Søm & drøm

Mamma var ikkje inne då eg ringde heim i dag, så det var pappa som måtte lytta til alle syprosjekta mine, og som til slutt stilte det høvelege spørsmålet: Ska du bli sydam, kanskje? Ja, kanskje eg skal bli det? Eg skal tenkja på det. Natta etter sykurskvelden på torsdag drøymde eg så vanvittig mykje og komplisert om sying og mønster og tøystoff at eg vakna i ein slags lukkeleg bakrus. Så eg trur i alle fall eg må sy meir, slik at eg får eit litt meir realistisk forhold til det å sy.

Med nymontert arbeidspult/sybord på plass har eg i alle fall byrja innreia min del av arbeidsrommet (etter å ha budd her sidan juli ...), og det viktigaste er sjølvsagt plasseringa av alle stoffa mine. Eg blir så glad (og litt for optimistisk) av å sjå på dei. Dei skal hovudsakleg bli til kjolar og skjørt. Og kanskje blir det nokre dukar av stoffet som blir til overs. Stoffet som ligg øvst blir snart til ein kjole!!! (Framleis optimist)

Lettlurt

Eg har vore på leiting overalt etter arbeidspult sidan juli i fjor. Og i kveld, endeleg, den aller første utstillinga som møter meg på IKEA, er MI! Her blir det ikkje berre arbeidspult, nei, men både stol og hyller og skåp. For det var jo så fint SAMAN! Og eg treng fleire hyller, faktisk. Eg fall pladask. Og det måtte nok fleire ha gjort, for bordet var ikkje inne nett no, og stolen måtte vi henta på vareutleveringa. Ikkje var alle hyllelengdene inne, heller. Er ikkje berre eg som er lettlurt, nei. Flinke, smarte IKEA som innreier heimen min! (PS: Men eg kjøpte ei anna lampe - ei som likna)

Hurra for kvinnedagen!

... som var i går. Eg markerer dagen i dag òg. Biletet er frå ei lærebok som var i bruk på seint 70-tal/tidleg 80-tal. Det er faktisk ikkje SÅ lenge sidan! Det går heldigvis litt framover. I heimen vår er det mannen som står for tepperistinga.

Nytt perspektiv

Eg har aldri før hatt så vondt i ryggen at det har hemma meg i kvardagen. Før no. Etter å ha hatt ein kontorrottejobb i snart tre år. Så no ligg eg her i senga og ser verda frå nye vinklar og lurar på om det verkeleg ikkje finst fysisk utfordrande jobbar for oss akademikarar. Tips vert mottekne med takksemd.

Tre på topp i hovudstaden

Denne gongen: ein hyllest til folk som bidreg til at sko og klede blir fiksa og ikkje kasta:

1. Sømmelig symaskinkafe i Nordahl Brunsgt 13

2. Skomakarane på Mister Minit på Oslo City

3. Skreddaren i Trondheimsvegen rett ved Samlaget

Eg har testa ut alle. Terningkast seks!

Grensa er nådd

I dag prøvde eg ei brok på Bik Bok i storleik XL (EXTRA LARGE). Ho var FOR LITA!!! Eg rekna ut BMIen min her no, og han er på 21. Inkje tyder på at eg er ekstra stor, nei. Det verste er likevel at dei ikkje hadde større storleikar, MEN at dei hadde både medium, small og ikkje minst: EXTRA SMALL. Nei, det er ikkje sikkert eg er i Bik Bok si målgruppe. Men kven er det DÅ??? Det lurar eg på.

Rosa og blått

Det er ein ikkje alt for tidleg morgon på t-banevogn 3 mot Sognsvann. Denne morgonen er det på Skøyenåsen stasjon invasjonen kjem. Når dørene opnar seg, kjem minst hundre (nesten) fem/seks-åringar myldrande inn i vogna. Eg står, og blir ståande midt i den myldrande massen. Nokre ungar held seg fast i meg, eg vinglar, og tenkjer at dei ser utruleg små og søte ut.

Og så ser eg det som gjer meg så utruleg overraska; av alle ungane i vogna er det INGEN som går kledd i noko anna enn rosa og blått! Eg veit jo at dette er fargar som diverre er særs utbreidde i denne aldresgruppa, men det som gjer meg så overraska er at det er så utruleg perfekt gjennomført. Her er det INGEN unntak! Og kvar unge er heilt perfekt styla, ser det ut som. Jentene har rosa lue, rosa vottar, rosa bobledress, rosa sekkar MED små rosa kosedyr hengande fast, rosa støvlar ... Og gutane: motsett oppdressa i blått. Det er rett nok nyansar av rosa og blått. Eg ser både både rosaraudt, raudt og lillaktig raudt. Og både lyseblått, blågrønt og mørkeblått er å sjå. Eg lurar nesten på om dei har kledd seg ut slik med vilje, så merkeleg er det.

Eg merkar at eg blir utruleg irritert når eg står der og ser utover den blå massen på den eine sida og den rosa massen på den andre sida. Ikkje irritert på ungane, men på dei som har dressa dei opp. Eg skjønar det berre ikkje! Eg kjenner fleire oppegåande folk som har sagt at dei ikkje kan tenkja seg å kle opp framtidige ungar i rosa/blått. Og SÅ, når dei har fått ungar, seier dei at dei kler ungane i rosa eller blått FORDI UNGANE LIKAR DET BEST. Men det er jo ikkje farleg å introdusera nye fargar for dei, er det det? Eg lurar verkeleg på kva som skjer på vegen. Er eit noko genetisk som gjer at foreldra skiftar så totalt syn undervegs?

Eg har ikkje ungar, så det er sikkert lett for meg å seia dette. Og sjølv om eg er 110 % medviten om at eg ALDRI skal dressa opp ungar på denne måten, fryktar eg det verste. Kryssar fingrane for eg får ungar med raudt hår, sidan raudt hår og rosa klede er ein særs uheldig kombinasjon.

Sandra Kim har blitt vaksen!

Sjå her:


Men så er det jo ei stund sidan 1986 òg:


(Åse Kleveland, derimot, ser prikk lik ut den dag i dag)

2007

Det er på tide med endå ei oppsummering:

Sidemålet: ei oppsummering

Skulane som har vore med på det legendariske lat-oss-sleppa-å læra-nynorsk-prosjektet i hovudstaden har no sendt inn rapportar om korleis dei har arbeidd med sidemålet, utan å læra det, åf kårs. Den eine skulen, som hadde gjennomført heile TO festdagar for sidemålet (der dei gjekk i bunad på den eine festdagen), utlyste ei tevling mellom elevane, med denne problemstillinga:

Hvordan style den tradisjonelle lusekofta/skigenseren til et moderne antrekk?

Rapporten fokuserer på at nynorsk = bunad, lefse, lusekofte, MEN at det går fint an å modernisera desse uttrykka. Vi kan til dømes stappa parmaskinke inn i lefsa, og vips: vi får noko moderne! Eg skjønar ikkje heilt sambandet til nynorsk her, men dei prøver seg med ei forklaring:

Vi vil ha elevene bort fra ideen om et arkaisk språk som ikke fungerer i dagens samfunn. Gjennom metaforen lusekofte – fikk vi demonstrert det.

Hæ? Metaforen lusekofte??? Eg trur ærleg tala det er enklare å berre læra seg å skriva dette sidemålet.

To matrettar eg saknar

KNYPSUP (eller nypesuppe, for dei tungnæme)
Denne suppa spela ei viktig rolle i livet mitt på 80-talet. Det var obligatorisk å eta knypsup saman med pannjkak. Suppa er ikkje lenger å sjå i butikkane, og det forundrar meg. Suppa var nemleg både full av smak (søt) og farge (oransj), og ho passa både til søtmat og saltmat.

HØN (eller høne, for dei særs tungnæme)
Søndagsmiddag! Høna måtte kokast i mange timar. Hønlukta sette seg i heile huset, og det lukta høn av kleda mine i fleire dagar. Vart servert med kokte poteter, kokt gulrot og ein fantastisk god saus, laga av sosen som høna vart kokt i. I det høna stod på bordet, sa mamma alltid at dette var sunt, det. Men høna er altså borte frå marknaden. Det tek nemleg for lang tid å ala opp kjuklingar til å bli god hønemiddag.

Det hadde nok vore von om overleving dersom rettane hadde blitt ein viktig del av noko større. Td jula sine mattradisjonar. Pinnekjøtet kjem nok ikkje til å forsvinna med det første (heldigvis!) Eg trur knypsupå kunne passa inn i feiringa av Halloween (mest pga fargen). Eg trur høna kunne vore like bra som kalkun på nyårsaftan, men eg redd kalkunen er komen for å bli. (Sjølv får eg assosiasjonar til Mr. Bean sin kalkun når eg ser denne fuglen, og det er jo god nok grunn nok til å føretrekkja høn)

Bergen

Jepp. Bergen. Dette står alle stader der det finst golv.