Frå mørkeloftet #10

To nissar kjem fram frå mørkret kvar jul. Den eine nissen står oppe på pianoet og ser skummel ut, med bjørkeris i handa og morske augebryn. (Den raude nasen er ikkje så veldig skummel, skjønar ikkje heilt kvifor han ser slik ut.) På ryggen har han ein sekk med gåver til utdeling til dei som har vore snille.

Det er eigentleg ei saltbøsse, som de ser. Pappa fekk nissen av bestemor si, og han måtte kyssa nissen god natt kvar kveld. Sidan pappa er fødd i 1927, er nok nissen ganske gammal – over 100 år, meiner pappa.

Her er den andre nissen. Han er mamma sin og ser ikkje så veldig skummel ut.

Det er vel eigentleg ein lysetake, med plass til eit pittelite lys. Mamma fekk han til jul då ho var 4–5 år gammal, så dette er også ein gammal nisse.

Og dette er dei einaste nissane og så å seia den einaste nipsen som kjem fram kvar jul i barndomsheimen. Less is more!

Den vesle bjørnen og den vesle tigeren-kjeks!

Vi er over i romjula, så eigentleg burde eg ha blogga om dette funnet før jul, men betre seint enn aldri. Rett før jul var eg nemleg innom den nystarta og fantastisk fine kaféen/butikken Liebling, som ligg øvst i Markvegen i hovudstaden. (Eg trur ikkje kaféen har nokon nettstad, men det finst ei fangruppe på Facebook.) Kaféen er tyskinspirert både i matvegen og når det gjeld andre varer dei sel. Og då må dei sjølvsagt selja den vesle bjørnen og den vesle tigeren-effektar! Historiene om den vesle bjørnen og den vesle tigeren hugsar vel dei fleste som voks opp med barne-tv på 80-talet. Og bøkene som barne-tv var basert på, er den mest fantastiske barnelitteraturen eg veit om. Omsett frå tysk til nynorsk. I alle fall, på Liebling selde dei dette:

Fantastisk! Her kan ein altså stikka ut kjeks (og peparkaker, fann eg ut) med frosken, tigeranda, haren, den vesle tigeren og den vesle bjørnen! Tysken min er ganske rusten, men eg trur eg skulle greidd og laga kjeksene på baksida:

Ein kan også laga diverse variasjonar over oppskriftene, og dei kan ein klippa ut:

Noko så søtt! Smelt, altså.

Eg laga rett og slett peparkaker:

Dette er ganske små figurar, altså, så dei passar perfekt til små kjeks. Dersom du ikkje har den store Bibelen om den vesle bjørnen og den vesle tigeren, kan du kjøpa boka her. Passar perfekt for barn i alle aldrar.

Kattungen min

Tryggve oppfører seg stadig oftare som ein liten kattepuuus! Det er noko med faktene og oppførselen.

• Han tykkjer det kan vera like interessant å krafsa på ein papirpose som tilfeldigvis ligg ved sidan av han, som å bita på ei rangle eg gir han. 

• Når han er skikkeleg leiken (ofte i samband med at han er overtrøytt), blir han vill og rar, sprellar med kroppen og ler av alt (ja, kattar kan le). 

• Han likar å bita hardt på fingrane våre (ingen hoggtenner enno, heldigvis). 

• Det ser ut som om han vil gå til åtak på hendene mine når eg gjer tulleting med dei i lufta.

• Han har supermjuke potar! (som heldigvis luktar betre enn hos kattepus).

• Han likar garn.

• Når han ligg på ryggen og er leiken, og eg heng over han, sparkar han hardt i frå med føtene mot låra mine (og klorar med tåneglane).

Men det er dette biletet som får meg aller mest til å tenkja på ein kattepus. Her ligg han trygt og godt i det varme hiet sitt og har etter vilter leik sovna på ryggen, med armane i vêret, og med klørne stikkande ut gjennom hôla i pleddet. Mjau!

Guttelus

... er ein nettbutikk som sel masse stilig stæsj for gutar. Der kan ein no laga seg ønskjeliste med alt ein ønskjer seg i butikken og dermed vinna delar av eller heile ønskjelista! Eg måtte sporenstreks laga meg ei ønskjeliste. Ein av dei tinga eg har skrive opp, er dette søte forkleet:

Ut frå appetitten på morsmjølk å døma, trur eg nemleg at Tryggve kjem til å bli glad i fast føde når den tid kjem. Og vonleg glad i å laga mat også. Og då treng han jo eit forkle! Les meir her om tevlinga, dersom du vil vera med.

Tips til miljøvenleg moro!

I år gjer eg noko heilt nytt når eg pakkar inn julegåver. Det er heilt genialt og veldig moro. Eg har masa meg til å pakka inn gåvene frå mannen i huset også, berre fordi det er så artig. For å oppleva den same moroa gjer du dette:

1. Ta ein bunke med blad (eller magasin, som det heiter på fint) som har samla seg opp over lang tid. Jo fleire reklamar i bladet, di betre. Det eignar seg ikkje så godt med seriøse blad som Mat og Helse og slikt. (Dersom du då ikkje vil dela ei god matoppskrift eller ein god artikkel, noko som jo faktisk er ein ganske god idé, når eg tenkjer meg om.) KK er heller ikkje heilt optimalt. Costume er ganske bra. (Eg anar ikkje kvifor eg har kjøpt det.) Men det aller beste er dersom du har Elle liggjande. Det er heilt perfekt! Eg fann utruleg mange useriøse sider i eit svensk Elle eg hadde liggjande.

2. Så kjem den artigaste delen: Vel deg ut ei julegåve du skal pakka inn og tenk på den som skal få gåva. Gå på jakt i blada etter innpakningspapir som du trur kan passa. Dersom du skal gje til ein unge, ikkje vel bilete av nakne lår, f.eks. Eg tykte særleg det var moro å føreslå totalt upassande innpakningspapir til gåvene eg skulle pakka inn frå mannen i huset. Enkle gleder.

3. Mange av reklamefotoa i useriøse blad er veldig fine. Det er lekre fargar, fint lys, skarpe detaljar og få element. Dessutan er bileta veldig retusjerte. Ergo: Julegåvepapir med nissar og englar kan ikkje slå denne vakre dama som eg kom over i kveld:

Ho ville eg ha utanpå gåva til mi gode venninne Inger. Det var ikkje humor som låg bak valet, eg tykte berre det var eit vakkert foto med fine fargar. Det ville vera direkte gale å ikkje gjenbruka denne dama.

4. Pakk inn gåva. Pass på at det du vil framheva på biletet, kjem tydeleg fram. Her kan det vera snakk om millimeterpresisjon! Veldig teit dersom andletet til den fine dama hadde blitt delt i to. Dersom du skal pakka inn i ei større gåve, teip saman to sider før du pakkar inn. Mange reklamar går over to sider, så det er ikkje noko problem. Det mest optimale er dersom gåva er hard, dvs. dersom du har lagt gåva i ei eske. Då kjem motivet betre til sin rett. Eg har pakka inn mange gåver no og er direkte overraska over korleis reklamesidene endrar seg og blir fantastisk flotte utanpå ei gåve.

Bruk gjerne hyssing til å ha rundt + miljøvennlege lappar. Eg likar best lappar utan tekst, slik at eg slepp å laga ein runding over a-en i "fra", og slik at eg kan ha på den pynten eg vil – i dette tilfellet eit hjarte, som friskar opp den alvorlege mina til dama, og som står fint til kåpa på baksida av gåva. Men eg likar også godt klistrelappar, for då slepp ein eigentleg å ha hyssing rundt. Eg brukar klistrelappar som eg får gratis i posten frå SOS Barnebyar og diverse andre organisasjonar. Det er berre tull å kjøpa lappar når ein får gratis i posten. Dessutan er dei veldig fine!

Eg hadde uansett tenkt å kasta blada. Og mottakaren av gåva kjem til å kasta papiret. Men likevel har eg forlenga levetida til søppelet. Eg har brukt det på nytt. Og det kjennest veldig godt ut! Og det beste av alt: Eg har nok blad til å pakka inn gåver i mange år framover. Ikkje berre julegåver, men alle andre gåver også.

Restegarn-inspirasjon!

Denne fine ullkjolen strikka mamma til meg til 17. mai 1980. Eg meiner å hugsa at ho sat oppe natta før for å gjera han ferdig til den store dagen. Var nok mange trådar å festa, ja ... Eg brukte kjolen ved fleire festlege høve seinare og hugsar at eg likte å gå med han.

Mamma har sjølv komponert mønsterbordene, og ho har brukt restegarn. Eit godt døme på korleis ein kan bruka restegarn, med andre ord! Så dette får vera til inspirasjon. For no har eg innsett at eg er nøydd til å kvitta meg med restegarn. Og ikkje berre restegarn, men garn generelt. Det flyt over av garnnyste her i kåken. Så no skal eg byrja strikka fargerike plagg, særleg til veslegut. På planen har eg ribbestrikka bukser og genserar (frå Strikk til nøstebarn, som vanleg). Og eg veit jo ikkje om Tryggve kjem til å interessera seg for dukker, eller om eg greier å skapa interesse for det, he-he ... men i alle fall har eg kjempelyst til å strikka dukkeklede! Og det er jo perfekt bruk av restegarn. I boka Brukt på nytt (same forfattar som av nøstebarnboka) er det oppskrifter på dukkeklede. Så får vi sjå om eg greier å strikka noko anna enn berre striper ...

Stripeguten

I går kveld sydde eg i knappane, og i dag kunne Tryggve gå ut i verda i denne superfine genseren, som eg fekk lyst til å laga etter å ha sett denne kjekke karen. Eg byrja på genseren for ei god stund sidan, dvs. i vår ein gong, og eg hadde med meg den uferdige genseren på sjukehuset då eg skulle føda i juli, utan at det gjekk så veldig fort framover med strikkinga akkurat då ... Men no innsåg eg at eg måtte bli ferdig slik at guten rakk å gå med genseren medan han framleis passa. Fordi eg gjorde noko feil med raglanfellinga og måtte rekka opp kjempemykje, gav eg frå meg strikketøyet til strikke-maraton-eksperten Arnhild, som bur i naboblokka mi, og vips: På kort tid rekte ho opp og reparerte feilen/a, strikka ferdig genseren og festa til og med alle trådane (og ja, det blei ekstremt mange trådar). Så ho er delaktig i det fine resultatet.

Her ligg Tryggve og fektar i den fine genseren. Eg diggar fargekombinasjonane! Knappane er gjenbruk. Eg fekk eit syltetøyglas med brukte knappar av mamma i haust, og derifrå grov eg fram desse fem knappane som passa perfekt til genseren.

Oppskrifta er frå Drops garnstudio, og garnet er Drops alpaca, som i oppskrifta. 

Kjekkasgenser til ein kjekkas

Tryggve har nettopp runda 4 månader og brukar klede i storleik 74, som visstnok skal passa for ungar på 9 månader. Så ja, han er stor for alderen. Her om dagen byrja eg på strikkeprosjektet kjekkasgenser frå Pickles. Herleg genser som eg sjølv har maken til ( ... men som er kjøpt på H&M). Eg la opp i storleik 2 år, for å vera på den sikre sida.

Og med dobbelt tråd og rettstrikk går det unna! Etter nokre timar såg arbeidet slik ut:

Eg tykte blå kjekkasgenser såg fin ut, men eg er fan av at Tryggve skal få ha på seg klede i alle regnbogens fargar, så difor vart det dette oransjeliknande garnet denne gongen. Det er altså Pickles-garnet baby merino, og på nettsida kallar dei fargen "røde kinn – kremet korall med hint av blek fersken". Pickles har så utruleg delikate namn på garnfargane sine. Eg får nesten lyst til å kjøpa alt garnet berre på grunn av namna. Uansett, dette garnet er supermjukt og kjennest ikkje ut som ull. Og det er diggbart å strikka med det. Kanskje eg må strikka ein kjekkasgenser til den største mannen i huset også?

Sevilla i november

100 prosent tøybleiegut!

Då er vi endeleg fullstendig over på tøybleier til den vesle poden! Juhu! Vi byrja med papirbleier fordi det var så mykje anna å setja seg inn i då han blei fødd, men målet var heile tida å gå heilt over til tøybleier. Eg hadde ikkje kjøpt inn noko anna enn brettebleier før fødselen fordi eg ikkje visste om så mykje anna. Men gradvis har eg sett meg inn i kva som finst av tøybleier der ute i den store tøybleieverda. Eg har registrert meg på det fantastiske tøybleieforumet på Tøybleier.no, der ein kan dela erfaringar og spørja om råd og tips, eg har kjøpt brukte tøybleier på Finn.no, Tettinntil.no, og eg har hamstra heilt nye bleier på Bleieboden.no. Det finst til og med dei som har eigne tøybleiebloggar! Eg har vore mest inne på dei fine bloggane Tøybleiemamma to be? og Med tøy på stumpen. I det siste har eg faktisk byrja drøyma om tøybleier. Så ja, eg har blitt skikkeleg hekta!

Eg har kjøpt inn både lommebleier, alt-i-eitt-bleier og formsydde bleier og elskar å testa ut kva som fungerer best til natt og til dag, til tiss og bæsj, kva innlegg som passar i kva for bleier, kva som fungerer best av borrelås og knappar, osv. (Her står det ein informativ tekst om dei ulike bleietypane.) Eg diggar alle dei kule fargane og motiva som finst! Det kjem som ein artig bonus i tillegg til alle dei andre gode grunnane (blant andre økonomiske + miljømessige) til å bruka tøybleier framfor papirbleier.

Tøybleieguten er nøgd, så langt. Her ser vi den fine tøybleiestumpen i det bleiemerket som definitivt har dei kulaste mønstra, nemleg finske Muksut. (Men det er også nokre av dei dyraste bleiene). Dette er ei lommebleie som er fylt med bambusinnlegg (og truleg også litt bimmelimm og bommelomm).

Det blei mange lenkjer i dette innlegget, men eg kjenner meg forplikta til å spreia den gode tøybleiebodskapen til andre som kanskje lurar på om dei bør gå over til tøybleier. Det er umogleg å angra når ein først har gjort det!  

Langs Akerselva

Hausten er ikkje så verst i Oslo, heller.

Strikkebommert

Då Tryggve blei fødd, byrja eg å strikka ein vest frå Nøstebarn-boka som eg tenkte kunne bli fin å bruka på julaftan. For eit par veker sidan blei eg omsider ferdig – ja, til og med bittesmå strikkeprosjekt tek tid når ein har ein liten baby i hus. Her viser veslingen fram vesten:

Eg har jo sett kor mykje den fine guten har vakse og innsåg fort at det ikkje kom til å bli nokon vest med loose fit. Eg har heile tida tenkt at ribbestrikken i vesten skulle gjera plagget tøyeleg. Men nei, vesten er alt for kort og han strammar alt for mykje til at det er behageleg å ha han på. Så dette blei ein strikkebommert, gitt! Eg innser at eg er nøydd til å strikka mykje større enn eg trur. Guten er kjempestor for alderen, og han blir berre større og større, reknar eg med, så her er det nok berre å strikka storleik STOR med ein gong.

Tryggve var raskt ute med å testa garnkvaliteten og verka eigentleg ganske nøgd:

Eg trur likevel vesten skal få ein ny eigar.

Det neste strikkeprosjektet er ein fantastisk fin genser til den same heldige eigaren som over, og denne genseren byrja eg på i vår ein gong. Eg håpar eg rekk å bli ferdig slik at han rekk å bruka han!

Trilletur langs barndommens vegar

Det store nøtteåret?

Eg er i Mjosundet denne veka. Det er så mykje nøtter her! Pappa har plukka nøtter kvar gong han har gått opp og ned frå sjøen. Det må da vera nøtteår i år? Ein ting er i alle fall sikkert: ferske hasselnøtter er mykje betre enn dei ein kjøper i butikken! Nam, nam1

35!

I dag har eg bursdag! Juhu! Det er eit sikkert haustteikn. Nett no sit eg med ein liten sovande gut på magen i nyinnkjøpt meitai og drikk særs god kaffi, så då kan det vel eigentleg ikkje bli betre. Sola skin frå blå himmel, og litt seinare i dag skal eg til den beste frisøren eg veit om og fornya meg. Det blir dig! Mannen i huset laga kjempegod frukost med rista kaksjiver, eggerøre, bacon (eller beiken?), mango-smoothie og kjempegod kaffi, noko som er ganske så luksus, i og med at frukosten min som regel er tre knekkebrød i ein fei for tida. Det er ikkje noko som slår dei enkle gleder!

Dagens bilete er frå gamledagar (1981 – trur eg), på den tida då bursdagar var like stor stas som den dag i dag. Og på den tida då bukseselar og strømpebukser tydelegvis var ein heilt vanleg kombinasjon.

Mitt forhold til sko

Eg er ganske så enkel når det kjem til sko. I vår-, sommar- og hausthalvåret går eg berre i joggesko (bortsett frå sandalar av og til om sommaren). Eg elskar den lette kjensla som joggesko gjev. Dei siste to åra har eg gått i det som har vore favorittsjoggeskoa mine så langt, eit Adidas-par.  Men her om dagen fann eg ut at eg måtte kjøpa meg nye. Skoa var blitt hôlete, og ikkje minst var dempinga blitt ganske så dårleg etter å ha bore på 91 kg på det meste på slutten av svangerskapet.

Eg har aldri vore fan av å kle meg i rosa. Men den gongen eg kjøpte favorittjoggeskoa mine, var eg ikkje i tvil. Eg måtte ha dei. Sjølv om dei var rosa. Og er det ikkje bra typisk? Denne gongen også var det dei rosa joggeskoa som sat perfekt på foten. Eg prøvde veldig på å få føtene mine til å lika eit lekkert par i turkis, men måtte gje opp. Likevel punga eg gladeleg ut. Og det seier jo litt om kor gode dei er.

 Frå venstre: gamle joggesko og nye joggesko. Og dei glade føtene mine.

Mange trilleturar. Mange vegar.

 

Om å byggja reir

Det kjem til å blir litt babysnakk her på bloggen framover, er eg redd. Men eg håpar og trur at andre også kan ha glede og nytte av å lesa om alle dei små og store røynslene eg gjer meg innafor dette nye universet.

Det eg har lyst til å dela denne gongen, er noko vi lærte då Tryggve var innlagd på nyføddintensiven på sjukehuset. Vi lærte å byggja reir alle plassar der han låg. Dei kalla det faktisk reir på sjukehuset, det er ikkje noko vi har funne opp. Alle spedbarna på nyføddintensiven blei pakka inn i reir. Her ser vi reiret i vogna til Tryggve:

(Legg også merke til at han held rundt natursutten som eg skreiv om i det førre innlegget. Her har han den minste varianten.)

For å laga eit reir, treng ein berre noko som er mjukt og godt å ha inntil hovudet. Vi har halde oss til helsepledd, sidan det var det dei brukte på sjukehuset. Det er berre å rulla saman pleddet og leggja det i ein passe stor sirkel rundt hovudet, slik at ungen får god støtte. Då Tryggve var nyfødd, la vi eit samanrulla helsepledd rundt føtene også. No er han vorten så stor at det ikkje er plass til det i vogna. Men i senga har han pledd både rundt hovudet og føtene. (Så vi har altså fire helsepledd i alt. He-he.)

Logikken bak å byggja reir, er ganske enkel. I ni månader har den vesle lege samankrølla i eit tett og trygt miljø, og på slutten har det vore ganske så trongt. Når den vesle kjem ut i den nye verda, er det trygt for den vesle å kjenna seg tett omslutta, anten det gjeld å bli halden rundt av mor og far, bli pakka godt inn i pledd, eller liggja i reir når han skal sova.

Vi ser at Tryggve likar å liggja i reir. Han søkjer inntil pleddet med hovudet og legg seg godt til rette når han skal sova. Dersom han er uroleg og ikkje får til å sova, pakkar vi ullpleddet tett rundt han og lagar fotbukt med det. Og då er det skikkeleg reir! Dette er noko av det mest geniale vi har lært så langt, trur eg.

Natursutten

I klassikaren Mamma for første gang har Gro Nylander ei overskrift som heiter "Smokk – venn eller fiende?" Det seier vel alt om kor omdiskutert smokken er. Eg skal ikkje gå inn på argumenta for eller imot smokk, men etter at eg blei mor og oppdaga den anatomiske smokken som blir kalla natursutten, kan eg i alle fall gladeleg argumentera for denne smokken framfor tradisjonelle smokkar.

På Mammabutikken.no kan du lesa kvifor natursutten er så bra.

No er det litt vanskeleg å spørja hovudpersonen sjølv om kva han tykkjer om smokken, men alt tyder på at han likar han godt:

Hanken er ganske stor, så ofte ligg han og held rundt denne, faktisk. Søtt! I tillegg til at eg sjølvsagt likar at smokken er fri for gift og drit, likar eg særleg dette:

• Når Tryggve sovnar med smokken i munnen, hender det at smokken ramlar ut og at han ligg med andletet på smokken. Fordi smokken er supermjuk, blir det ingen stygge avtrykk i andletet. Det er veldig praktisk om natta, når vi ikkje har høve til å få med oss alt som skjer.
• Det er ingen holrom i smokken, så han er enkel å halda rein. Det er berre å leggja han i kokande vatn i nokre sekund, så blir han fin. (Vi har fleire smokkar vi byter mellom, altså.)  
• Eg likar at smokken etterliknar ammesitusjonen – både dette med at smokken er så stor og at tutten har den fasongen som brystvorta får når ungen syg i seg mjølk. No har Tryggve aldri hatt problem med å få i seg mjølk, men for dei som slit med det, vil eg tru at smokken kan vera fin. Tradisjonelle smokkar krev nemleg ein annan sutteteknikk enn ved puppen, og nokre babyar greier ikkje denne vekslinga.
• Han er kul å sjå på! Det er litt sånn retrostil over han. Eg veit ikkje kor mange spørsmål vi har fått om kva i alle dagar det er Tryggve suttar på, og det gir jo eit godt høve til å reklamera for natursutten.

Det finst fleire utformingar av smokken, dvs. smokkar som er mindre og som er pynta litt på (vi har denne også, men eg hugsar ikkje kvar vi kjøpte han.) Smokken kan kjøpast på fleire nettbutikkar og i Oslo har dei han i alle fall på Barnevognhuset Rudo og Den kule mage.

Juhu! Ny katalog frå Stoff og stil!

Den nye Stoff og stil-katalogen kom her om dag, og som vanleg får eg lyst til å kjøpa stoff i lange banar og sy tusen ting.

Av barneklede likte eg veldig godt alt vi ser på denne sida:

Den stripete kjolen har faktisk vore med i ein katalog tidlegare, men i andre fargar. Det hugsar eg fordi eg kjøpte mønsteret og planla å strikka han. Men det har det ikkje blitt noko av. Den baggy broka trur eg kan passa fint til ein gut, så ho har eg lyst til å sy.

Elles likte eg godt snittet på denne kjolen:

Det er kanskje litt vanskeleg å sjå men det er snøring rett under bringa. Med det rette stoffet kunne eg godt ha tenkt meg å sy og gå i denne kjolen.

Så er vi over på det som eg garantert kjem til å mekka frå katalogen. Då eg var i Stoff og stil-butikken sist, kjøpte eg ei uro og planla å hekla desse søte dyra til å henga opp i uroa:

Eg kjøpte oppskrifta på nettet, eg kjøpte garn, og eg kjøpte vatt til å ha inni dyra. Men fordi eg aldri har hekla figurar før, og fordi oppskrifta er på engelsk, har prosjektet blitt liggjande. Det skal veldig mykje til før eg orkar å gå i gang med dette nett no, merkar eg. Eg har rett og slett fortrengt det.

Men så! Den siste katalogen har løyst problemet mitt:

Kva er så dette? Jau, det er stoffbitar med vatt inni. Dei har blitt klipt ut av dette søte stoffet:

Superenkelt! Eg har utruleg lyst til å kjøpa dette stoffet, sjølvsagt, men skal halda meg i skinnet (inntil vidare). Eg har nemleg stoff liggjande som kan passa ypparleg til prosjektet. Dette er jo ikkje like fint som dei fine hekla dyra, kanskje, men dyra kan eg jo hekla ein annan gong og bruka til noko anna.

Det største problemet er kanskje at eg ikkje greier å finna ut kvar eller korleis eg kan henga opp uroa ... Ho er til Tryggve, sjølvsagt, og då er det jo best å henga henne over stellebordet på badet, men eg skjønar ikkje korleis eg skal få festa uroa i taket utan å borra og styra. Nokon som har tips til korleis eg enkelt kan henga opp uroa i taket utan å øydeleggja det? I mellomtida skal eg kasta meg over stoffa.

Frå mammakjole til ammekjole?

Det er litt seint å visa fram mammakjolen eg sydde, men betre seint enn aldri. Dette er eitt av få bilete eg har av meg med kjolen på.

Eg sydde inn utringinga og justerte beltet etter at eg tok dette biletet, noko som førte til at utringinga mildt sagt blei stor. Difor kjøpte eg ein kvit blondeaktig topp til å ha på under, som stakk opp akkurat der han skulle. Det blei faktisk ganske fint!

 

Her er eit litt koko bilete der toppen er synleg.

I og med at utringinga er så giga kan eg kanskje vurdera å bruka kjolen som ammekjole? Det står att å testa.

Uansett: Eg er kjempenøgd med mønsteret eg brukte! Eg forstod alt, sjølv om det var skrive på engelsk syspråk. Eg grudde meg til å sy i glidelåsen, men det gjekk kjempebra. Eg kjøpte mønsteret på nettet og har lyst til å finna fleire mønster av denne typen. Eg sydde forresten laaang kjole og ikkje knelang, i og med at eg hadde så mykje stoff. Dessutan tykte eg det blei finast. Stoffet var fantastisk godt å ha på seg i varmen. Det var svalt og godt. Litt stolt av at eg greidde å bli ferdig i tide! – og at eg rakk å bruka kjolen heile tre gonger før ungen kom.