Kapa!

Eit lite tips til dekorativ innramming av bilete: framkall bileta og få mondert kapaplate bak! (Tips nr. 2: Ein treng ikkje furuvegg i alle rom i eit hus ...) Det er jo ganske poppis med fotolerret på blindramme, men eg tykkjer ikkje det blir så fint med tjukk ramme, så difor blei eg så nøgd då eg prøvde kapaplater. Kapaplata er veldig lett, så det er enkelt å festa bileta på veggen med sånn der lærartyggis. (Perfekt dersom du har ein murvegg du ikkje vil borra i!)

Det er ikkje så vanleg at fotobutikkar tilbyr kapaplater, men det gjer Akersgata foto. Ein fotobutikk eg kan tilby på det varmaste! Det er rett og slett ein unormalt bra fotobutikk. Framkallinga blir særs bra, folka som arbeider der har skikkeleg peiling, og dei tilbyr tenester som kjedebutikkar ikkje kan tilby / ikkje er gode på. Eg har aldri vore så nøgd med fargeattgjevinga på bilete før, og eg er ekstremt kritisk når eg får framkalla bilete.

Den kvite rundt kanten er valfri. Eg likar han!

Bror min har skanna mange dias frå barndommen, og på 70-talet var det kvadratiske foto som galdt. Eg tykkjer det blir sååå fint med kvadratiske foto på kapa.

Når ein har bilete på kapa / utan glasramme, er det finast med matt overflate, men eg tykkjer eigentleg matt eller halvmatt alltid blir finast.

Eg har berre vore i butikken deira og framkalla, men ein kan senda inn bestilling på nettsida òg (sjå nedst på startsida).

No angrar eg berre på at eg ikkje forstørra bileta endå meir, så fine er dei. (Desse er 15 x 15, trur eg.)

I mål med eit lite gardinprosjekt

I det nye huset vårt er det enormt mange vindauge, og alle er av ukonvensjonelt format. Det er jo ikkje nødvendig med gardiner framfor alle vindauga, men der sola steikjer, og der det er mykje innsyn, er det jo litt greitt med gardiner. Det er ganske så bra innsyn på badet oppe, så der fann eg ut at vi måtte ha ei gardin. Vindauget er under 1x1 meter og kvadratisk, og eg leita blant stoffrestar for å sjå om eg fann eit lite flak eg kunne sy gardin av.

Eg sydde saccosekk til poden for eit års tid sidan (denne), og dette stoffet hadde eg nokre restar av. Eg blei særs nøgd, for fargane passa perfekt til det pastellblå og litt triste 80-talsbadet vårt. Eg sette i gang, og trudde eg hadde meir enn nok stoff. Men nei, det største flaket var for lite. Så kva gjorde eg? Eg måtte lappa saman ... Eg klipte i firkantar og trekantar og prøvde meg fram.

Glimt frå prosessen ...

Heldigvis er det eit praktisk mønster når det gjeld å lappa saman slik at det blir fint.

Etter litt prøving og feiling og triksing og miksing blei dei fem stoffdelane til ei lita og søt gardin.

Det er jo ikkje spesielt spanande å sy gardiner, men dette prosjektet blei jo litt artig. Eg var på nippet til å gje opp eit par gonger fordi eg ikkje trudde det kom til å bli nok stoff. Eg måtte ta i bruk kvar ein cm med stoff eg hadde att.

Eg er særs nøgd med at eg fekk brukt opp stoffrestar, for eg har ein plan om å bruka opp mykje stoff som berre ligg og sleng.

Så no vart det god karma på do!

Mobilbloggpost frå sofaen

I huset har vi plassert sofaen slik at vi har best mogleg utsikt til himmelen og fjella. Det er absurd mange vindauge i huset, og det er så digg med alt lyset som fløymer inn. Utsikta gir meg ro. No er det fullmåne. Perfekt!

Hos frisøren

I sparkland

Eg trudde sparken var utdøydd. Men i Jostedalen brukar dei framleis spark! Her er det kvite, usalta vegar så langt auga kan sjå.  – Kjøpe sånn! sa poden og sprang av garde med sparken framfor seg. 

Ein hyllest til det vesle

Etter snart to veker på ny plass har vi endeleg fått Internett i hus. I det nye huset vårt. Ting tek litt tid her i indre Sogn ...

Vi fyrer for harde livet i sprengkulda, og innimellom innbiller eg meg at vi er på hyttetur. Men dette er kvardagen. Ein kvardag eg fint kan leva i.

Etter 14 år i Oslo må eg berre seia at det er topp å bu på ein liten plass. Her er alt så oversiktleg og greitt. Frå huset vårt ser vi taket på barnehagen til poden (det er eit lite jorde mellom), eg ser jobben min, eg ser kjøpesenteret (som har alt ein treng, og meir til), Lustrabadet (som ligg rett ved jobben), eg ser fjorden (endeleg!), eg ser treningssenteret, og eg ser høge, snødekte fjell med sol på. Det er akkurat det eg treng å sjå utan det kjennest ut som om eg forsvinn i mengda. Eg likar å kjenna at det er plass til meg. (I Oslo får ein ikkje akkurat den kjensla.)

Ei eldre dame stod i vegkanten rett ved huset vårt og haika med meg i dag. Ho måtte nå ein buss (her går ikkje bussane så ofte), og ho hadde det travelt. Vi hadde ein kjekk bli-kjent-prat dei få minuttane turen tok, og eg reknar med eg ser henne att i og med at vi bur i det same byggjefeltet. Sjølv om ho aldri hadde haika før, gjorde ho sjølvsagt det. Kva elles? Eg nikka nøgd til meg sjølv i bilspegelen då eg sleppte henne av. Og tenkte at eg her vil eg bu.

Pakkepakkepakke

Dette var gårsdagens utsikt. Pjuh, det er eit styr å pakka ned alt ein har samla seg av jordisk gods. Vi har 50–60 kassar med ting. I tillegg til møblar. Alt dette har fordelt seg utover 72 kvadratmeter og i ei bod. Korleis er det mogleg? Ein burde eigentleg ha flytta oftare for å bli minna på om at ein har meir enn nok. 

Ting eg har lært (noko av dette veit eg jo, men eg lærer visst aldri):

• Ikkje kjøp matvarer utan ein plan, kjøpt berre fordi ein tenkte at dette må ein prøva å bruka meir av. To år etter best-før-datoen må matvarene kastast (gjeld særleg pinjekjernar, vaniljepulver og kokosmasse).
• Flyttekassane frå Biltema er billegast og best (dei på biletet). Dvs. ein får mykje for pengane. 
• Det løner seg å måla lister med ein gong ein flyttar inn på ein ny plass og ikkje venta til tre dagar før ein flyttar ut.
• (Denne gjeld ikkje meg!) Aldri kjøp dvd-filmar berre fordi dei er billege. Kva skal ein med ein diger kasse med filmar etter at ein har sett dei éin gong? Livet er for kort til å at ein rekk å sjå filmane fleire gonger.
• Bruk finn.no jamnleg til å kvitta seg med ting, anten for å selja elle gje vekk.
• Når ein ikkje kan hugsa sist ein høyrde på ein cd, er det på tide å kvitta seg med cd-spelaren, forsterkaren og høgtalarane (denne har eg tenkt på i årevis).  
• Kjøp alltid minst fem flyttekassar meir enn ein trur ein treng.

Godt nytt år!

Det er tre timar att av 2012. Eg er heime hos mamma og pappa. På pinnane har eg God morgen-genser:
(Jepp, eg bytta garnfarge! Appelsin var ikkje heilt som forventa.)

I koppen har eg kaffi. På bordet ligg føtene mine. Poden søv. Ytre sett er det nesten som ein heilt vanleg kveld, med andre ord.

2013 blir eit heilt kreisi spanande år. Etter mange år i Oslo flyttar vi til Vestlandet. Eg håpar det blir bra. Bloggen blir med!

Eg ønskjer alle dei fine lesarane mine alt godt for 2013!

Nostalgiske dropar

Er det nokon som hugsar denne?

Året var 1990, og eg var 15 år. Eg kjøpte min første parfyme, og det var altså Samba. Lukta var veldig populær, hugsar eg.

Eg trur eg kjende lukta for første gong i ein sånn luktereklame som låg inni eit blad. Det tok ganske lang tid før eg kjøpte meg parfymen. Og eg hugsar at eg blei litt småskuffa då eg endeleg fekk spraya på meg dei etterlengta dropane. For lukta kjendest liksom litt annleis ut på meg (velkjend problem).

Lukta er veldig fjortis, og eg kjem aldri til å bruka opp parfymen sjølv om om det er 2/3 att av flaska. Den einasta funksjonen parfymen har, er at han fungerer som tidsmaskin. Flaska står heime hos mamma og pappa, og kvar gong eg er heime, tek eg ein liten sniff. Det er rart med det, men lukter vekkjer minne. Det vesle sniffet er alt som skal til for å bli teken 22 (!) år tilbake i tid eit ørlite sekund.

Vimpelgenser

Eg har strikka vimpelgenser frå Pickles til poden. Han er snart 2.5 år, men eg strikka storleik 4 år og la på litt ekstra lengde. Genseren kan nok ikkje brukast denne vinteren, sjølv om det sikkert kunne ha vore godt å gå med ein varm kjole av og til ...

Eg likar godt dette garnet (Pickles Pure Thin Alpaca). Det er veldig mjukt og godt å strikka med. Strikka med dobbel tråd, så det blei ein del flokar undervegs i vimpelstrikkinga. Og eg har ein del trådar att å festa, som det er mogleg å sjå.

Eg har ikkje vore begeistra for alle oppskriftene frå Pickles eg har prøvd, men denne oppskrifta likte eg.

Det blei att ein del restegarn, så eg må finna på noko av det.

Dagens skjerf

Det har vore kaldt lenge i hovudstaden no.

Og i det eg er ferdig med å strikka meg eit megatjukt skjerf i Eskimo-garn, er det sjølvsagt meldt mildvêr. Ja ja, det kjem vel kalde dagar att. Eg strikka perlestrikk, og eg brukte diverse garnnøste eg hadde liggjande som eg ikkje hadde nokon plan for. Skjerf er bra restegarnprosjekt!

Gjenbruk

Her om dagen demonterte vi sprinkelsenga. Etter ei stund høyrer eg spetakkel på gangen. Han som ikkje har bruk for senga lenger, kjem ilande: Mamma, mamma! Bygd bru, jeg! Med litt fantasi kan ein gjenbruka det meste.