Det gjekk ikkje opp for meg før seint i ettermiddag at det var den dagen i dag. Slik går det når ein ikkje bur heime lenger. I barndommen var St. hansaftan ein viktig dag. Då var skulen akkurat slutt, og det var bålbrenning neri fjørå, eting og atter eting, bållukt av klede og hår, og det var lov å drikka Solo. Eg har eit Solo-biletprov liggjande ein plass, men finn det ikkje nett no. Difor dette fotoet i staden, teke av pappa på 60-talet ein gong. Eg trur det er St.hans, men er ikkje heilt sikker. Himmelen brenn, i alle fall. Dårleg kvalitet på skanninga, men stemninga er nok mogleg å ta til seg likevel. Det er båttur uti havgapet, mat i kjølebag og på svaberg. Sukk, ekte nostalgi!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar