Godt nytt år!

Det er 28 minutt att av 2011, og frå sofaen heime hos mamma og pappa ønskjer eg alle dei fine lesarane mine alt godt for det nye året!

Innpakningstips!

I fjor byrja eg ein ny trend med å pakka inn julegåver i glossy magasin-sider. Aldri meir skal eg kjøpa vanlege innpakningspapir-rullar! Men i alle fall, i år fekk eg endå ein lur idé. Eg har nemleg dette garnet liggjande, som er skikkeleg fluffy og litt rart raudt:

Limtuben set det heile i perspektiv: Nøstet er stort. Og eg har berre brukt det éin gong, nemleg då eg skulle hekla 17. maiblome tidlegare i år. Men kva er det perfekt å bruka garnet til? Jau, dette:

Som band rundt gåver! Og det blir finare jo fleire rundar ein tek. Det hadde ikkje blitt den same effekten med garn som ikkje er fluffy. Så no har eg både innpakningspapir og band til særs mange gåver. Særs godt nøgd!

Klassisk trøyst tidleg i desember

Det ular og bles. Regnet piskar mot ruta. Det er mørkt sjølv om det er midt på dagen. Men det var sommar ein gong.

Og det blir sommar igjen!

Gårsdagens "høgdepunkt"

Hermeteiknmonsteret har slege til! Åstad: Aker sykehus. At det står kjosken på lappen over, oppdaga eg først etterpå. Eg må innrømma at det var hermeteikna som fekk mi fulle merksemd medan eg stod der.

Ein hyllest til poteten

Nei, det er ikkje eg som hyllar poteten. Denne boka, derimot! Potetboka, med undertittelen Smakebitar av historia til verdas viktigaste knoll (Samlaget, 1993), hyllar poteten på grensa til det reaksjonære. Det er heilt fantastisk. Lat oss sjå.

(Eit lite frampeik: Legg merke til kva ungen heilt fremst går og ber på ...)

Eg hugsar ikkje heilt korleis boka kom i hus. Det er mogleg eg kjøpte henne på sal for mange år sidan.  Det er ei bok for barn, så teksten er sjølvsagt deretter. Det er sikkert difor det er så mange samansette ord med bindestrek, også. Det var visst trend ein gong i tida. (Her finn vi bindestrek i ord som "potet-slag", potet-presten", "Andes-fjella", "potet-plante"og "Landbruks-høgskulen på Ås".) Uansett, det er fine illustrasjonar, fine historier og mykje nyttig faktakunnskap om ulike potetsortar.  

Men eg merka eg blei ein smule skeptisk då Knut deklarerte høgt frå avsnittet som handla om potetgull. Først, illustrasjonen:

Her ser vi mor, far, barn og potetgullskåla samla framfor tv-en. Mor ser litt hypnotisert ut, og far har kanskje nokre kilo ekstra. Barnet har blikket festa på potetgullskåla. Så her forventar vi jo ein faktatekst om at potetgull ikkje er så veldig sunt. Men neida! I ei potetbok, som hyllar poteten frå a til å, kan ein sjølvsagt ikkje skriva det! Lat oss koma til høgdepunktet i boka, nemleg teksten under biletet:

Ganske fantastisk!!! Eg veit ikkje kven desse engelske forskarane er, og eg tvilar på at dette var vanlege helseråd ein gav i 1993. Eg måtte sjølvsagt googla forfattaren Olav Norheim, og kva fann eg ut? Jau: Han (og illustratøren) fekk Kulturdepartementets fagbokpris for denne boka (eg skal ikkje hetsa dei for det, boka er jo fin). Dessutan har han vore med og skrive manus til Smørbukk. Her er Smørbukk: 

Og då er det nærliggjande å spørja: Kva har Smørbukk, eit barn i vekst, mest godt av å eta? Eple eller potetgull? Eller kanskje smør? Ja, ikkje veit eg. Det er lett å bli forvirra, anten ein les kosthaldsråd i 1993 eller i dag.

Fiksetips

Nøstebloggen er ein utruleg fin blogg! Det er altså bloggen til Nøstebarn, og her er det mykje inspirasjon å finna! Eg likar særleg innlegga med praktiske tips om korleis ein kan reparera og gjenbruka ullplagg. Det er jo ikkje så kjekt å ha ein bunke med øydlagde ullplagg liggjande. Det er faktisk skikkeleg umotiverande å vita at ein må fiksa eit plagg. Ofte er det fordi ein ikkje heilt veit korleis ein skal fiksa det på ein bra måte.

Tryggve fekk for ikkje lenge sidan ei kjempefin ull/silke-trusetrøye (= body), men etter kort tid oppdaga eg eit stygt hòl rett ved det eine ermet. Eg anar ikkje korleis det har blitt til, det er mogleg det er guten sjølv som har klipt, faktisk. Uansett, på Nøstebloggen fann eg mange fine tips. Det endte opp med at eg hekla ein blome (sjølv om det ser ut som eit speilegg), skylte han i rennande, heitt vatn for å tova han litt og deretter sydde eg han fast over hòlet. Eg sydde ikkje fast dei kvite blomeblada, så får vi sjå om dei held seg fine. Eg har ingen før-bilete, men her er etter-bilete, i alle fall:

Lenkje til ullvøl-tipsa. 

Om brettebleier og formsydde bleier

Eg er stor fan av tøybleier. Men det er ikkje slik at alle tøybleietypane passar for alle. Ein må prøva og feila. Og det er nettopp det som er så fint: Ein finn alltid noko som passar fordi valmoglegheitene er så mange. Det er også slik at tøybleiebehova endrar seg etter kvart som ungen veks. Den tøybleietypen som passa då ungen var mini og berre fekk morsmjølk, passar kanskje ikkje når ungen har fylt 1 år.

Som nattbleier treng ein bleier som syg godt, og som er god mot huda. Det er særleg to tøybleietypar som eignar seg godt som nattbleier: brettebleier og formsydde bleier.

Brettebleier er dei bleiene dei fleste av oss hadde på oss på 70-talet. Det er rett og slett eit firkanta tøystykke som ein kan bretta på ulike måtar, og ein kan leggja inn ekstra innlegg dersom det er behov for det. Her skriv Bleieboden om brettebleier. Utanpå brettebleia må ein ha eit såkalla sperrelag som gjer at det ikkje blir lekkasjar. Det beste sperrelaget er bleiebukser i ull som er innsette med lanolin. Grunnen til at det er så bra, er at ull pustar og regulerer temperaturen godt.

Fordi Tryggve hadde god appetitt og mykje skulle ut, hadde vi behov for brettebleier med ekstra innlegg, og dimed fekk han altså ein solid stump. Og han blei ikkje mindre av at han hadde bollelår og bollemage som også skulle ha plass. Og det funka altså ikkje optimalt. Han hadde vanskar med å røyva seg, rett og slett.

Ein variant som er i slekt med brettebleier, er formsydde bleier, og dei brukte vi lenge som nattbleier. Brettebleier har same form som eingangsbleier, men dei er laga i bomull, hamp eller bambus og treng difor eit sperrelag, slik som brettebleiene. Her er det Bleieboden skriv om formsydde bleier. (Vi brukte både Mother Ease Sandy´s, Muksut og BabyBeeHinds.) Formsydde bleier gir ein nettare fasong enn brettebleiene, så dei passa fint til Tryggve.

Når det gjeld nattbleier, må eg berre innrømma at der har vi brukt eingangsbleier dei siste månadene. Fysj og føy ... Vi opplevde nemleg lekkasjar med dei formsydde bleiene, sjølv om eg hadde kura ullbuksene med lanolin. Og då byrja vi med eingangsbleier som ei naudløysing, noko vi har halde fram med ... Kanskje det er på tide å testa ut bleier igjen. Eg tek imot tips til gode nattbleier, dersom nokon har det!

Glimt frå livet med tøybleier

Vi bestemte oss lenge før Tryggve blei fødd at vi ville han skulle bruka tøybleier. Valet var eigentleg ganske enkelt, og eg skal ikkje bruka tid på å skriva om alle dei gode grunnane til å byrja med tøybleier. Det kan du f.eks. lesa om på denne fine tøybleiebloggen. Uansett: Etter over eitt år med tøybleier er konklusjonen ganske enkel: Tøybleier er så bra! I tillegg til at dei er bra for både stumpen og miljøet, er dei fine å sjå på. Og det er slett ikkje vanskeleg å verken bruka dei eller vaska dei. 

Det finst mange ulike typar tøybleier, og ein må berre prøva seg fram for å finna ut kva som passar best på ungen. (Vi kjøpte brukte tøybleier på Finn.no Tettinntil.no og Tøybleier.no for å testa ut + nye bleier på Bleieboden.no då vi visste kva vi ville ha.) Vi har stort sett brukt lommebleier og alt-i-eitt-bleier. Desse bleietypane har begge eit vasstett sperrelag ytst, men innmaten er litt ulik. Lommebleier er, som namnet seier, bleier med ein lomme som ein puttar innlegg inni, eitt eller fleire, alt etter kor mykje ungen tissar. Sjekk ut lommebleier på Bleieboden her. Vi har brukt BumGenius og Charlie Banana.

Her demonstrerer Tryggve kor enkelt det er å klatra i ei Charlie Banana lommebleie når ein er 1 år og 2 månader.

Og her viser han at det er null problem å vera 10 månader og rydda når ein går i ei Bum Genius lommebleie.

Alt-i-eitt-bleier (AIO) er bleier som har innlegg sydd fast eller festa med knappar, så ein kan berre ta bleia av og på som ei eingangsbleie. Les meir om alt-i-eitt-bleier på Bleieboden her. Vi har brukt Bum Genius i AIO også, for dei har ein lomme med plass til endå fleire innlegg! Og så har vi kjøpt nokre AIO-bleier frå utlandet.

Her viser Tryggve (10 månader) kor fin det går an å bli bli i ei alt-i-eitt-bleie frå PNP Baby.

Eg kan godt skriva meir om erfaringane våre med tøybleier dersom det er interesse for det. Eg er ikkje vanskeleg å be, i alle fall.

Fortet naturbarnehage

Sukk, altså. Dersom vi hadde budd i Nittedal, og dersom Tryggve hadde vore stor nok (dvs. over 3 år), ville vi definitivt ha likt at han gjekk i denne barnehagen:
Hæ? Ja, dette er barnehagen! Skogen! Vi var på utflukt der i dag fordi vi var på besøk hos venner som bur like ved, og som har hatt ungane sine der. Dette er ein heilt unik barnehage på alle måtar. Det er rett og slett ein heilt annan måte å tenkja barnehage på enn det vi er vande med. 
Det som er heilt fantastisk, er at ungane er ute heile tida!!! Året rundt! Det er ikkje innlagt vatn eller straum der (men dei har eit aggragat som gir lys om vinteren), og det er utedo. Dei to eldsjelene som driv barnehagen, har bygt alt sjølv! Ungane et ute også. Om vinteren et dei innandørs i varmestova til høgre på biletet, eller i denne gammen:

Dei har også ein utandørs grill dei kan sitja rundt og eta (vi skimtar benkene til høgre).

 

Det er ingen gjerde rundt barnehagen, men ungane lærer seg kvar grensene går: ved steinen der borte, busken der borte og treet der borte ... Tryggve forstod ikkje heilt kvar grensene gjekk, men.

Her ser vi små leikehus/rom dei har bygt. Med himmelen som tak! Tryggve var på hogget, som vanleg.

Ungane er med og mekkar dei også. Dei hadde f.eks. vore med og bygd ei superfin bru (som eg ikkje tok bilete av, diverre). Eg likar at aktivitetane utfordrar førestillingane til oss vaksne om kva som er farleg og passande å gjera for små ungar. (Dei eldste ungane spikkar sin eigen tollekniv, til og med!)

Her er ein fin artikkel om barnehagen som gir eit lite innblikk i korleis dei tenkjer. Dette er oppvekstvilkår eg har stor sans for. Eg veit at dersom eg hadde vore i riktig aldersgruppe, ville eg ha elska og gått i denne barnehagen. (Eller barneskogen, for å vera meir presis.) Og det er eit kvalitetsteikn, for å seia det mildt.

Tilbakeblikk

Raude roser i kinn

Spesialbagasje

Ekorngenser i bruk!

For nokre år sidan strikka eg denne fine genseren, og eg hadde eigentleg tenkt å gje han vekk, men så blei han liggjande. Etter å ha lege gøymt langt bak i eit klesskåp, dukka han no fram, og vips:

Tryggve er no 1 år og 3 md, og genseren er storleik 1.5 år. Men heldigvis strikkar eg ganske så laust, pluss at Tryggve ikkje er nokon lettvektar, så denne kjem til å passa fint utover vinteren.

Og sanneleg er eg ikkje i gang med endå ein ekorngenser, nemleg denne:

Foto: Drops garnstudio

Men det blir ikkje ein einaste beige tråd her i garden, nei. Ein kan no berre gissa kva fargar eg har gått for ... Elles er det utruleg diggbart å strikka rundfelling, sjølv om eg alltid er super-utolmodig etter å strikka bryststykket, der som regel det fine mønsteret er. Det er jo det som er artig å strikka!

Det er fint at ullsesongen er i gang!

Dagens middagsbord ...

På menyen i dag stod tomatsuppe med egg + grønsaker og div. resterusk ved sidan av. Grønsakene landa med fine plask i suppa og i alle vassglas, og suppa var ikkje lett å fanga, sjølv om det blei brukt både skei, kniv og gaffel. Sukk, er det fleire som kjenner seg att?

The The

Eg har ikkje skrive så mykje om musikk her inne. Men i dag tenkte eg det var på tide å skriva om favorittbandet mitt, nemleg The The. Eg har elska The The vilt og hemningslaust og lojalt sidan den første gongen eg høyrde dei i 1993. Det er kanskje litt rart å kalla dei eit band, for eg tenkjer først og fremst på Matt Johnson når eg tenkjer på The The. Han har vore den einaste konstante bandmedlemen sidan 1979, og sidan 2002 den einaste. Han er eit utruleg musikalsk talent som både syng og spelar haugevis av instrument (gitar, keyboard, bass, munnspel ... og sikkert fleire).

Slow emotion replay og Dogs of lust frå plata Dusk var dei første låtane eg høyrde. Eg hugsar at Dogs of lust blei spelt ein del i radioen, og at eg tok opp musikkvideoen frå eit musikkvideoprogram som gjekk på den tida (lukke!). Dette er Slow emotion replay, som eg spelte omatt og omatt i lange tider:



Opp gjennom tida har eg skaffa meg ganske så mange plater, men det dukkar stadig opp nye versjonar av gamle låtar, så eg trur nok ikkje samlinga mi er komplett. Musikken er veldig ulik frå plate til plate, men eg føler likevel at det er noko The The-isk over alle. Det som er så snodig med The The, er at musikken treffer meg midt i hjartet. Eg føler så innmari sterkt at dette er min musikk. Og tekstane er både vakre, triste, sinte, glade og såre. Vanskeleg å forklara, men eg har aldri opplevd det med nokon andre artistar før. Det er så mykje musikk eg blir lei av etter ei tid, men dette blir eg aldri lei av.

Det er typisk The The at songane utviklar seg veldig frå første til siste tone. Dei byggjer seg opp med stadig fleire instrument og nye variasjonar og krumspring. Og det er noko av det eg diggar aller mest. Eg oppdagar stadig nye ting i ein song eg har høyrt ein million gonger. I tillegg har Matt Johnson ei heilt fantastisk røyst som eg aldri blir lei av å høyra på.

Den eine favorittplata mi er Soul mining frå 1983. (Sjølv om alle platene eigentleg er det.) Her er nokre godtbitar derifrå ... umogleg å høyra at dette er 80-talet, i alle fall. (Eg skulle gjerne ha fjerna rammene slik at det berre var ein spelar som synte seg, men korleis får eg til det da?)

Giant:


Uncertain smile:


Og så ein fin ein frå Mind bomb, nemleg Beyond love:


Her er litt meir info frå Wikipedia. Artig å sjå kor mange som faktisk har vore med i bandet opp gjennom tidene!

Maiskolbesesong

Tryggve driv alltid og stel av middagsmaten min, sjølv om han har ca. den same middagen på asjetten sin. Her ser vi at han får låna masikolben min, i og med at vi ikkje hadde varma maiskolbe til han. Ganske imponerande korleis han greip tak i masikolben akkurat som meg og jafsa i seg akkurat som meg. 

Med to maiskolbar blei grepet litt annleis ...

36 år!

30. september! Datoen gir meg berre trivelege assosiasjonar, sjølv om eg fyller heile 36 år denne gongen. Eg øver meg på å ikkje stressa med at eg nærmar meg 40, men i staden ropa hurra og jubla over at eg har sprada rundt på jorda i endå eitt år.

Her er eg på bursdagen min for fire år sidan. Eg er på fjelltur på heimlege trakter. Og eg innser at både hausten og håret mitt var mykje raudare enn i dag (og håret var eit par meter lengre). Men eg trenar framleis på finaste Krønsj, og dit har eg faktisk tenkt meg i dag når arbeidsdagen er over. Hurra for meg!

Enkle gleder

 Ein kvist. Ein sølepytt.

Boktips for alle under 1 meter

Noko av det luraste vi gjorde då Tryggve byrja å dra bøker ut av bokhyllene, var å plassera alle barnebøkene i dei tre nedste hyllene. Så no får han herja fritt! I og med at både eg og Knut har arbeidd i forlag og fått gode rabattar på bøker, har det samla seg opp ein del (barne)bøker, for å seia det mildt, så det er mange hyllemeter å boltra seg i. Vi har lagt lammeskinnet på golvet for å gjera det triveleg å sitja og bla i bøkene. Vi har prøvd å laga ein slags lesekrok, rett og slett. Men Tryggve er ikkje så interessert i at vi skal lesa høgt saman med han (enno). Han vil helst bla sjølv i eige tempo, han vil halda bøkene opp-ned, og han vil sitja på dei. Han har også byrja å "rydda" i hyllene ved å flytta bøker frå den eine hylla til den andre. Her kan han halda på og romstera ganske lenge. (Det går også hardt utover alle cd-ane som er plasserte innanfor rekkjevidde, men det er ei anna sak.)

Og dersom du har lyst på bøker som både er fine å dra ut, fine å sitja på, fine og bla i og til stor glede for både liten og stor, kan du melda barnet inn i verdas finaste bokklubb, Blåmann barnebokklubb.

Bæ!

Den første gongen Tryggve såg ein hund (på t-banen), byrja han å hyla. Den første gongen han såg ein katt (utanfor blokka vår), byrja han også å hyla. Den første gongen han høyrde ein kalkun som vræla, ev. hosta, det var litt vanskeleg å oppfatta (på Nordre Lindeberg gård, tips nr. 1 til alle som bur i Oslo!), skolv han og hyla verre enn nokon gong. Slik kunne eg ha halde fram ...

Han har aldri reagert slik på folk (heldigvis), så det er tydeleg at han skjønar at dyr er noko anna. Vi tenkte at det berre er lurt at han får møta mange (og ulike) dyr, så no har vi heilt medvite teke han med på dyreutflukter. Han har vore på Kampen økologiske barnebondegård fleire gonger (tips nr. 2 til alle som bur i Oslo!), han har fått snakka med katten utanfor blokka vår, han har fått studert hundar på skeptisk avstand, og i dag var han og paps på Hovedøya og såg på sauene. Og no er det etter kvart tydeleg at dyr er stas. Sauene der ute er jo ganske tamme, men likevel. Han peikte, sprang og studerte sauene på nært hald. Og sa kra kra. Så det går rette vegen!

Kjoledraumar

Aiaiai! For nokre kjolar! Herleg snitt og mønster og nydelege fargar. Kven skulle tru at det er ein gamal mann som har designa dei? Oscar de la Renta er namnet, og etter ein liten surferunde ser eg at dette ikkje er dei einaste fantastiske kjolane han har laga. Surf og sjå sjølv!

Eg har knabba bileta frå Dagbladet.no i samband med skriveri om NY Fashion Week. 

Sakana sushi

I Prinsensgate 2 i Oslo sentrum, ikkje langt frå Jernbanetorget, der trikkar og bussar buldrar forbi, midt blant slitne narkomane, studentar, turistar og menn i stresskoffert på veg til Børsen, ligg det ein bitttteliten restaurant som du aldri i livet kjem til å opna døra til utan at du veit kva som gøymer seg der. Anten du bur i Oslo-området eller er her på besøk: Gå inn den døra! Der kan du nemleg eta kjempegod sushi!

Det er eit triveleg vietnamesisk ektepar som driv plassen. Mannen står på kjøkkenet og lagar sushien, medan kona tek imot bestillingar og serverer. Det er to bittesmå etasjar, og i andre etasje (etter å ha gått opp ei bittelita, superbratt trapp) kan du sitja og sjå ut på alle folka som hastar forbi medan du kjenner deg komplett usynleg for resten av verda. Alle utgåvene av Se og Hør ligg der også, så der kan du oppdatera deg på kjendisar i fred og ro utan at nokon bryr seg.

Då eg var gravid, laga dei sushi som vi (eg og Knut) etter kvart tok til å kalla "gravid-sushi" då vi skulle bestilla, altså sushi som er heilt fin å eta for gravide. Eg trur vi fekk spesialpris, til og med. Ja, og så kjøpte dei til og med inn glutenfri soyasaus (vanleg soyasaus inneheld nemleg gluten) etter at eg spurde om dei hadde det. Fantastisk service!

Bakgrunnen for denne vesle reklamen er at eg las dette oppslaget i dag. Eg blei så utruleg glad og nesten rørt då eg las at vesle, fine, fine Sakana sushi var éin av dei fire resturantane som gjorde det aller best. Så no veit du kva du har å gjera om du er sugen på sushi!

Sko

Skoene mine er så pene.

Jeg har dem nederst på benet.

Helt nede ved roten

på det det de voksne kaller foten.

De er som de skal være.

Og det glinser veldig vakkert i overlæret.

På beina har man sko.

Ja jeg har faktisk to.

(refreng)
Sko (8x)

Sko kan man bruke til mye.
Helt fra de er nye.
Man kan løpe, gå og snike.
Ingen sko er like.
Noen sko er lange,
andre sko er altfor trange.
Derfor er det veldig viktig kan du tro,
å kjøpe seg riktige sko.

(refreng)
Sko (8x)

Noen folk er barbeinte og
det er de som ikke har noen sko på.
Det kan jo være greit for noen.
Men jeg for min del kan ikke unnvære skoen
Og så finnes en gruppe til forresten,
alle de som bare raver rundt i sokkelesten.
Og de har det jo selvfølgelig greit.
Men de mangler no,
de har jo ikke sko

Sko (41x)

Bare Egil Band (og Tryggve)

September

Sidan sist har eg byrja arbeida att, og det har vore superfint og moro! Men det har gått ut over blogginga. Plutseleg innsåg eg at det var september, gitt. Når eg ikkje er på jobb, leikar eg med Tryggve. Han spring rundt og er høgt og lågt. Innimellom prøver eg å fullføra eit par strikkeprosjekt, og eg har to syprosjekt på gang også. Pjuh. Korleis får ein til å halda liv i ein blogg når ein har unge/ungar?

Mykje har skjedd sidan september for eitt år sidan, som vi ser.

 

Vakker grafitti

I dag vandra eg rundt i dei delane av Oslo eg likar aller best: Kampen og Vålerenga. Og like ved Jordal amfi fekk eg auge på eit gjerde med strikkegrafitti!

Kjempefint! Og namnet på grafittistrikkaren står også, som de ser. Gå hit for å sjå meir vakker grafitti.

I mål med favorittbuksa

I mai sydde eg denne til Tryggve. Buksa har vore mykje i bruk i sommar. Så då kjøpte eg endå meir av det tynne cordfløyelstoffet for å sy ei bukse til. Denne gongen kjøpte eg stoff i ein mosegrøn farge. Og eg sydde gule lappar på knea – denne gongen trefte eg litt betre med dei, dvs. det blei ikkje legglappar, men knelappar.

Eg tykkjer det artig å sy med kontrastfargar her og der, sånn som då eg festa lappane.

Det blei gult skråband. Eg byrjar å bli flinkare til å sy i svingar no! Og knappane gjekk det også betre med. 



Eg strauk også på denne søte ugla på bringa:

... men ho byrja losna allereie etter ein vask, diverre. Nokon som har triks for å få sånne figurar til å sitja fast skikkeleg? Det var lim på baksida, så det var jo berre å stryka over med strykjernet?



Buksa i bruk:

Eg skal definitivt sy fleire bukser! Men det blir ikkje fleire til Tryggve denne sesongen. I går måtte vi nemleg fram med ulla ... så ullsesongen er rett rundt hjørnet.