dagen var eg på kurs der (i søm av barneklede) halde av ei som kan sine sysaker, og dette blei resultatet:

Herleg, ja? Det er ein kjole i storleik 2.5–3 år, noko eg ikkje heilt kan forstå, for eg fekk han på meg før eg sydde i strikka (passa meg som bluse, ikkje kjole, altså;-)). Det er med andre ord ein veldig baggy kjole for ein liten unge, dette, men det er jo eigentleg berre fint. Eg sleit ganske mykje med å sy i strikken rundt halsen. Hadde aldri gjort det før, og det var vanskelegare enn eg trudde. Så halsstrikken blei ikkje så veldig fin, men då lærte eg i alle fall kva det innebar å sy i strikk! Kjekt å vita til ein annan gong.

Sukk, eg berre elskar dei gamle dynetrekka frå 70-talet! Dei er mjuke og gode å ta i etter mange års bruk og perfekte å sy nye plagg av så lenge dei ikkje er tynnslitne. Fargane er uimotståelge, og mønstra er elleville. Eg har ein plan om å snoka i skåpa til mamma og pappa, for eg trur det gøymer seg mange slike skattar der.

Med det same vi er inne på kreisi fargar: eg trur eg er inne i ei oransje bølgje for tida. Her er eit glimt av strikkeprosjektet eg held på med nett no:
Det er altså noko til meg sjølv, og eg vonar eg rekk å bli ferdig slik at eg kan gå med plagget før våren kjem. Nett no sit eg og ser ut på den strålande sola og snøen som smeltar, så det ser ikkje heilt lovande ut. Og i morgon er det jo 1. mars og alt! Nei, strikkesesongen nærmar seg slutten. I mars skal eg starta sysesongen for alvor!

Ein milepæl

Etter å ha kjøpt meg splitter nye ski har eg gått på ski for fyrste gong på 13-14 år (eg hugsar ikkje om førre gongen var i -95 eller -96)!

Oppsummering:

• Det er framleis artigast å renna ned.
• Og det er framleis artigast å skøyta framfor å gå i skisporet.
  
• Ski er framleis bakglatte. Grrr ....
  
• Ny oppleving: Det er upraktisk å ha med spegelreflekskamera (difor blir det mobilbilete i staden. Teitteitteit)
  
• Det er upraktisk med stavar som sit dønn fast i hendene. Eg kjøpte sånne stavar som ein klistrar fast til hendene. Vanvittig teit når ein skal ta bilete (med spegelrefleks), men veldig bra når ein skal skøyta.
• Det er ei merkeleg kjensle å gå utan ski etter at ein har teke dei av. Men akk, så godt!
• Kombinasjonen appelsin og ski har eg aldri forstått. Kliss og atter kliss.
  
• Det luktar skismurning av kleda, håret, pusten ... ja, alt! ... medan ein går, sjølv om det ikkje kjennest ut som om det finst smurning under skia.
  
• Eg må jo prøva å bruka skia litt no når eg har fått meg nye. Dei kan til dømes vera kjekke å ha når eg skal ein snartur på butikken:
  

Oslo frå si beste side

Dette biletet tok eg med mobilkameraet ein februarettermiddag i (minst) ti minusgrader. Eg stod ved operaen og beundra den blåraude himmelen og danskebåten og tenkte at dette ser jo slett ikkje ut som Oslo. Det var noko vestlandsk over det heile. Dei einaste lydane eg høyrde, var danskebåten som tuta i det han tok laust og ei mannerøyst som snakka over høgtalarane om bord (ja, eg høyrde røysta så langt unna!). Eg såg føre meg alle dei frosne danskane om bord som sikkert gledde seg til å vera framme i litt varmare strok, og eg merka at eg var litt misunneleg, sjølv om eg var vitne til at Oslo synte seg frå si beste side.

Kjoledraum

Denne kjolen var dritfin! Han er både tøff og søt. Tøffsøt! Herleg snitt, fin krage og fine puffermar. Vil ha sommar. No.

(Kjolen er frå Wetseal.com.)

Enkelt og godt

Når ein kjem heim kl. 21.30 om kvelden etter ein lang dag på arbeid utan eit einaste varmt måltid, etter ei hard treningsøkt, og det er ti minutt til Frustrerte fruer byrjar, er dette den perfekte retten å tylla i seg (framfor tvn). Retten omfattar altså:

• heimelaga kaksjiver med mykje sunt og godt i
• tjukt lag med Bremykt (som smeltar med det varme oppå. Nam!)
• ein diger haug med steikt vårlauk og asparges
• to steikte Lofoten fiskekaKer (takk, Elledille:-)), ev. så mange ein ynskjer (NB! Dette er dei einaste fiskekakene med FISK, utan tilsetjingsstoff og annan unødvendig drit. Kåra til dei sunnaste fiskekakene i NRK Puls)
• to fine dæsjar med Heinz økologisk tomatketsjup
• eit stort glas vatn er perfekt til, ev. kan ein skeia ut med mors heimelaga, nesten (helst) usøta saft, dersom ein har det