Rosa og blått

Det er ein ikkje alt for tidleg morgon på t-banevogn 3 mot Sognsvann. Denne morgonen er det på Skøyenåsen stasjon invasjonen kjem. Når dørene opnar seg, kjem minst hundre (nesten) fem/seks-åringar myldrande inn i vogna. Eg står, og blir ståande midt i den myldrande massen. Nokre ungar held seg fast i meg, eg vinglar, og tenkjer at dei ser utruleg små og søte ut.

Og så ser eg det som gjer meg så utruleg overraska; av alle ungane i vogna er det INGEN som går kledd i noko anna enn rosa og blått! Eg veit jo at dette er fargar som diverre er særs utbreidde i denne aldresgruppa, men det som gjer meg så overraska er at det er så utruleg perfekt gjennomført. Her er det INGEN unntak! Og kvar unge er heilt perfekt styla, ser det ut som. Jentene har rosa lue, rosa vottar, rosa bobledress, rosa sekkar MED små rosa kosedyr hengande fast, rosa støvlar ... Og gutane: motsett oppdressa i blått. Det er rett nok nyansar av rosa og blått. Eg ser både både rosaraudt, raudt og lillaktig raudt. Og både lyseblått, blågrønt og mørkeblått er å sjå. Eg lurar nesten på om dei har kledd seg ut slik med vilje, så merkeleg er det.

Eg merkar at eg blir utruleg irritert når eg står der og ser utover den blå massen på den eine sida og den rosa massen på den andre sida. Ikkje irritert på ungane, men på dei som har dressa dei opp. Eg skjønar det berre ikkje! Eg kjenner fleire oppegåande folk som har sagt at dei ikkje kan tenkja seg å kle opp framtidige ungar i rosa/blått. Og SÅ, når dei har fått ungar, seier dei at dei kler ungane i rosa eller blått FORDI UNGANE LIKAR DET BEST. Men det er jo ikkje farleg å introdusera nye fargar for dei, er det det? Eg lurar verkeleg på kva som skjer på vegen. Er eit noko genetisk som gjer at foreldra skiftar så totalt syn undervegs?

Eg har ikkje ungar, så det er sikkert lett for meg å seia dette. Og sjølv om eg er 110 % medviten om at eg ALDRI skal dressa opp ungar på denne måten, fryktar eg det verste. Kryssar fingrane for eg får ungar med raudt hår, sidan raudt hår og rosa klede er ein særs uheldig kombinasjon.

Sandra Kim har blitt vaksen!

Sjå her:


Men så er det jo ei stund sidan 1986 òg:


(Åse Kleveland, derimot, ser prikk lik ut den dag i dag)

2007

Det er på tide med endå ei oppsummering:

Sidemålet: ei oppsummering

Skulane som har vore med på det legendariske lat-oss-sleppa-å læra-nynorsk-prosjektet i hovudstaden har no sendt inn rapportar om korleis dei har arbeidd med sidemålet, utan å læra det, åf kårs. Den eine skulen, som hadde gjennomført heile TO festdagar for sidemålet (der dei gjekk i bunad på den eine festdagen), utlyste ei tevling mellom elevane, med denne problemstillinga:

Hvordan style den tradisjonelle lusekofta/skigenseren til et moderne antrekk?

Rapporten fokuserer på at nynorsk = bunad, lefse, lusekofte, MEN at det går fint an å modernisera desse uttrykka. Vi kan til dømes stappa parmaskinke inn i lefsa, og vips: vi får noko moderne! Eg skjønar ikkje heilt sambandet til nynorsk her, men dei prøver seg med ei forklaring:

Vi vil ha elevene bort fra ideen om et arkaisk språk som ikke fungerer i dagens samfunn. Gjennom metaforen lusekofte – fikk vi demonstrert det.

Hæ? Metaforen lusekofte??? Eg trur ærleg tala det er enklare å berre læra seg å skriva dette sidemålet.

To matrettar eg saknar

KNYPSUP (eller nypesuppe, for dei tungnæme)
Denne suppa spela ei viktig rolle i livet mitt på 80-talet. Det var obligatorisk å eta knypsup saman med pannjkak. Suppa er ikkje lenger å sjå i butikkane, og det forundrar meg. Suppa var nemleg både full av smak (søt) og farge (oransj), og ho passa både til søtmat og saltmat.

HØN (eller høne, for dei særs tungnæme)
Søndagsmiddag! Høna måtte kokast i mange timar. Hønlukta sette seg i heile huset, og det lukta høn av kleda mine i fleire dagar. Vart servert med kokte poteter, kokt gulrot og ein fantastisk god saus, laga av sosen som høna vart kokt i. I det høna stod på bordet, sa mamma alltid at dette var sunt, det. Men høna er altså borte frå marknaden. Det tek nemleg for lang tid å ala opp kjuklingar til å bli god hønemiddag.

Det hadde nok vore von om overleving dersom rettane hadde blitt ein viktig del av noko større. Td jula sine mattradisjonar. Pinnekjøtet kjem nok ikkje til å forsvinna med det første (heldigvis!) Eg trur knypsupå kunne passa inn i feiringa av Halloween (mest pga fargen). Eg trur høna kunne vore like bra som kalkun på nyårsaftan, men eg redd kalkunen er komen for å bli. (Sjølv får eg assosiasjonar til Mr. Bean sin kalkun når eg ser denne fuglen, og det er jo god nok grunn nok til å føretrekkja høn)

Bergen

Jepp. Bergen. Dette står alle stader der det finst golv.

Ny mobil!

Dette er ein test av korleis det fungerer å senda bilete frå mobilen og rett til bloggen min. Illustrasjonen er av meg når eg er til legen.

Guten som hata fotball (men som gav det ein sjanse)

Eg har lese ei fantastisk barnebok:

Gutten som hatet fotball av Arne Berggren. Boka handlar om Petter, som ikkje likar fotball. Han har ein teori om at viss han berre prøver alt han kan, kjem han til å lika det. Han ser fotball på tv saman med far sin og kompisane, han er med på fotballkamp mellom Vålerenga og Rosenborg, han er med og spelar fotball, han kjøper fotballblad ...Men det hjelper ikkje. Han kjenner inkje for fotball, og blir redd av å sjå på alle dei fotballgale folka:

En dame med Vålerengaskjerf spiser en dobbel wienerpølse i to lomper. Hun roper og skriker og får ketchup og sennep
i ansiktet, men merker det ikke.

Petter har lest at det ikke er så mange gener som skiller oss fra gorillaene. Når han ser på damen med pølsene, forstår han det. Når han ser på menneskene som hyler og roper i kor, er det som å stå midt i en flokk av aper som bare venter på å klubbe ned de fremmede apene med en stokk.

Eg er ikkje spesielt begeistra for fotball sjølv. Difor flira eg begeistra då eg såg denne boktittelen. Men boka handlar ikkje berre om fotballhat. Ho handlar vel så mykje om at ein må våga å seia og gjera og lika det ein vil, utan å bry seg om at ingen andre ser ut til å dela det ein likar. Petter gjer det. Og når han tør å seia kva han meiner, oppdagar han at det er fleire i den store massen av fotballfans, som innrømmer at dei heller ikkje er så begeistra for fotballen. Likevel står dei og ropar "Skyt, kjøtthue!" og "Spark ballen da, din jævla bonde!" - som alle andre. Ingen tør å skilja seg ut, og oppfører seg difor like idiotisk som alle andre.

Boka er utruleg humoristisk og godt skrive. Og den underliggjande moralen blir formidla på ein fabelaktig måte. Her kan alle kjenna seg att, anten ein hatar eller elskar fotball. Ein får symptati for både Petter og den fotballgale faren hans.

Veit ikkje om eg er like tolerant som Petter, men slutten var littt fin likevel:

Tenk om ingen mennesker i verden liker fotball, tenker Petter før han sovner. Han tenker at fotball skal få en sjanse til. En siste sjanse.

Nynorsk er kjeksy

Nynorsk er kjeksy
Originally uploaded by ragnhildaas

Sjå denne heilsides reklamen for Bokstavkjeks frå Sætre, som stod i A-magasinet i går!

I den same blekka hadde Lerum reklame for nynorsksafta si (sjølv om det er gamalt nytt at dei har reklame på nynorsk, da). I god nynorskand støttar eg alle gode produkt som marknadsfører seg på dette viset, så no blir det bokstavkjeks og sognasaft både til kvardags og fest.

Frå arkivet 2

Don´t stop the dance med Bryan Ferry er den finaste låta eg veit om. Førre helg såg eg han synga songen i levande live, i Halden. Stort! Men endå større var det då eg kom over musikkvideoen, laga i 1985. Ferry ser berre SÅ utruleg slesk og dopa ut, og det gjer det ikkje betre med alle damene som liksom-syng og liksom-spelar (og liksom-dansar). Dama med saksofonen tek rett og slett kaka. Eg er viljug til å tilgje Ferry og skuldar på 80-talet.

Check it out:

Milepæl

I dag meldte eg og gubben oss inn i Smart Club! Dette er definitivt den nye yndlingsen. Smart Club ser ut som eit forstørra Domus (den gongen det eksisterte), berre at det gode merke der (som er billige!). Aldri har vi vel vore på ein og same plass og fylt handlevogna med så mange ulike varer:

1 stk lett og perfekt allværsjakke (Columbia)
1 stk fotoalbum
1 flaske glutenfritt øl (Smart Club = den glutenfrie himmelen)
2 pakkar glutenfri havregryn
2 flasker Palmolive flytande handsåpe (umogleg å kjøpa berre ei flaske)
1 flaske Redken shampo (kostar ca ein million hjå frisøren)
1 flaske Redken balsam (kostar òg ein million hjå frisøren)
2 stk Stormberg fleece-jakker (vi kjøpte IKKJE i same farge, altså)
1 stk ullundertøy-trøye med høg hals
1 bok: Østmarka
1 stk king size-tannkremtube
1 boks tomatbønner
1 gigapakke spekeskinke
1 stk turkopp
1 flaske Lerum-saft med eple&pæresmak
8 dorullar (i ein pakke, altså)
1 pose salte krispy-snacks

Vi var på nippet til å kjøpa vaskemaskin òg, men heldt oss i skinnet.

Frå arkivet 1

Eg har lege med sår hals og høyrt på regnet utanfor, og då har eg hatt tid til å grava i arkivet. Denne gongen har eg funne nokre skrivebøker som det står Ragnhild 2. klasse utanpå. I ei av desse bøkene fann eg denne godbiten (skrive med sirleg lykkjeskrift):

Det var ei mor som hadde ein flokk med ungar. Ein dag skulle gutane vere heime åleine. Då sa ein tå gutane: Skal vi lage eggedosis? Ja, det ville alle. Men kvar er egga? Alle såg seg i rundt. Der er dei, sa Ivar. Dei ligg i eit spann. Eg vil prøve å få ned eit egg, sa Lars. Ver varsam! sa Trond. Men brått datt egget ned. Det datt sunt. No renn det ut eggekvite, sa Bosse. La katta vår få sleike opp. Jamen ein katt likar ikkje eggekvite, sa lars. Jau, det likar ho, sa Ivar. Jamen katta er ute. Då kom mor. Då mor fekk sjå at gutane hadde sølt egg, måtte mor gi gutane straff.

Dette er truleg ei oppgåve der eg skulle skriva av ei historie som mangla nokre ord. Eg har nemleg streka under nokre av orda (dei med dobbelt konsonant), og det er nok fasiten. Læraren var i alle fall nøgd:


Av og til blir eg faktisk overraska over at det vart folk av oss.