Dagens ungdom

Smart Club på laurdag
Gut bak kassa driv og slår inn varer, stoppar opp ved den eine vara og spør kunden:
– Hva er dette?
– Ingefærrot, svarar kunden.

I dag på Meny på Oppsalsenteret
Jente bak kassa driv og slår inn varer, stoppar opp ved den eine vara og spør kunden:
– Dette er en squash, ikke sant?
– Nei, det er en avocado, svarar kunden.

Kva tyder dette? Eg er sjokka! Eg trudde urbane ungdommar anno 2008 hadde peiling på alle slags eksotiske matvarer som finst i butikkane? Til og med på ultravesle Mjosundet Mat sel dei ingefærrot og avocado!

Juleynskje

November

Slik kjenner eg meg i november:
Trøytt, matt og i koma av å gå inntulla i lag på lag med ull gjennom dei mørke novemberdagane. Eg skal faktisk strikka meg ein hals, men ikkje ein så stor ein som denne.

Biletet er frå bladet Damernas värld, som eg kjøpte berre fordi det lokka meg med framsideteksten om at bladet inneheldt 45 sider om økologisk mote, mat og skönhet, og fordi Narvesen hadde 25 prosent avslag på utanlandske blad. Har aldri kjøpt bladet før, men eg vart positivt overraska. Det slår definitivt mange norske moteblad som stort sett har lite tekst og uinteressante bilete. Biletet av madammen over, derimot, trefte i alle fall meg.

Hurra for b-dagen!

I dag feira eg b-dagen. Eg kom på arbeid mellom 09.30 og 10.00 (men var ikkje så veldig utkvilt pga. årstida, og måtte sova ein time i kveld).

Verda går sanneleg framover! Som b-menneske er det veldig kjekt å sjå at det no er oppretta ein organisasjon for rettane til b-menneske, B-samfunnet. Dei har laga ein kjempefin nettstad der dei m.a skriv: B-samfunnet er en organisasjon som kjemper for å tilrettelegge samfunnet for individuelle søvnvaner. Dette støttar eg. Folk som ikkje greier å stå opp kl.07.00 og som kjem på arbeid etter kl.09.00, kan lett bli sedde på som late. Men det har inkje med latskap å gjera, noko B-samfunnet skriv mykje lurt om. Det er på tide å ta på alvor at folk har ulik tidsrytme! Sjekk den supre nettstaden her.

Det beste garnet

Det går treigt med ekorngenseren ... det er så utruleg ekkelt å strikka med babyulla frå Dalegarn! Garnet er er alt for glatt, det sklir på pinnane (eg burde sikkert ha brukt bambuspinnar) ... noko som fører til at eg strikkar alt for laust. Det som skulle bli storleik 6 md., må eg gjera om til 1.5 år! Prøver å stramma til når eg strikkar, men då får eg vondt der eg ein gong hadde senebetennelse. Så kva gjer ein? Jau, strikkar med Askeladden-garnet frå Nøstebarn! Eg har no strikka denne fine jakka med garnet:
Eg digga å hekla den turkise kanten rundt, slik at eg kunne løyna dei stygge kantane. Og knappane vart jo veldig fine: Eg elskar å strikka med dette garnet! Det er så fint og laust å strikka med, det går som ein draum. Og garnet finst i mange fine fargar. Eg vurderer å strikka ein tunika til meg sjølv, men sidan det er eit rimeleg stort prosjekt, kjem eg berre til å strikka små, fine plagg framover. Og så strikkar eg på ekorngenseren innimellom ...

Det beste Halloween-knepet

I dag var eg og sumde rett etter jobb. Vanlegvis brukar det å vera bra med folk i Bølerbadet ein fredag ettermiddag, men i dag var det nesten heilt tomt. 3/4 av badet var reservert for oss som som vil symja att og fram, og det var stort sett mellom 4 og 7 personar der samstundes. I leikedelen av bassenget var det nesten ingen. Heilt fantastisk! Aldri har eg vore meir nøgd i badet enn i kveld.

Då eg rusla heimover etterpå, med verdas beste samvit (fordi eg hadde sumt trass i at eg var doven og lat og eigentleg berre ville lata meg), kom eg på eg kvifor bassenget var så tomt. Det er jo Halloween i dag! Mellom blokkene på Oppsal myldra det av utkledde ungar med digre godteposar i hendene, og eg høyrde det obligatoriske knask eller knep-direktivet frå alle kantar. Det var heilt vilt med ungar (men det er mange ungar her på Oppsal, då). Eg sneik meg usynleg forbi dei (eg hadde berre purrelauk og liknande i handleposen, altså inkje å by på). Vel i hus kjende eg meg utruleg lur! Og visste med ein gong kva eg skal gjera neste gong det er Halloween.

Jag trivs best i öpna landskap ...

Eg veit ikkje om dei tilsette i DNB Nor Markets ville ha sagt det, men. Biletet i Aftenposten i dag gav meg assosiasjonar til The Gathering i Vikingskipet på Hamar, datamessa der fjortisar sit og spelar dataspel og drikk cola døgeret rundt i fleire dagar. Greitt nok å sitja slik i nokre dagar, men å arbeida slik??? Uansett, slik ser det ut på The Gathering, til samanlikning:

Biopeis

Når vinden ruskar i trea og regnet piskar i andletet, hadde det vore fantastisk å koma heim til såkalla peiskos. Og tadaaa! Her er løysinga for alle oss som bur i lågblokk utan høve til å montera pipeløp: biopeis!
Denne peisen frå Biopeis kostar heile 22.500 kr, men det finst mange andre modellar, som er flyttbare, og som kostar berre 8000 kr (rett nok mykje for oss det òg, men). Tenk då, peis utan pipe! Og biopeisen fører til langt meir miljøvennleg peiskos enn det den vanlege peisen gjer. Ein fyrer nemleg med bioetanol, som er laga av m.a. mais og potet, og som for det meste gjev frå seg vassdamp. I siste OBOS-bladet reklamerer dei med at ein får 20 liter biobrensel gratis dersom ein kjøper ein peis i løpet av oktober. Sikle, sikle, eg har SÅ lyst på! Er det nokon som har erfaringar med biopeis, eller har sett ein i bruk?

Ekorngenser!

Dette er det nye strikkeprosjektet mitt. Ein ekorngenser! Eg fall pladask då eg såg det fine mønsteret. Eg tenkte med ein gong på dei søte ekornungane i hagen til mamma og pappa, på hausten, haustfargar, på leik og gaman i skog og mark i barndommen ... i det heile teke gav mønsteret og fargane meg gode assosiasjonar. Det er litt kjipt at eg må strikka med babyull frå Dalegarn. Garnet kjennest så utruleg glatt og behandla ut. Og ein skal strikka med pinnar i storleikane 2 og 2,5. (2 er dei tynnaste pinnane som finst ...) Altså går det veldig saaakte å strikka (heldigvis er det storleik 6 md). Men eg har byrja! Og eg gler meg til eg skal strikka ekorna og til eg skal festa dei fine, oransje nøttene.

Uff og uff

Dette biletet fann eg i eit Se og Hør som eg tilfeldigvis gløtta i då eg var på stam-sushiplassen min (der dei har bra sushi, men dårleg lesestoff). Eit nesten identisk bilete stod ved sidan av, og overskrifta var "Finn fem feil." Eg veit ikkje heilt kva eg skal konkludera med, bortsett frå det heilt openberre med at dei passa godt inn i blekka.

Pus i hus

Dette er Brötzmann. Han er oppattkalla etter denne mannen (han med saksofonen). Her ligg han i vindaugskarmen på soverommet vårt og følgjer med på fuglar som flyg forbi.

Med ujamne mellomrom, når husmor og husfar er vekkreiste, kjem den fine katten på overnattingsvitjing. Denne gongen har han sjekka inn for fire netter, og som kvar gong når han er på vitjing, blir kåken vår forandra. Noko skjer med kåken! Og med oss. Eg går med ei konstant kjensle av at vi ikkje er åleine. Eg høyrer at eit levande vesen tassar rundt i gangen på tørre potar medan eg sit på kjøkkenet. Eg sit på kontoret medan eg høyrer ein ball som trillar over stovegolvet. Kva skjer no? tenkjer eg forventingsfullt. Tørre potar og kvasse klør går plutseleg til åtak på tærne mine, medan eg anar fred og inga fare. Dette levande vesenet tenkjer, det har ein plan, utanfor vår kontroll! Kva som helst kan skje. Dersom det blir heilt stille, blir vi urolege. Kva tenkjer han no? Kva er planen?

Det kan skje noko i kvar ein krik og krok. Heile kåken er levande. Brått ser vi at ein serviett på golvet kan vera utruleg interessant å studera nærare. Eller at plantane smakar godt. Garnnøsta mine er fine å leika med. (Og dei smakar godt.) Brått må vi hugsa å ta att døra til soverommet før vi går på arbeid om morgonen (senga er det einaste forbode området). Og verandadøra er det krise å gløyma å ta att, for enn om han hoppar over kanten? (Skrekkscenarioet til ein kvar kattepassar) Vi må sjå at pus har nok mat, og at dokassen hans er tom for drit. Det er eit levande vesen som vandrar rundt i huset vårt! Kvar er katten? seier vi i kor når vi har vore oppslukte av noko på tven og gløymt at vi har ein katt på vitjing. Og så leitar vi til vi finn han. Ofte har han berre lege og sove på stovebordet rett framfor oss, medan vi har leita huset rundt.

Når eg står opp om morgonen, er det første eg tenkjer: pus! Korleis har natta hans vore? Eg er like spent kvar gong på å sjå om han verkeleg ER i huset. Som regel ligg han uskuldig og søv på det varme badegolvet, medan ballen, leikemusa og diverse andre leikbare effektar ligg på heilt andre plassar enn kvelden før. Det ligg hårtustar på kjøkkenbordet, og pus stryk seg inntil leggen min.

Det raraste er at når pus er tilbake i heimen sin, kjennest det ut som om han framleis er her. Vi tek att dører som før og skal til å sjå om han sit i vindaugskarmen, før vi hugsar at han er borte. Så då er det berre å gle seg til neste gong kåken blir levande att. I mellomtida må det støvsugast.

Snadder

I kjøleskåpet står det fem syltetyglas med heimelaga eplemos frå Mjosundet. Mamma har garantert at innhaldet er økologisk og har skrive utanpå kvart glas kor mykje (dvs. lite) sukker ho har tilsett. Dagens kveldsmat: knekkebrød med eit tjukt lag med cottage cheese (eller hytteost, som det truleg burde heita) nedst og eit minst like tjukt lag med eplemos på toppen. Det spørs kor lenge glasa får stå der fulle.