Trilletur langs barndommens vegar

Det store nøtteåret?

Eg er i Mjosundet denne veka. Det er så mykje nøtter her! Pappa har plukka nøtter kvar gong han har gått opp og ned frå sjøen. Det må da vera nøtteår i år? Ein ting er i alle fall sikkert: ferske hasselnøtter er mykje betre enn dei ein kjøper i butikken! Nam, nam1

35!

I dag har eg bursdag! Juhu! Det er eit sikkert haustteikn. Nett no sit eg med ein liten sovande gut på magen i nyinnkjøpt meitai og drikk særs god kaffi, så då kan det vel eigentleg ikkje bli betre. Sola skin frå blå himmel, og litt seinare i dag skal eg til den beste frisøren eg veit om og fornya meg. Det blir dig! Mannen i huset laga kjempegod frukost med rista kaksjiver, eggerøre, bacon (eller beiken?), mango-smoothie og kjempegod kaffi, noko som er ganske så luksus, i og med at frukosten min som regel er tre knekkebrød i ein fei for tida. Det er ikkje noko som slår dei enkle gleder!

Dagens bilete er frå gamledagar (1981 – trur eg), på den tida då bursdagar var like stor stas som den dag i dag. Og på den tida då bukseselar og strømpebukser tydelegvis var ein heilt vanleg kombinasjon.

Mitt forhold til sko

Eg er ganske så enkel når det kjem til sko. I vår-, sommar- og hausthalvåret går eg berre i joggesko (bortsett frå sandalar av og til om sommaren). Eg elskar den lette kjensla som joggesko gjev. Dei siste to åra har eg gått i det som har vore favorittsjoggeskoa mine så langt, eit Adidas-par.  Men her om dagen fann eg ut at eg måtte kjøpa meg nye. Skoa var blitt hôlete, og ikkje minst var dempinga blitt ganske så dårleg etter å ha bore på 91 kg på det meste på slutten av svangerskapet.

Eg har aldri vore fan av å kle meg i rosa. Men den gongen eg kjøpte favorittjoggeskoa mine, var eg ikkje i tvil. Eg måtte ha dei. Sjølv om dei var rosa. Og er det ikkje bra typisk? Denne gongen også var det dei rosa joggeskoa som sat perfekt på foten. Eg prøvde veldig på å få føtene mine til å lika eit lekkert par i turkis, men måtte gje opp. Likevel punga eg gladeleg ut. Og det seier jo litt om kor gode dei er.

 Frå venstre: gamle joggesko og nye joggesko. Og dei glade føtene mine.

Mange trilleturar. Mange vegar.

 

Om å byggja reir

Det kjem til å blir litt babysnakk her på bloggen framover, er eg redd. Men eg håpar og trur at andre også kan ha glede og nytte av å lesa om alle dei små og store røynslene eg gjer meg innafor dette nye universet.

Det eg har lyst til å dela denne gongen, er noko vi lærte då Tryggve var innlagd på nyføddintensiven på sjukehuset. Vi lærte å byggja reir alle plassar der han låg. Dei kalla det faktisk reir på sjukehuset, det er ikkje noko vi har funne opp. Alle spedbarna på nyføddintensiven blei pakka inn i reir. Her ser vi reiret i vogna til Tryggve:

(Legg også merke til at han held rundt natursutten som eg skreiv om i det førre innlegget. Her har han den minste varianten.)

For å laga eit reir, treng ein berre noko som er mjukt og godt å ha inntil hovudet. Vi har halde oss til helsepledd, sidan det var det dei brukte på sjukehuset. Det er berre å rulla saman pleddet og leggja det i ein passe stor sirkel rundt hovudet, slik at ungen får god støtte. Då Tryggve var nyfødd, la vi eit samanrulla helsepledd rundt føtene også. No er han vorten så stor at det ikkje er plass til det i vogna. Men i senga har han pledd både rundt hovudet og føtene. (Så vi har altså fire helsepledd i alt. He-he.)

Logikken bak å byggja reir, er ganske enkel. I ni månader har den vesle lege samankrølla i eit tett og trygt miljø, og på slutten har det vore ganske så trongt. Når den vesle kjem ut i den nye verda, er det trygt for den vesle å kjenna seg tett omslutta, anten det gjeld å bli halden rundt av mor og far, bli pakka godt inn i pledd, eller liggja i reir når han skal sova.

Vi ser at Tryggve likar å liggja i reir. Han søkjer inntil pleddet med hovudet og legg seg godt til rette når han skal sova. Dersom han er uroleg og ikkje får til å sova, pakkar vi ullpleddet tett rundt han og lagar fotbukt med det. Og då er det skikkeleg reir! Dette er noko av det mest geniale vi har lært så langt, trur eg.

Natursutten

I klassikaren Mamma for første gang har Gro Nylander ei overskrift som heiter "Smokk – venn eller fiende?" Det seier vel alt om kor omdiskutert smokken er. Eg skal ikkje gå inn på argumenta for eller imot smokk, men etter at eg blei mor og oppdaga den anatomiske smokken som blir kalla natursutten, kan eg i alle fall gladeleg argumentera for denne smokken framfor tradisjonelle smokkar.

På Mammabutikken.no kan du lesa kvifor natursutten er så bra.

No er det litt vanskeleg å spørja hovudpersonen sjølv om kva han tykkjer om smokken, men alt tyder på at han likar han godt:

Hanken er ganske stor, så ofte ligg han og held rundt denne, faktisk. Søtt! I tillegg til at eg sjølvsagt likar at smokken er fri for gift og drit, likar eg særleg dette:

• Når Tryggve sovnar med smokken i munnen, hender det at smokken ramlar ut og at han ligg med andletet på smokken. Fordi smokken er supermjuk, blir det ingen stygge avtrykk i andletet. Det er veldig praktisk om natta, når vi ikkje har høve til å få med oss alt som skjer.
• Det er ingen holrom i smokken, så han er enkel å halda rein. Det er berre å leggja han i kokande vatn i nokre sekund, så blir han fin. (Vi har fleire smokkar vi byter mellom, altså.)  
• Eg likar at smokken etterliknar ammesitusjonen – både dette med at smokken er så stor og at tutten har den fasongen som brystvorta får når ungen syg i seg mjølk. No har Tryggve aldri hatt problem med å få i seg mjølk, men for dei som slit med det, vil eg tru at smokken kan vera fin. Tradisjonelle smokkar krev nemleg ein annan sutteteknikk enn ved puppen, og nokre babyar greier ikkje denne vekslinga.
• Han er kul å sjå på! Det er litt sånn retrostil over han. Eg veit ikkje kor mange spørsmål vi har fått om kva i alle dagar det er Tryggve suttar på, og det gir jo eit godt høve til å reklamera for natursutten.

Det finst fleire utformingar av smokken, dvs. smokkar som er mindre og som er pynta litt på (vi har denne også, men eg hugsar ikkje kvar vi kjøpte han.) Smokken kan kjøpast på fleire nettbutikkar og i Oslo har dei han i alle fall på Barnevognhuset Rudo og Den kule mage.

Juhu! Ny katalog frå Stoff og stil!

Den nye Stoff og stil-katalogen kom her om dag, og som vanleg får eg lyst til å kjøpa stoff i lange banar og sy tusen ting.

Av barneklede likte eg veldig godt alt vi ser på denne sida:

Den stripete kjolen har faktisk vore med i ein katalog tidlegare, men i andre fargar. Det hugsar eg fordi eg kjøpte mønsteret og planla å strikka han. Men det har det ikkje blitt noko av. Den baggy broka trur eg kan passa fint til ein gut, så ho har eg lyst til å sy.

Elles likte eg godt snittet på denne kjolen:

Det er kanskje litt vanskeleg å sjå men det er snøring rett under bringa. Med det rette stoffet kunne eg godt ha tenkt meg å sy og gå i denne kjolen.

Så er vi over på det som eg garantert kjem til å mekka frå katalogen. Då eg var i Stoff og stil-butikken sist, kjøpte eg ei uro og planla å hekla desse søte dyra til å henga opp i uroa:

Eg kjøpte oppskrifta på nettet, eg kjøpte garn, og eg kjøpte vatt til å ha inni dyra. Men fordi eg aldri har hekla figurar før, og fordi oppskrifta er på engelsk, har prosjektet blitt liggjande. Det skal veldig mykje til før eg orkar å gå i gang med dette nett no, merkar eg. Eg har rett og slett fortrengt det.

Men så! Den siste katalogen har løyst problemet mitt:

Kva er så dette? Jau, det er stoffbitar med vatt inni. Dei har blitt klipt ut av dette søte stoffet:

Superenkelt! Eg har utruleg lyst til å kjøpa dette stoffet, sjølvsagt, men skal halda meg i skinnet (inntil vidare). Eg har nemleg stoff liggjande som kan passa ypparleg til prosjektet. Dette er jo ikkje like fint som dei fine hekla dyra, kanskje, men dyra kan eg jo hekla ein annan gong og bruka til noko anna.

Det største problemet er kanskje at eg ikkje greier å finna ut kvar eller korleis eg kan henga opp uroa ... Ho er til Tryggve, sjølvsagt, og då er det jo best å henga henne over stellebordet på badet, men eg skjønar ikkje korleis eg skal få festa uroa i taket utan å borra og styra. Nokon som har tips til korleis eg enkelt kan henga opp uroa i taket utan å øydeleggja det? I mellomtida skal eg kasta meg over stoffa.

Frå mammakjole til ammekjole?

Det er litt seint å visa fram mammakjolen eg sydde, men betre seint enn aldri. Dette er eitt av få bilete eg har av meg med kjolen på.

Eg sydde inn utringinga og justerte beltet etter at eg tok dette biletet, noko som førte til at utringinga mildt sagt blei stor. Difor kjøpte eg ein kvit blondeaktig topp til å ha på under, som stakk opp akkurat der han skulle. Det blei faktisk ganske fint!

 

Her er eit litt koko bilete der toppen er synleg.

I og med at utringinga er så giga kan eg kanskje vurdera å bruka kjolen som ammekjole? Det står att å testa.

Uansett: Eg er kjempenøgd med mønsteret eg brukte! Eg forstod alt, sjølv om det var skrive på engelsk syspråk. Eg grudde meg til å sy i glidelåsen, men det gjekk kjempebra. Eg kjøpte mønsteret på nettet og har lyst til å finna fleire mønster av denne typen. Eg sydde forresten laaang kjole og ikkje knelang, i og med at eg hadde så mykje stoff. Dessutan tykte eg det blei finast. Stoffet var fantastisk godt å ha på seg i varmen. Det var svalt og godt. Litt stolt av at eg greidde å bli ferdig i tide! – og at eg rakk å bruka kjolen heile tre gonger før ungen kom.

Første møte med morfar

Dette er Tryggve

Etter eit forlenga sjukehusopphald pga. at den fine veslingen fekk ein infeksjon rett etter fødselen, er vi no endeleg heime. Tryggve er glad for det, som vi ser. Den superfine bodyen er laga av Kristin, som står bak bloggen Heilt spesiell. Og det er ein heilt spesiell body som passar perfekt til ein heilt spesiell liten gut.

Ventetid

Det er mykje ein kan gjera medan ein ventar på at veslingen skal koma ut. Til dømes kan ein rydda i iPhoto (eg har 30.579 bilete ...) og gjera plass til dei mange bileta som garantert kjem til å bli tekne av den nye verdsborgaren. For eitt år sidan var eg i Botanisk hage og knipsa vilt i samband med fotokurset eg var på. Det var artig å koma over desse bileta igjen. Så her kjem ein liten sommarleg biletkavalkade medan vi ventar.