Kattungen min

Tryggve oppfører seg stadig oftare som ein liten kattepuuus! Det er noko med faktene og oppførselen.

• Han tykkjer det kan vera like interessant å krafsa på ein papirpose som tilfeldigvis ligg ved sidan av han, som å bita på ei rangle eg gir han. 

• Når han er skikkeleg leiken (ofte i samband med at han er overtrøytt), blir han vill og rar, sprellar med kroppen og ler av alt (ja, kattar kan le). 

• Han likar å bita hardt på fingrane våre (ingen hoggtenner enno, heldigvis). 

• Det ser ut som om han vil gå til åtak på hendene mine når eg gjer tulleting med dei i lufta.

• Han har supermjuke potar! (som heldigvis luktar betre enn hos kattepus).

• Han likar garn.

• Når han ligg på ryggen og er leiken, og eg heng over han, sparkar han hardt i frå med føtene mot låra mine (og klorar med tåneglane).

Men det er dette biletet som får meg aller mest til å tenkja på ein kattepus. Her ligg han trygt og godt i det varme hiet sitt og har etter vilter leik sovna på ryggen, med armane i vêret, og med klørne stikkande ut gjennom hôla i pleddet. Mjau!

Guttelus

... er ein nettbutikk som sel masse stilig stæsj for gutar. Der kan ein no laga seg ønskjeliste med alt ein ønskjer seg i butikken og dermed vinna delar av eller heile ønskjelista! Eg måtte sporenstreks laga meg ei ønskjeliste. Ein av dei tinga eg har skrive opp, er dette søte forkleet:

Ut frå appetitten på morsmjølk å døma, trur eg nemleg at Tryggve kjem til å bli glad i fast føde når den tid kjem. Og vonleg glad i å laga mat også. Og då treng han jo eit forkle! Les meir her om tevlinga, dersom du vil vera med.

Tips til miljøvenleg moro!

I år gjer eg noko heilt nytt når eg pakkar inn julegåver. Det er heilt genialt og veldig moro. Eg har masa meg til å pakka inn gåvene frå mannen i huset også, berre fordi det er så artig. For å oppleva den same moroa gjer du dette:

1. Ta ein bunke med blad (eller magasin, som det heiter på fint) som har samla seg opp over lang tid. Jo fleire reklamar i bladet, di betre. Det eignar seg ikkje så godt med seriøse blad som Mat og Helse og slikt. (Dersom du då ikkje vil dela ei god matoppskrift eller ein god artikkel, noko som jo faktisk er ein ganske god idé, når eg tenkjer meg om.) KK er heller ikkje heilt optimalt. Costume er ganske bra. (Eg anar ikkje kvifor eg har kjøpt det.) Men det aller beste er dersom du har Elle liggjande. Det er heilt perfekt! Eg fann utruleg mange useriøse sider i eit svensk Elle eg hadde liggjande.

2. Så kjem den artigaste delen: Vel deg ut ei julegåve du skal pakka inn og tenk på den som skal få gåva. Gå på jakt i blada etter innpakningspapir som du trur kan passa. Dersom du skal gje til ein unge, ikkje vel bilete av nakne lår, f.eks. Eg tykte særleg det var moro å føreslå totalt upassande innpakningspapir til gåvene eg skulle pakka inn frå mannen i huset. Enkle gleder.

3. Mange av reklamefotoa i useriøse blad er veldig fine. Det er lekre fargar, fint lys, skarpe detaljar og få element. Dessutan er bileta veldig retusjerte. Ergo: Julegåvepapir med nissar og englar kan ikkje slå denne vakre dama som eg kom over i kveld:

Ho ville eg ha utanpå gåva til mi gode venninne Inger. Det var ikkje humor som låg bak valet, eg tykte berre det var eit vakkert foto med fine fargar. Det ville vera direkte gale å ikkje gjenbruka denne dama.

4. Pakk inn gåva. Pass på at det du vil framheva på biletet, kjem tydeleg fram. Her kan det vera snakk om millimeterpresisjon! Veldig teit dersom andletet til den fine dama hadde blitt delt i to. Dersom du skal pakka inn i ei større gåve, teip saman to sider før du pakkar inn. Mange reklamar går over to sider, så det er ikkje noko problem. Det mest optimale er dersom gåva er hard, dvs. dersom du har lagt gåva i ei eske. Då kjem motivet betre til sin rett. Eg har pakka inn mange gåver no og er direkte overraska over korleis reklamesidene endrar seg og blir fantastisk flotte utanpå ei gåve.

Bruk gjerne hyssing til å ha rundt + miljøvennlege lappar. Eg likar best lappar utan tekst, slik at eg slepp å laga ein runding over a-en i "fra", og slik at eg kan ha på den pynten eg vil – i dette tilfellet eit hjarte, som friskar opp den alvorlege mina til dama, og som står fint til kåpa på baksida av gåva. Men eg likar også godt klistrelappar, for då slepp ein eigentleg å ha hyssing rundt. Eg brukar klistrelappar som eg får gratis i posten frå SOS Barnebyar og diverse andre organisasjonar. Det er berre tull å kjøpa lappar når ein får gratis i posten. Dessutan er dei veldig fine!

Eg hadde uansett tenkt å kasta blada. Og mottakaren av gåva kjem til å kasta papiret. Men likevel har eg forlenga levetida til søppelet. Eg har brukt det på nytt. Og det kjennest veldig godt ut! Og det beste av alt: Eg har nok blad til å pakka inn gåver i mange år framover. Ikkje berre julegåver, men alle andre gåver også.

Restegarn-inspirasjon!

Denne fine ullkjolen strikka mamma til meg til 17. mai 1980. Eg meiner å hugsa at ho sat oppe natta før for å gjera han ferdig til den store dagen. Var nok mange trådar å festa, ja ... Eg brukte kjolen ved fleire festlege høve seinare og hugsar at eg likte å gå med han.

Mamma har sjølv komponert mønsterbordene, og ho har brukt restegarn. Eit godt døme på korleis ein kan bruka restegarn, med andre ord! Så dette får vera til inspirasjon. For no har eg innsett at eg er nøydd til å kvitta meg med restegarn. Og ikkje berre restegarn, men garn generelt. Det flyt over av garnnyste her i kåken. Så no skal eg byrja strikka fargerike plagg, særleg til veslegut. På planen har eg ribbestrikka bukser og genserar (frå Strikk til nøstebarn, som vanleg). Og eg veit jo ikkje om Tryggve kjem til å interessera seg for dukker, eller om eg greier å skapa interesse for det, he-he ... men i alle fall har eg kjempelyst til å strikka dukkeklede! Og det er jo perfekt bruk av restegarn. I boka Brukt på nytt (same forfattar som av nøstebarnboka) er det oppskrifter på dukkeklede. Så får vi sjå om eg greier å strikka noko anna enn berre striper ...

Stripeguten

I går kveld sydde eg i knappane, og i dag kunne Tryggve gå ut i verda i denne superfine genseren, som eg fekk lyst til å laga etter å ha sett denne kjekke karen. Eg byrja på genseren for ei god stund sidan, dvs. i vår ein gong, og eg hadde med meg den uferdige genseren på sjukehuset då eg skulle føda i juli, utan at det gjekk så veldig fort framover med strikkinga akkurat då ... Men no innsåg eg at eg måtte bli ferdig slik at guten rakk å gå med genseren medan han framleis passa. Fordi eg gjorde noko feil med raglanfellinga og måtte rekka opp kjempemykje, gav eg frå meg strikketøyet til strikke-maraton-eksperten Arnhild, som bur i naboblokka mi, og vips: På kort tid rekte ho opp og reparerte feilen/a, strikka ferdig genseren og festa til og med alle trådane (og ja, det blei ekstremt mange trådar). Så ho er delaktig i det fine resultatet.

Her ligg Tryggve og fektar i den fine genseren. Eg diggar fargekombinasjonane! Knappane er gjenbruk. Eg fekk eit syltetøyglas med brukte knappar av mamma i haust, og derifrå grov eg fram desse fem knappane som passa perfekt til genseren.

Oppskrifta er frå Drops garnstudio, og garnet er Drops alpaca, som i oppskrifta. 

Kjekkasgenser til ein kjekkas

Tryggve har nettopp runda 4 månader og brukar klede i storleik 74, som visstnok skal passa for ungar på 9 månader. Så ja, han er stor for alderen. Her om dagen byrja eg på strikkeprosjektet kjekkasgenser frå Pickles. Herleg genser som eg sjølv har maken til ( ... men som er kjøpt på H&M). Eg la opp i storleik 2 år, for å vera på den sikre sida.

Og med dobbelt tråd og rettstrikk går det unna! Etter nokre timar såg arbeidet slik ut:

Eg tykte blå kjekkasgenser såg fin ut, men eg er fan av at Tryggve skal få ha på seg klede i alle regnbogens fargar, så difor vart det dette oransjeliknande garnet denne gongen. Det er altså Pickles-garnet baby merino, og på nettsida kallar dei fargen "røde kinn – kremet korall med hint av blek fersken". Pickles har så utruleg delikate namn på garnfargane sine. Eg får nesten lyst til å kjøpa alt garnet berre på grunn av namna. Uansett, dette garnet er supermjukt og kjennest ikkje ut som ull. Og det er diggbart å strikka med det. Kanskje eg må strikka ein kjekkasgenser til den største mannen i huset også?

Sevilla i november

100 prosent tøybleiegut!

Då er vi endeleg fullstendig over på tøybleier til den vesle poden! Juhu! Vi byrja med papirbleier fordi det var så mykje anna å setja seg inn i då han blei fødd, men målet var heile tida å gå heilt over til tøybleier. Eg hadde ikkje kjøpt inn noko anna enn brettebleier før fødselen fordi eg ikkje visste om så mykje anna. Men gradvis har eg sett meg inn i kva som finst av tøybleier der ute i den store tøybleieverda. Eg har registrert meg på det fantastiske tøybleieforumet på Tøybleier.no, der ein kan dela erfaringar og spørja om råd og tips, eg har kjøpt brukte tøybleier på Finn.no, Tettinntil.no, og eg har hamstra heilt nye bleier på Bleieboden.no. Det finst til og med dei som har eigne tøybleiebloggar! Eg har vore mest inne på dei fine bloggane Tøybleiemamma to be? og Med tøy på stumpen. I det siste har eg faktisk byrja drøyma om tøybleier. Så ja, eg har blitt skikkeleg hekta!

Eg har kjøpt inn både lommebleier, alt-i-eitt-bleier og formsydde bleier og elskar å testa ut kva som fungerer best til natt og til dag, til tiss og bæsj, kva innlegg som passar i kva for bleier, kva som fungerer best av borrelås og knappar, osv. (Her står det ein informativ tekst om dei ulike bleietypane.) Eg diggar alle dei kule fargane og motiva som finst! Det kjem som ein artig bonus i tillegg til alle dei andre gode grunnane (blant andre økonomiske + miljømessige) til å bruka tøybleier framfor papirbleier.

Tøybleieguten er nøgd, så langt. Her ser vi den fine tøybleiestumpen i det bleiemerket som definitivt har dei kulaste mønstra, nemleg finske Muksut. (Men det er også nokre av dei dyraste bleiene). Dette er ei lommebleie som er fylt med bambusinnlegg (og truleg også litt bimmelimm og bommelomm).

Det blei mange lenkjer i dette innlegget, men eg kjenner meg forplikta til å spreia den gode tøybleiebodskapen til andre som kanskje lurar på om dei bør gå over til tøybleier. Det er umogleg å angra når ein først har gjort det!  

Langs Akerselva

Hausten er ikkje så verst i Oslo, heller.

Strikkebommert

Då Tryggve blei fødd, byrja eg å strikka ein vest frå Nøstebarn-boka som eg tenkte kunne bli fin å bruka på julaftan. For eit par veker sidan blei eg omsider ferdig – ja, til og med bittesmå strikkeprosjekt tek tid når ein har ein liten baby i hus. Her viser veslingen fram vesten:

Eg har jo sett kor mykje den fine guten har vakse og innsåg fort at det ikkje kom til å bli nokon vest med loose fit. Eg har heile tida tenkt at ribbestrikken i vesten skulle gjera plagget tøyeleg. Men nei, vesten er alt for kort og han strammar alt for mykje til at det er behageleg å ha han på. Så dette blei ein strikkebommert, gitt! Eg innser at eg er nøydd til å strikka mykje større enn eg trur. Guten er kjempestor for alderen, og han blir berre større og større, reknar eg med, så her er det nok berre å strikka storleik STOR med ein gong.

Tryggve var raskt ute med å testa garnkvaliteten og verka eigentleg ganske nøgd:

Eg trur likevel vesten skal få ein ny eigar.

Det neste strikkeprosjektet er ein fantastisk fin genser til den same heldige eigaren som over, og denne genseren byrja eg på i vår ein gong. Eg håpar eg rekk å bli ferdig slik at han rekk å bruka han!

Trilletur langs barndommens vegar

Det store nøtteåret?

Eg er i Mjosundet denne veka. Det er så mykje nøtter her! Pappa har plukka nøtter kvar gong han har gått opp og ned frå sjøen. Det må da vera nøtteår i år? Ein ting er i alle fall sikkert: ferske hasselnøtter er mykje betre enn dei ein kjøper i butikken! Nam, nam1