Statusrapport

Eg håpar det ikkje skjuler seg ein bil under denne snøhaugen. Det er heldigvis ikkje bilen vår. Han står under ein snøhaug eit par snøhaugar frå denne. Ja, vinteren er her! (Og han blir her sikkert i ca. tre dagar til.)

Økodraum

Medan snøen dalar ned utanfor, drøymer eg om våren. Her har eg sett saman ein liten vårleg draumegarderobe (sjølv om kolleksjonen består av haustlauv ...) som er 100 prosent økologisk:

• Øyredobbar i sølv frå Annette Ferdinandsen
  
• Godt brukt bukse frå 7 for all Mankind
• Solbriller frå iWood ecodesign
  
• Skjerf (eg har eit så å seia identisk eitt frå økoserien til H&M) frå Organic
  
• Kvit topp frå New Look
  
• Gråmelert topp frå økoserien til H&M for våren 2009. Denne må eg nok ha!
  
• Veske frå H&M som var så kvit og keisam at eg splætta på nokre fine, gule lauv.
• I veska har eg økopærejuice, økosnacks og eple!

Prosjekt finlandshette

Eg har strikka ei finlandshette i eit garn som er fantastisk på mange måtar. (Det stod finlandshette i oppskrifta, men det er eigentleg ikkje det, vel?)

• For det første: det er utruleg mjukt og godt å ta på og varmt å pakka rundt seg.
• For det andre: tre kroner av det kvart garnnøste kostar, går til å finansiere internatskule for ungar i Andesfjella, der alpakkaen og garnet kjem frå. Garnet heiter Mirasol og er kjøpt på Du store alpakka.
  
• For det tredje: det ser sikkert ut som om eg har strikka striper med ulike garnfargar, men det har eg ikkje. Det er eitt og same garnnøste som har laga dei fine stripene. Garnet er nemleg handmåla med ulike fargar i eit bestemt mønster, som gjer at det blir slik.
  

Eg gjorde noko genialt (trur eg): hekla på to små hemper slik at det skal vera enkelt å hengja opp lua når ho ikkje er i bruk.

Og eg trur ho som fekk lua, vart glad òg. Ho sa i alle fall "Oj!" då ho pakka opp gåva.

Hurra!

Til jul vart eg omsider ein lukkeleg eigar av ein fantastisk skannar, og no er eg i gang med å dokumentera alt av foto og lysbilete som er verdt å digitalisera. Eg kjenner meg på ein måte gammal nok til å mimra attende til gamledagar no. Det som er fantastisk, er at eg kan skanna fire lysbilete om gongen utan å ta av lysbileterammene, og at eg kan skanna negativ film (og bilete som er framkalla på fotopapir, naturleg nok). Og resultatet blir fantastisk same kva det er eg skannar. Dersom eit foto har blitt litt falma, er det berre å redigera det i iPhoto, og vips! - biletet er berga. Eg elskar denne teknologien!

Korleis snu det negative til noko positivt

Det verste eg veit når gradestokken syner under 0, er å måtte kle på seg alt dette på ein gong:

- tjukkaste stillongsen
- så tjukk at eg slit med å dra på meg buksa utanpå
- tjukke Ulvang-sokkar
- andeføter (gir stiv, ande-aktig gange, pluss gnagsår ved bruk av tjukke sokkar)
- ull-t-trøye
- langerma pologenser
- den tjukkaste ullgenseren med den tjukkaste halsen
- den tjukkaste vinterjakka med ei hette så gigantisk at eg blir baktung når eg har henne på (eg trur jakka veg 5 kg, eg må sjekka)
- ullfora skinnhanskar
- alpelue

Då eg vralta ned til t-banen i dag, stiv som ein stokk og sikkert 20 kg tyngre (kjendest slik ut), prøvde eg å tenkja ut EIN positiv ting med å gå slik. Og eg fann ein! Ved å dra glidelåsen på jakka heilt opp, kan nesten heile andletet forsvinna ned i hettekanten, slik at berre augo stikk opp, og slik at den gigantiske hetta omkrinsar hovudet (litt vanskeleg å forklara utan å ha sett den merkelege hetta). Då eg gjorde dette, kjendest det ut som om eg vart usynleg. Lag på lag med klede skilde meg frå omverda. Og eg tenkte at slik kjennest det sikkert ut å vera spion (draumeyrket).

Frå mørkeloftet #1

No skal eg starta ei ny spalte: Frå mørkeloftet. Mørkeloftet heime hjå mamma og pappa er nemleg fullt av skattar! Det er både skattar frå barndommen min og frå då mamma og pappa var unge. Sidan eg og gubben endeleg har fått oss bil (gammal skatt frå 1992 frå foreldra hans) og skal køyra attende til Oslo, fann eg ut at det var lurt å sjå om eg kunne grava fram nokre større gjenstandar til å ta med attende i morgon.

Og det fann eg! Då eg var lita, vann eg ofte på basar, og no fann eg ein gevinst som har stått inst på mørkeloftet sidan 5. oktober 1980, då eg var fem år og tydelegvis i stand til å merke gevinsten med namnet mitt:


Oppe i øskja låg det eit sett med seks asjettar og kaffikoppar, alt ubrukt!

Eg likte koppane. Dei er både styggfine og trauste. Den firkanta fasongen gjer at dei garantert er stødige (noko mamma er oppteken av når det gjeld kaffikoppar). Det står Made in China på settet, så det er ikkje akkurat Figgjo, men likevel ...

Rosa og lyseblått er ikkje heilt meg, liksom, men eg likar mønsteret likevel. Eg trur dei kan bli fine å bruka til sommaren, ute på verandaen. Dessutan er dei meir lilla enn rosa. Og nostalgien veg tyngst her!

Eg må vel kunne kalla dette eit kupp?

Høgdepunkt i 2008 og mål for 2009

I 2008 baka eg veldig mange brød. Og det skal eg halda fram med i 2009.

Eg opparbeidde meg ei bra tøystoffsamling. Og eg sydde min fyrste kjole! I 2009 skal eg ikkje kjøpa meir stoff, men sy av det eg har.

Eg var i Jostedalen for fyrste gong og kjende meg som turist i eige land. (Gubben òg, som de kan sjå, sjølv om han er sogning) Eg innsåg at eg må kjøpa meg ski og oppsøkja norsk natur om vinteren òg. Mål for 2009: gå på ski!

Eg møtte Olav Stedje! Og åt barten hans! Hahaha. Mål for 2009: læra meg alle tekstane hans utanåt.

Eg planta blomar i verandakassene for første gong. På grunn av steiksol døydde dei midt på sommaren. Mål for 2009: ha fleire blomar i hus, både inne og ute, og læra meg å stella dei. (Mamma er læremeister.)

På grunn av steiksola sumde eg i Mjosundet for første gong på hundre år. Mål for 2009: symja meir (hovudsakleg innandørs).

Eg var på heimlege trakter både i juli og oktober, og observerte eit uvanleg rikt dyreliv på nært hald. Både fire ekornungar og fleire revar (dårleg kombinasjon ...) oppheldt seg i hagen. I 2009 har eg tenkt å reisa heimover både to og tre gonger for å trekkja frisk luft og lufta tærne.

Vi var på bilferie i indre Sogn og fekk oppleva den økologiske himmelen på gardsbutikken til Sogn Jord- og Hagebruksskule. Mål for 2009: leva økologisk frå topp til tå og frå inst til ytst.

Årets mest fantastiske ute i det fri-oppleving var to-dagars fjelltur i Jotunheimen i steikande julisol. Fjellturar skal det bli meir av i 2009!!!

Vi var pusepassarar opptil fleire gonger, og det kjem vi vonleg til å halda fram med i 2009.

Oslo har mykje å by på, i alle fall når ein kjem seg ut i skog og mark. Det blei fleire fine turar rundt Nøklevann, og fleire skal det bli i 2009. Eg har òg som mål å oppdaga fleire plassar i Oslo, med sykkelen som transportmiddel. Kort og godt har eg tenkt å røyva meg meir i lokalmiljøet i 2009, anten det er snakk om Østmarka, Sogn, Mjosundet eller Jotunheimen. Utlandet får venta litt (sjølv om eg stadig drøymer om å reisa attende til San Francisco).

Ikånnjgenser i mål!

I oktober fall eg pladask for denne genseren. Og no er eg i mål! Det står att å festa ein del lause trådar, men eg har sydd saman det som må syast saman, så han er så å seia ferdig. Det ser kanskje ut som om det er vanskeleg å strikka han, men det var faktisk veldig greitt. (Sjølv om eg er glad for at han ikkje var større.) Takk til Dalegarn for gode forklaringar i oppskrifta! Og til mamma, som forklarte meg korleis nøttene skulle strikkast. Trass i at eg ikkje likte det glatte garnet og dei tynne pinnane, likte eg i alle fall mønsteret! Detalj:

10-årskalenderen min

Eg har ein 10-årskalender. Ein 10-årskalender er rett og slett ei ganske tjukk bok der det er sett av tre linjer per dato i ti år til å skriva kva som skjedde den aktuelle datoen frå år til år. Det som er bra med den versjonen eg har, er at det er sett av èi side per dato, slik at det er lett å sjå kva ein gjorde den same dagen for eitt, to, tre, osb. ... år sidan.

Om fem dagar har eg skrive ut 10-årskalenderen min - ei bok eg altså har skrive i kvar dag i ni år (eg fekk boka jula 2000 av mamma, og ho hadde kjøpt boka på halv pris pga. at 1999 var over og boka varte frå 1999-2008). Kvar kveld, rett før eg skal sløkkja lyset og sova, har eg skrive tre linjer i boka. Dette har eg funne ut:

Eg gløymer kva eg gjorde i går! Eg har funne ut at det er lurt å skriva kvar kveld, sjølv om klokka er 03.00 og eg er stuptrøytt. Zzz, eg skriv i morgon, tenkjer eg, og trur at det er lett å hugsa kva som skjedde den dagen. Men vips! Neste dag er førre dagen gløymd! Eg hugsar ikkje vêret ein gong. Og eg må spørja meg fram for å bli minna på kva som faktisk skjedde.

Tida går veldig fort! Inga bombe, men no ser eg det tydelegare. Det kjennest ut som om eg byrja å skriva i kalenderen for to år sidan. Og når eg skal slå opp for å sjekka kva dato og år noko skjedde, må eg ofte fem år tilbake i tid, sjølv om eg trudde det skjedde det førre året.

Vêret er ganske likt den same datoen frå år til år! Dette overraskar meg sidan eg ofte tenkjer at slik vêret er I DAG var det i alle fall ikkje på denne tida i fjor! Men så var det altså det likevel, ser eg når kvelden kjem og eg skal skriva i boka.

No må eg altså kjøpa ein ny 10-årskalender. MEN: 10-årskalendrar er ikkje enkle å oppdriva lenger. (Det er jo eit dårleg teikn at kalendrane vart selde til halv pris for ni år sidan ...) No produserer dei berre fem-årskalendrar med dårleg bladbunad, med alt for stor plass til å skriva vêret på og med alt for stive permar (lite funksjonelt når ein skal skriva i boka på senga kvar kveld). Difor har eg no måtta googla etter 10-årskalendrar i andre land: Sverige, Danmark, USA, Storbritannia, Spania og Tyskland. Eg er ikkje imponert over det eg finn. Men eg har ein favoritt så langt: den tyske 10-årskalenderen! Her er det eit blankt felt til kvar dato, utan eige dustefelt til å skriva vêret på, nøktern og fin design ... alt er bra. Bortsett frå prisen: 54 EURO! (over 500 kr!) Gulp, altså. Det blir for dyrt når det er netthandel. Så no veit eg ikkje heilt kva eg skal gjera. Eg merkar at det er vanskeleg å tenkja seg korleis livet utan ein 10-årskalender blir. Det går berre ikkje. Eg må nok kladda dei første dagane i januar heilt til eg har funne den optimale løysinga.

Laserdans

Dersom eg var tjuv, ville eg helst ha vore ekspert på det vi ser i denne snutten: laserdans. Snutten er frå filmen Ocean´s Twelve, filmen om dei tolv tjuvane som er ekspertar på kvar sine felt, som er sympatiske og kule, og som gjer alt det kule til diggbar musikk. Dette er favorittscena mi frå filmen, utan tvil. Song: The a la Menthe med Nikkfurie.

Siste innspurt

Eg pakkar pakkar, skriv kort og brenn adventslys for harde livet. I morgon skal eg setja meg på toget til Trondheim og strikka dei siste gåvene. Det blir kjekt!

Kunst

Ja, snøen har brukt dei siste dagane på å laga små kunstverk ute på verandaen. Kan jo ikkje ta ned blomekassane då? (Det finst alltid ei god orsaking for å ikkje gjera det ein ikkje orkar.)

Dette minner meg om at eg må baka brød snart: