Morgonstund

Kvardagen

–Å, neeeei! svara veslingen trist og rista på hovudet då eg lurte på kva som hadde skjedd.

Pippi og eg

Her er bror min og eg i 1983. Eg har nettopp vaska kleda til dokka mi (for hand i vasken på badet), og står og heng ut dei nyvaska kleda på klessnora (mi) i hagen. Eg hugsar den gode lukta av nyvaska klede og kjensla av å ta inn knusktørre, stive plagg. Kleda hadde eg og bror min gått med då vi var babyar, så dei var eigentleg litt for store for dokka. Og ho voks irriterande nok aldri inn i dei, heller. Men klesvask måtte til med jamne mellomrom. Dokka var jo med over alt og blei lortete, ho bæsja seg ut, osv.

Men eg likte ikkje berre å leika med dokker. Eg likte å klatra i tre, eg likte å ro, samla på bilnummer og sprengleidningar, eg likte å kle meg ut, byggja hytte, spionera, spela piano, laga radioprogram, sykla i full fart i nedoverbakkar ... Ja, eg likte rett og slett å halda på med det som barn likar å halda på med. Slik som Pippi Langstrømpe, som har vore, og framleis er, eit førebilete for alle barn, uavhengig av kjønn. Og slik kjenner eg meg på ein måte framleis. Eg likar ikkje berre å sy og strikka, for å seia det slik, sjølv om det er handarbeid eg skriv mest om her på bloggen. (No kjenner eg at eg fekk lyst til å skriva eit sint innlegg retta mot dei som kritiserer handarbeidande bloggedamer for å driva med det dei kallar husmorblogging, dvs. noko som berre er tull og tøys og antifeministisk og tilbake til 50-talet og slikt. Dette må eg tenkja på!)

Uansett, grunnen til at eg skriv dette, er at eg for nokre veker sidan las ein utruleg god artikkel i magasinet Fett som heiter Pippi Langstrømpe er en jente, jente! Skribenten Heidi Bøhagen skriv innsiktsfullt om omgrepet gutejente, og ho skriv ting som eg aldri har tenkt fullt ut, men som eg kjenner meg så utruleg godt igjen i. Det er ein lang artikkel til å vera på nett, men han er verkeleg verdt å lesa. LES HAN! Kjenner du deg att?

Ei åtvaring

Jif skurekrem med sitronlukt står på kjøkenbenken og briskar seg med veslebror i bakgrunnen. 

Og kven er denne veslebroren?

Jau, det er ein body lotion (eller whip body lotion, kva no det tyder) som luktar sweet lemon. Men ikkje la deg forføra av søte ord på etiketten! I alle fall ikkje dersom du ikkje ønskjer å bli assosiert med effektiv rengjøring selv på vanskelige flekker på kjøken og bad.

Sauen min

Vesle Bæ fyller snart 1 år og 10 md. Sidan han blei fødd, har håret fått gro. Eg har klipt luggen to gonger av praktiske årsaker. Håret ser ikkje langt ut når det krøllar seg, men når det er vått, rekk det eit stykke nedover ryggen ... Og håret er langt på toppen, men pinnkort på sidene, bortsett frå nokre lange fjoner som festar seg til omgjevnadene innimellom. Håret byrjar altså å bli litt upraktisk. Så kva gjer ein? Jau, bestiller frisørtime hjå den beste frisøren i verda. Eg er med andre ord ikkje redd for resultatet. 

Men når håret hans er nyvaska og krøllene legg seg så fint oppetter nakken, ja, då tenkjer eg kvar gong at eg bør avbestilla frisørtimen (som er midt i juni). Dei er jo så fine! BÆ! seier guten sjølv i ein kommentar. Eg tolkar det som eit ja ... Hm.

Året var 1996

Vår i Botanisk hage

Det er særleg fint å vera i Botanisk hage når det er sol og vår. Men alt i alt er Botanisk hage bra uansett årstid. Fordi det ligg midt i trafikken, men samstundes på ein annan planet. Sola skin sterkare, fuglane kvitrar høgare, graset er grønare, blomane er meir påtrengjande, og guten blir endå meir lortåt enn på utsida.

PS: Hurra for 1. mai! Guten hadde raudstrømpene på i høve dagen.

Selebuksefavoritt #3

For ei tid tilbake skreiv eg om eit syprosjekt med stjerner på. I helga blei eg endeleg ferdig!

Dette er den tredje buksa eg syr av dette fantastiske mønsteret. Den første buksa var oransje, den tredje var mosegrøn, og denne er altså mintgrøn. Alle stoffa er tynn cordfløyel frå Stoff og stil. Stjernestoffet er eit bomullsstoff eg kjøpte på nettet for fleire år sidan, og det blei til knelappar. Og lappane blei festa på tradisjonelt vis med knallraud tråd i sikksakk rundt.

Eg var litt i tvil om kva farge eg skulle ha på skråbandet, men enda opp med lilla. På bileta ser skråbandet blått ut, så dei lyg litt. Eg fann ein lilla kamel i sysakene mine, og han strauk eg på med strykejernet. Utruleg enkel pynt! Eg skal pynta meir med både kamelar og andre skapningar eg har liggjande.

Eg gjorde noko nytt denne gongen, nemleg brukte eit anna stoff enn hovudstoffet som forsterking på skuldrene. Det blei ganske fint!

Buksa er ei gåve til ein fin, liten 1-åring. Strikk i anklane er ein garanti for at bukser varer lenge, så eg trur nok han kan bruka denne buksa til han er 2 år. Det gjorde nemleg Tryggve. Eg har berre sydd i storleik 2 år så langt, men no har eg tenkt å sy storleik 3 år til finingen min, for 2 år har blitt for lite. Så dette er nok ikkje den siste gongen eg publiserer bilete av selebuksefavoritten. 

Stjernemat

I dag var det fiskekaker med diverse grønsaker som stod på menyen. Medan eg stod og kutta gulrøter, kom eg på at eg hadde lese ein gong at for å gjera middagsmaten tiltalande for ungar, kan ein stikka ut det ein måtte ønskja med mini-peparkakeformer. Ikkje at det er eit problem å få i poden mat, men det kan no vera artig for både liten og stor. Så simsalabim:

Det var squashen som fekk gjennomgå. Eg steikte stjernene saman med tomatar og fiskekaker, og resultatet såg bra ut! Veslegut blei nyfiken då han såg kva som låg på asjetten og putta ivrig ei stjerne i munnen. Men ho kom ut att, gitt! Han skar grimasar! Eg smakte også, og ja, squashen hadde fått ein ganske syrleg smak på grunn av tomatane. Hm. Konklusjon: Det er ikkje berre utsjånaden det kjem an på.

Frå mørkeloftet #11

Denne gongen er mørkeloftet-funnet litt av ein original skatt! Utanpå ser skatten slik ut:

Det er faktisk ei bok! Permane er laga av papp kledd med stoff, og dette er side 1: 

Men det er ei ganske spesiell bok, for blada er laga av lommetørkle! Eg fekk boka då eg var lita, og boka er heimelaga. Eg hugsar eg var veldig fascinert.

Eg hugsar også at det var denne sida, eller dette lommetørkleet, då, eg likte best: 

Eg likte fargane, og eg likte særleg jenta med isen. Eg trur eg ville vera henne. 

Eg har introdusert boka for poden, og han likar særleg dette fine oppslaget:

Her er det nemleg både bil og hund og ballong!

Tilstandsrapport

Eg har påskeferie på heimlege trakter. Det snør. Og snør. Og snør ... Poden er den einaste som ikkje ristar på hovudet og lurar på når det skal slutta. Så då er det berre å setja han i arbeid med å rydda vekk snø. Om nokre månader er dette eit absurd syn, gler meg.

Sommar med og utan lyd

Eg likar begge delar. Og endå betre blir det når den kalde og rufsete påska er over.