Selebuksefavoritt #3

For ei tid tilbake skreiv eg om eit syprosjekt med stjerner på. I helga blei eg endeleg ferdig!

Dette er den tredje buksa eg syr av dette fantastiske mønsteret. Den første buksa var oransje, den tredje var mosegrøn, og denne er altså mintgrøn. Alle stoffa er tynn cordfløyel frå Stoff og stil. Stjernestoffet er eit bomullsstoff eg kjøpte på nettet for fleire år sidan, og det blei til knelappar. Og lappane blei festa på tradisjonelt vis med knallraud tråd i sikksakk rundt.

Eg var litt i tvil om kva farge eg skulle ha på skråbandet, men enda opp med lilla. På bileta ser skråbandet blått ut, så dei lyg litt. Eg fann ein lilla kamel i sysakene mine, og han strauk eg på med strykejernet. Utruleg enkel pynt! Eg skal pynta meir med både kamelar og andre skapningar eg har liggjande.

Eg gjorde noko nytt denne gongen, nemleg brukte eit anna stoff enn hovudstoffet som forsterking på skuldrene. Det blei ganske fint!

Buksa er ei gåve til ein fin, liten 1-åring. Strikk i anklane er ein garanti for at bukser varer lenge, så eg trur nok han kan bruka denne buksa til han er 2 år. Det gjorde nemleg Tryggve. Eg har berre sydd i storleik 2 år så langt, men no har eg tenkt å sy storleik 3 år til finingen min, for 2 år har blitt for lite. Så dette er nok ikkje den siste gongen eg publiserer bilete av selebuksefavoritten. 

Stjernemat

I dag var det fiskekaker med diverse grønsaker som stod på menyen. Medan eg stod og kutta gulrøter, kom eg på at eg hadde lese ein gong at for å gjera middagsmaten tiltalande for ungar, kan ein stikka ut det ein måtte ønskja med mini-peparkakeformer. Ikkje at det er eit problem å få i poden mat, men det kan no vera artig for både liten og stor. Så simsalabim:

Det var squashen som fekk gjennomgå. Eg steikte stjernene saman med tomatar og fiskekaker, og resultatet såg bra ut! Veslegut blei nyfiken då han såg kva som låg på asjetten og putta ivrig ei stjerne i munnen. Men ho kom ut att, gitt! Han skar grimasar! Eg smakte også, og ja, squashen hadde fått ein ganske syrleg smak på grunn av tomatane. Hm. Konklusjon: Det er ikkje berre utsjånaden det kjem an på.

Frå mørkeloftet #11

Denne gongen er mørkeloftet-funnet litt av ein original skatt! Utanpå ser skatten slik ut:

Det er faktisk ei bok! Permane er laga av papp kledd med stoff, og dette er side 1: 

Men det er ei ganske spesiell bok, for blada er laga av lommetørkle! Eg fekk boka då eg var lita, og boka er heimelaga. Eg hugsar eg var veldig fascinert.

Eg hugsar også at det var denne sida, eller dette lommetørkleet, då, eg likte best: 

Eg likte fargane, og eg likte særleg jenta med isen. Eg trur eg ville vera henne. 

Eg har introdusert boka for poden, og han likar særleg dette fine oppslaget:

Her er det nemleg både bil og hund og ballong!

Tilstandsrapport

Eg har påskeferie på heimlege trakter. Det snør. Og snør. Og snør ... Poden er den einaste som ikkje ristar på hovudet og lurar på når det skal slutta. Så då er det berre å setja han i arbeid med å rydda vekk snø. Om nokre månader er dette eit absurd syn, gler meg.

Sommar med og utan lyd

Eg likar begge delar. Og endå betre blir det når den kalde og rufsete påska er over.

Det er tid for te

Barnsleg, eg veit

Eg har lenge vore på jakt etter ny liftgardin til kjøkkenet. Ho vi hadde inntil no, var fullstendig tilgrisa av innstorkna graut frå den tida poden byrja å eta fast føde + interessera seg for omgjevnadene. Han åt visst opp ei snor eller to også.

Uansett. Eg er glad i fargar. Og det fører til at eg ofte fell for barnslege ting. I går fann eg endeleg den perfekte liftgardina til kjøkkenet frå barnekolleksjonen til Åhlens: 

Det gjer ikkje noko at det er grått og trist ute når ein kan sjå på ei så fin gardin! Gardina heiter Blåbærcity, er laga i økobomull, og designet har blitt til etter inspirsasjon av boka Puttes eventyr i Blåbærskogen av Elsa Beskow. Eg har ikkje noko forhold til boka, men eg har eit forhold til søte ekorn, blåbær og bringebær. Då eg spikra opp gardina, sat poden og såg på barne-tv, og eg visste at han ville koma springande då eg byrja hamra. Han hyla då han ikkje fekk hammaren. Dunk, dunk! gjekk han og sa resten av kvelden. Og eg innsåg at interessefeltet hans har endra seg frå den gongen han sat og togg i gardinsnora. Det lovar godt for levetida til denne gardina. 

Stjerner i sikte

Å, eg skulle så gjerne ha site oftare ved symaskina! Men det er ikkje så lett. Når eg skal sy, må eg ha overskot, det må helst vera lyst, og eg bør helst vera heime åleine. Ingen enkel kombinasjon. På den alltid rotete pulten min kan vi no skimta dette:

Stjerner! Kvar kveld siklar eg etter å sy i det fine stoffet, men det har berre blitt liggjande. No har eg endeleg klipt ut dei delane eg treng, men det er det eplegrøne stoffet som ligger under stjernene, som er hovudstoffet i det eg skal laga. Og det har eg byrja sy i. Så no kryssar eg fingrane for både overskot, lysare tider og åleinetid slik at eg kan få på plass stjernene og deretter starta på det neste syprosjektet, som er noko til meg sjølv!

Gædd!

Den vesle finingen har fått seg ei favorittleike. Det er ei gravemaskin, men han kallar doningen for GÆDD, av ein eller annan merkeleg grunn. Gædden må alltid vera med ut, for det er mykje å rydda opp i der ute: snø, grus, barnåler, sigarettsneipar, lauv, kattebæsj og anna rusk og rask må vekk.

Slik kan han halda på leeenge, heilt i si eiga verd.

Gædden må vera med i badebaljen, for der er det mykje vatn som må vekk. Og når det er sengetid, må gædden også sova, sjølvagt – i armane til eigaren. Dersom gædden ikkje er å sjå, går han rundt og seier gædd? og ser seg omkring. Det er ingen andre leiker som har vore så populære som denne. Når han ser verkelege gravemaskiner og slektningar av gravemaskina ute, ropar han med stor iver GÆDD! og peikar.

Han har ei bok om bilar, båtar og fly, og der er det EITT oppslag han alltid vil sjå på (boka opnar seg på dette oppslaget av seg sjølv no), nemleg oppslaget med gæddar. Gædd! seier han då og peikar. Og lagar gæddelydar. Det som var dokka mi ein gong i tida, blir fullstendig oversedd, som vi ser ...

Lesetips for søte, små: vrimlebøker!

Skal du kjøpa éi bok til ungen din, kjøp ei av (eller alle!) vrimlebøkene frå Samlaget! Dette er bøker som varer i årevis fordi barnet veks med bøkene. Eit genialt konsept! Det er éi bok for kvar årstid (i tillegg til nattvrimlebok), og det er det same miljøet som går att på kvart oppslag i alle bøkene, så ein kan sjå korleis årstidene skiftar. I tillegg kan ein følgja med på andre endringar, f.eks. at hus blir bygde. Og når ungen blir endå større, kan han/ho følgja med på folk som går att frå oppslag til oppslag. Ein som sit i bussen på eitt oppslag, er komen til torget på neste oppslag. 

Poden blei interessert i desse bøkene då han berre var nokre få månader gammal. Han såg og såg og såg. Det heiter jo vrimlebøker fordi det skjer mykje på kvart oppslag, så det er mykje å følgja med på. 

No når han har blitt 1 år og 8 md., ser han i bøkene på ein ny måte. No byrjar han å peika på kjende gjenstandar og seia kva dei heiter (han er særleg interessert i gravemaskiner og andre store køyretøy ...). Og så snakkar vi om kva som skjer, vi peikar og fortel. Det er ingen andre bøker han har synt så stor interesse for. Teikningane er uttrykksfulle og fine, og det er kult at ein kan laga mange små historier om det som skjer. Bøkene er superfine rett før leggetid, for han roar seg veldig av å sjå i dei. Så det har blitt ein del av leggeritualet å bla i éi av vrimlebøkene. For tida les vi i vintervrimleboka, men eg veldig klar for å gå over til vårvrimleboka ...

Eg vil sjølvsagt tilrå alle med søte, små å melda dei inn i verdas finaste bokklubb, Blåmann barnebokklubb. Her kan du kjøpa alle vrimlebøkene (bortsett frå nattvrimleboka, ser det ut som) og fullt av andre superfine barnebøker (ser det har kome ei døgnvrimlebok frå hamna også!).

Endeleg (nesten) ferdig med ekorngenser nr. 2

I haust la eg ut bilete av denne ekorngenseren + bilete av endå ein ekorngenser som eg var i gang med. Og endeleg er eg ferdig med ekorngenser nr. 2! Poden syner fram resultatet: 

Det tok tid å bli ferdig! Eg er ikkje så glad i å strikka med éin farge. Eg likar mønster! Men då eg kom opp til brystpartiet, gjekk det unna.

Eg likte ikkje fargane (eller mangel på fargar) i oppskrifta, så eg henta fargeinspirasjon frå ei på Ravelry som hadde strikka genseren i andre fargar. Grønfargen er superfin! (Ravelry er forresten heilt fantastisk når ein vil sjå korleis andre over heile verda (!) har løyst ei strikkeoppskrift. Alle strikkeglade bør registrera seg der!)

Dette er bak, og her ser vi det eg ikkje er heilt ferdig med. Eigentleg skulle det vera ei knapperad frå halsopninga og eit godt stykke nedover, men eg orka ikkje å strikka att og fram eit så langt stykke, så eg laga berre opning i halsen. Eg har tenkt å sy fast 2 knappar og hekla hekter til å kneppa igjen med i staden for knappehôl.

Eg strikka i storleik 12–18 md., men eg strikkar så utruleg laust, så genseren passar fint til finingen akkurat no (som er 20 md.). Meeen i og med at fuglane har byrja kvitra, trur eg diverre ikkje at genseren kjem til å bli så mykje brukt framover. Og neste sesong er genseren garantert for liten ... Så genseren skal bli ei gåve til ein annan liten fining, tenkte eg.

Eit sikkert vårteikn

Når syklane kjem ut, er det vår! Juhu! Vi er så heldige at vi har arva ein finfin trehjulssykkel. Dvs. poden er heldig. Her om dagen fekk han prøva sykkelen for første gong, og det var suksess. Han er heilt vill etter sykkelen! (... sjølv om han ikkje når heilt ned til trødene enno.)

I dag tiiidleg, medan han enno berre hadde bleia på, ville han ut og sykla. Han skubba stolen sin bort til verandadøra, klatra opp og ropte denn! denn! medan han peika iherdig mot sykkelen som stod parkert der ute. Han fekk etter kvart på seg klede, åt frukost og var ute og (liksom-)sykla på grusen før kl. 9. Eg ser føre meg korleis det blir den dagen han når ned til trødene ...