I sparkland

Eg trudde sparken var utdøydd. Men i Jostedalen brukar dei framleis spark! Her er det kvite, usalta vegar så langt auga kan sjå.  – Kjøpe sånn! sa poden og sprang av garde med sparken framfor seg. 

Ein hyllest til det vesle

Etter snart to veker på ny plass har vi endeleg fått Internett i hus. I det nye huset vårt. Ting tek litt tid her i indre Sogn ...

Vi fyrer for harde livet i sprengkulda, og innimellom innbiller eg meg at vi er på hyttetur. Men dette er kvardagen. Ein kvardag eg fint kan leva i.

Etter 14 år i Oslo må eg berre seia at det er topp å bu på ein liten plass. Her er alt så oversiktleg og greitt. Frå huset vårt ser vi taket på barnehagen til poden (det er eit lite jorde mellom), eg ser jobben min, eg ser kjøpesenteret (som har alt ein treng, og meir til), Lustrabadet (som ligg rett ved jobben), eg ser fjorden (endeleg!), eg ser treningssenteret, og eg ser høge, snødekte fjell med sol på. Det er akkurat det eg treng å sjå utan det kjennest ut som om eg forsvinn i mengda. Eg likar å kjenna at det er plass til meg. (I Oslo får ein ikkje akkurat den kjensla.)

Ei eldre dame stod i vegkanten rett ved huset vårt og haika med meg i dag. Ho måtte nå ein buss (her går ikkje bussane så ofte), og ho hadde det travelt. Vi hadde ein kjekk bli-kjent-prat dei få minuttane turen tok, og eg reknar med eg ser henne att i og med at vi bur i det same byggjefeltet. Sjølv om ho aldri hadde haika før, gjorde ho sjølvsagt det. Kva elles? Eg nikka nøgd til meg sjølv i bilspegelen då eg sleppte henne av. Og tenkte at eg her vil eg bu.

Pakkepakkepakke

Dette var gårsdagens utsikt. Pjuh, det er eit styr å pakka ned alt ein har samla seg av jordisk gods. Vi har 50–60 kassar med ting. I tillegg til møblar. Alt dette har fordelt seg utover 72 kvadratmeter og i ei bod. Korleis er det mogleg? Ein burde eigentleg ha flytta oftare for å bli minna på om at ein har meir enn nok. 

Ting eg har lært (noko av dette veit eg jo, men eg lærer visst aldri):

• Ikkje kjøp matvarer utan ein plan, kjøpt berre fordi ein tenkte at dette må ein prøva å bruka meir av. To år etter best-før-datoen må matvarene kastast (gjeld særleg pinjekjernar, vaniljepulver og kokosmasse).
• Flyttekassane frå Biltema er billegast og best (dei på biletet). Dvs. ein får mykje for pengane. 
• Det løner seg å måla lister med ein gong ein flyttar inn på ein ny plass og ikkje venta til tre dagar før ein flyttar ut.
• (Denne gjeld ikkje meg!) Aldri kjøp dvd-filmar berre fordi dei er billege. Kva skal ein med ein diger kasse med filmar etter at ein har sett dei éin gong? Livet er for kort til å at ein rekk å sjå filmane fleire gonger.
• Bruk finn.no jamnleg til å kvitta seg med ting, anten for å selja elle gje vekk.
• Når ein ikkje kan hugsa sist ein høyrde på ein cd, er det på tide å kvitta seg med cd-spelaren, forsterkaren og høgtalarane (denne har eg tenkt på i årevis).  
• Kjøp alltid minst fem flyttekassar meir enn ein trur ein treng.

Godt nytt år!

Det er tre timar att av 2012. Eg er heime hos mamma og pappa. På pinnane har eg God morgen-genser:
(Jepp, eg bytta garnfarge! Appelsin var ikkje heilt som forventa.)

I koppen har eg kaffi. På bordet ligg føtene mine. Poden søv. Ytre sett er det nesten som ein heilt vanleg kveld, med andre ord.

2013 blir eit heilt kreisi spanande år. Etter mange år i Oslo flyttar vi til Vestlandet. Eg håpar det blir bra. Bloggen blir med!

Eg ønskjer alle dei fine lesarane mine alt godt for 2013!

Nostalgiske dropar

Er det nokon som hugsar denne?

Året var 1990, og eg var 15 år. Eg kjøpte min første parfyme, og det var altså Samba. Lukta var veldig populær, hugsar eg.

Eg trur eg kjende lukta for første gong i ein sånn luktereklame som låg inni eit blad. Det tok ganske lang tid før eg kjøpte meg parfymen. Og eg hugsar at eg blei litt småskuffa då eg endeleg fekk spraya på meg dei etterlengta dropane. For lukta kjendest liksom litt annleis ut på meg (velkjend problem).

Lukta er veldig fjortis, og eg kjem aldri til å bruka opp parfymen sjølv om om det er 2/3 att av flaska. Den einasta funksjonen parfymen har, er at han fungerer som tidsmaskin. Flaska står heime hos mamma og pappa, og kvar gong eg er heime, tek eg ein liten sniff. Det er rart med det, men lukter vekkjer minne. Det vesle sniffet er alt som skal til for å bli teken 22 (!) år tilbake i tid eit ørlite sekund.

Vimpelgenser

Eg har strikka vimpelgenser frå Pickles til poden. Han er snart 2.5 år, men eg strikka storleik 4 år og la på litt ekstra lengde. Genseren kan nok ikkje brukast denne vinteren, sjølv om det sikkert kunne ha vore godt å gå med ein varm kjole av og til ...

Eg likar godt dette garnet (Pickles Pure Thin Alpaca). Det er veldig mjukt og godt å strikka med. Strikka med dobbel tråd, så det blei ein del flokar undervegs i vimpelstrikkinga. Og eg har ein del trådar att å festa, som det er mogleg å sjå.

Eg har ikkje vore begeistra for alle oppskriftene frå Pickles eg har prøvd, men denne oppskrifta likte eg.

Det blei att ein del restegarn, så eg må finna på noko av det.

Dagens skjerf

Det har vore kaldt lenge i hovudstaden no.

Og i det eg er ferdig med å strikka meg eit megatjukt skjerf i Eskimo-garn, er det sjølvsagt meldt mildvêr. Ja ja, det kjem vel kalde dagar att. Eg strikka perlestrikk, og eg brukte diverse garnnøste eg hadde liggjande som eg ikkje hadde nokon plan for. Skjerf er bra restegarnprosjekt!

Gjenbruk

Her om dagen demonterte vi sprinkelsenga. Etter ei stund høyrer eg spetakkel på gangen. Han som ikkje har bruk for senga lenger, kjem ilande: Mamma, mamma! Bygd bru, jeg! Med litt fantasi kan ein gjenbruka det meste.

Sitrondrops er kult, men det er appelsin òg

Endeleg har eg bestilt oppskrift og garn til eit strikkeprosjekt til meg sjølv!

Det er God morgen-genser frå Pickles (klikk på biletet for å koma til oppskrifta), og eg har sikla på genseren lenge. Eg diggar den gule fargen (med det høvelege namnet sitrondrops), men eg trur kanskje ikkje at eg kjem til å kle han, så difor bestilte eg garn i fargen appelsin:

Det er alltid litt risikabelt å bestilla garn på nettet, eg likar aller best å sjå garnet i levande live. Lageret til Pickles er ope på torsdagar og laurdagar, men eg greidde rett og slett ikkje å venta. Og eg kan jo byta fargen dersom eg angrar. Det er i alle fall mange fargar å velja blant! Gler meg til eg får pakke i posten!

Er det nokon av lesarane mine som har strikka genseren? Eg ser han er poppis på Ravelry, i alle fall.

Om forholdet mitt til matte

Eg hugsar lukta av den første matteboka mi. Eg fann boka på mørkeloftet for ikkje lenge sidan, og lukta var framleis der. Det rare var eg kjende att fleire av oppgåvene. Eg kjende att teikningane av "færre enn" og "fleire enn". Eg har teikna fire høner, som er færre enn fem høner. Og eg har teikna tre egg, som er fleire enn to egg. Og så kjem eg til nøtta. Eg hugsar det så godt. Det er ei teikning av ein rev. Han ser lur ut. Han skal lura meg. Her er han:

Færre enn ein rev? Kva i alle dagar blir det? Eg hugsar eg tenkte veldig på at det måtte vera noko i den ruta. Og eg blei heilt sett ut av augo til den lure reven. Kva er det han veit som eg ikkje veit? Eg hugsar ikkje korleis eg greidde å løysa oppgåva, men eg trur nok eg fekk hjelp av mamma. Eg hugsar i alle fall frustrasjonen. I vaksen alder har eg gått og innbilt meg at eg teikna ein sko i den ruta, og at eg ikkje fekk eit smilefjes, men eit streksmilefjes. Men det gjorde eg altså ikkje, merkeleg nok.

Det var her på side 3 i den aller første matteboka mi eg forstod at matte var eit lurefag. Lureoppgåva kjem alltid til slutt, når du trur du har forstått alt. Då gjeld det å svara det motsette av det du trur er rett, for du kan umogleg ha rett. Dersom du svarar det du trur er rett, blir du lurt.

Likbart!

The Purl Bee er ein utruleg inspirerande blogg for den som elskar å strikka og sy. I kveld kom eg over denne fine og originale halsen på bloggen, og oppskrifta står også der. Sjekk her!

Fin

I vår tid
finnes så mye viten og teknologi
at til og med været
kan en nøyaktig forutsi.
Men vitenskapens sikre metoder
er hjelpeløs teori
for det som så ut til å bli
storm og tunge byger.
Det ble en fin og stille solskinnsdag
takket være et vindpust
fra en sommerfugls tilfeldige vingeslag.

Sommerfuglvinger kan forandre alt
gjøre salt til søtt og varmt til kaldt.
Når elva blir for stri
og tar for mange brå svinger
skulle jeg ønske Gud hadde
skapt meg med sommerfuglvinger.

Her går jeg
i vinterens blåklokkelengtende ve.
Han er raus, og drømmene kjennes litt slitt.
Men havner så lett på villstrå
med for mye livsappetitt.
Jeg lengter etter lyst fra en medvinds pust i nakken
eller en fin og stille solskinnsdag.
Takket være et vindpust fra en sommerfugls tilfeldige vingeslag.

Sommerfuglvinger kan forandre alt,
gjøre salt til søtt og varmt til kaldt
når elva blir for stri
og tar for mange brå svinger
skulle jeg ønske Gud hadde
skapt meg med sommerfuglvinger.