Kjoleprosjekt ferdig!

Det er eigentleg ei stund sidan eg blei ferdig med kjolen. Eg trur det var i november ein gong. Då eg tok dette crappy mobilbiletet, hadde eg enno ikkje dampa hals- og ermekantane. Dei blei nemleg ganske krøllete etter at eg hekla to omgangar med fastmasker rundt til slutt. Kjolen blei god og varm, i alle fall, og han har kjempefin passform. Eg hadde han på på julaftan, og utpå kvelden måtte eg vrengja han av meg og naut fridomen i berre topp og strømpebukse. Kjolen var faktisk veldig enkel og grei å strikka, og det gjekk ganske fort (eg byrja i august og strikka i rykk og napp), men eg måtte få hjelp til å tolka oppskrifta mot slutten. Takk til Torunn for gode forklaringar! Kjolen kjem nok til å bli brukt til kvardags òg, i alle fall no når det er meldt så kalde dagar i hovudstaden.

Jula 1976

Eg og pappa og eit spinkelt og merkeleg pynta juletre. Fleire av juletrekorgene er framleis i bruk.

(Eg har gjort nokre innstillingar slik at eg endeleg kan posta digre foto på bloggen. Herleg!)

Førjulstankar

Det har vore dårleg med blogging i desember, gitt, sjølv om eg eigentleg har hatt god tid til å blogga. Og eg har hatt nok av emne å blogga om. Og då tenkjer eg ikkje først og fremst på emne som har med handarbeid og andre diller å gjera. Det som irriterer meg oftare og oftare, er at eg ikkje kan skriva kva som helst her inne. Det å blogga om strikking og mat og daglege syslar er ganske snilt samanlikna med kva eg eigentleg har lyst til å blogga om mange gonger. Eg har mykje på hjartet om andre emne også ... emne som engasjerer meg, som provoserer meg – emne som gjer at eg får ein enorm trong til å uttrykkja meiningane mine. Det er ofte vanskeleg å vita kvar grensa går mellom kva eg kan seia og ikkje. Eg har fått mange nye tankar om norsk skule, f.eks., etter å ha arbeidd som lærar i haust. Men det er ikkje så lurt å skriva alle tankane mine når alle kan lesa det – foreldre, lærarar (elevane er nok ikkje så gode på å finna fram på det store Internettet enno) ... Innimellom lurar eg på om eg må venta til eg blir pensjonist med å ytra meg. Det er litt keisamt å venta. Og når eg blir pensjonist, er eg sikkert ikkje så sint lenger, heller. Og ingen bryr seg om kva pensjonistar seier. Eg veit ikkje heilt kva eg skal gjera. Eg skal tenkja på det.

Favorittmåltidet mitt

Ja, det er nysteikt kaksjiv (den aller første skiva, dvs skalken) med mykje smør på (Bremykt) som smeltar når du smør på. Eg har lagt ut brødoppskrifta på bloggen ein gong før, men sidan den gongen har eg justert litt på henne, så her kjem ei oppdatert og forbetra oppskrift.

Oppskrift på verdas beste glutenfrie brød – eit brød som er urørt av menneskehender heilt til du skjer den første saftige skiva

 Til eitt brød treng du (eg brukar økologiske råvarer):

• 5 dl oppvarma lett- eller ekstra lett-mjølk som er ein del varmare enn 37 grader viss du brukar tørrgjær, nok eg brukar 
  
• 2 ss fiberhusk/psylliumfrøskal (dette skal du blanda i litt av den varme mjølka og lat svella i 5 min – men eg trur ikkje at dette er eit must for å få eit saftig brød, for eg har så mykje anna saftig i brødet)
• 1 pk tørrgjær
• 1 pk grov glutenfri mjølmiks frå Toro (eg likar den frå Toro betre enn Semper sin, for med Toro sin kan eg ha oppi så masse digg utan at eg må miksa saman til to brød. Semper-miksen er altså større.)
• 1 dæsj glutenfri havregryn
• 1 dæsj linfrø
• 1 stor dæsj graskarkjernar
• 1 dæsj sesamfrø
• 1 dæsj havregryn
• 1 dæsj riven kvitost
• 1 raspa gulrot
• 1 liten dæsj jyttemjøl/teffmjøl (veldig fiberrikt) eller anna glutenfritt mjøl som f.eks quinuamjøl (veldig næringsrikt)
• 1 liten dæsj pofiber
• 1 dæsj hasselnøtter
• 1 dæsj valnøtter
• 1 egg
• 1 ss mørk sirup
• 1 bitteliten dæsj salt
• 1 dæsj fennikelfrø (gir sterk smak viss du tek oppi ein stor dæsj, så prøv deg fram) eller andre urtemiksblandingar for brød
• 1 liten dæsj hampfrø utan skal (dette er noko nytt eg testar ut)
  

Gjer dette:

1. Set omnen på 200 grader.
2. Varm opp mjølka og bland fiberhusken i litt av mjølka, slik at han sveller medan du gjer resten (ikkje rør ut husken, det blir berre klumpar). Det er lurt å la mjølka bli ganske så varm, slik at ho ikkje rekk å bli kald medan du gjer resten.
3. Ganske enkelt: Hell Toro-miksen i bakebollen, og ta deretter oppi alle dei andre ingrediensane. Ta så store dæsjar du vil av ingrediensane som det står "dæsj" på (dersom du ikkje har alle ingrediensane: ta det du har), hell i væska og husk-væskemiksen til slutt og elt alt i kjøkkenmaskin i ca. 5-7 min. Spe på med varmt vatn viss det blir tørt. Deiga skal vera ganske seig, men fast (IKKJE tørr!). Eg har ein tendens til å ta i masse frø og digg, så eg må ofte ha i litt ekstra væske mot slutten:-)
4. Ha deiga i brødform (eg synest bakepapir funkar best, men du kan sikkert smørja forma også) og bruk sleikepott til å stappa deiga på plass.
5. Tøm graskarkjernar eller valmuefrø oppå brødet og trykk dei fast. Hev brødet i 20–30 min under tørkle, oppå steikeplata, slik at varmen frå omnen stig opp.
6. Set brødet på rist nedst i omnen og steik det i 45 minutt. MEN obs: Steiketida er avhengig av kva omn du har. Nokre må kanskje bruka ein time, andre 30 minutt. Min brukar 45–50 minutt. Sjå på brødet undervegs og legg folie på toppen av brødet dersom det ser veldig mørkt ut. Når skorpa på undersida er sprø og har ein lekker farge, er det ferdig. 
   
7. Ta brødet ut av forma med ein gong du tek det ut av omnen og pakk det laust inn i eit tørkle. 

Etter ca. 20 minutt kan du skjera i det (dersom du greier å venta så lenga) og laga deg ei skive som på biletet over.

Namnamnam, dette blir eit ekstremt saftig og ekstremt smakfullt brød, og det utan eit fnugg av kveitemjøl, bygg eller rug i! DET er nesten det mest fantastiske av alt. Og det held seg saftig i fleire dagar.

1. desember

Spasertur rundt Kalvøya, kakaodrikking og fortæring av peparkaker på ein benk i sola ... Ikkje akkurat så veldig mykje snø og julestemning på denne første dagen i desember. Men perfekt likevel.

Korleis sprita opp tomatsuppa

Eg er glad i suppe. Men for at eg skal bli mett, må eg alltid ha masse stæsj oppi suppa. Oppsprita tomatsuppe har blitt ein stor favoritt i heimen her den siste tida.

Aller først: det aller, aller beste utgangspunktet for å laga tomatsuppe på, finn du i denne posen. Når du kjøper denne, har du tomatsuppe lenge. Du tek berre så mykje pulver som du treng. Pulveret inneheld verken gluten, mjølk, soya eller egg og er dermed perfekt for mange slags allergikarar. Og det beste av alt: Suppa gir ein mykje fyldigare smak enn dei små tomatsuppeposane gjer.

Uansett: Oppskrifta er superenkel. Når pulveret og vatnet har hamna i kasserollen, er det berre å ha oppi det du måtte ynskja av dette (ta det du finn i kjøleskåpet – perfekt for å bli kvitt restar): 

• gulrøtter
• kålrot
• sjampinjong
• kylling- og kalkunpølse
• selleri
• pasta
• brokkoli

(Det som treng kortast koketid, ventar du sjølvsagt med til slutt.)

Her ser du dagens resultat:

Dersom du ser godt etter, kan du sjå ein annan stor favoritt for tida: bokstavpasta! Eg ser i alle fall fleire bokstavar. Denne pastaen er perfekt fordi han treng så kort koketid. Og så er det mykje kjekkare å eta når det er bokstavar i maten.

Vi brukar alltid å laga ein stor suppeporsjon, slik at vi kan varma opp restar seinare. Suppa smakar nemleg minst like godt dagen etter.

Julegåveproduksjonen er i gang!

Dette byrja eg å strikka på i kveld, og det går unna! Eg strikkar med dobbel tråd Mandarin petit, og det er kanskje mogleg å sjå kva det skal bli, men det er ikkje mogleg å sjå kven som skal få gåva:-)

Ein ny favoritt!

Eg har aldri funne ein frisør som eg er 100 prosent nøgd med. Difor går det lang tid mellom kvar hårklipp. Eg har opplevd det meste:

• dei som er mest opptekne av å høyra si eiga røyst (og som i tillegg snakkar om emne eg ikkje interesserer meg for)
  
• dei som ler falskt og har falskt smil
  
• dei som er så überkule at eg kjenner meg som ei 50 år gammal dame
• dei som eg er redde for skal klippa av meg øyro eller andre kroppsdelar
  
• dei som stiller ekstremt mange spørsmål utan å eigentleg høyra på kva eg svarar
  
• dei som luktar røyk
• dei som brukar ekstremt lang tid
• dei som berre klipper 1 cm når eg har sagt 5 cm (men som likevel brukar laaang tid)
  
• dei som ikkje greier å gi hårtips utan å prøva å prakka på meg tusenvis av produkt som eg ikkje er interessert i
• dei som serverer bedriten kaffi
• dei som prøver å prakka på meg ny timeavtale når seansen er over

Men i dag har eg funne Den Perfekte Frisøren! Eg er så glad!!! Trude på Balanzera i Sofienberggata oppfyller ingen av kriteria over. Ho brukar økologiske produkt, noko som jo er grunn nok i seg sjølv til å gå dit. I tillegg får du beroligande musikk over høgtalarane (inkludert fuglekvitring), tilbod om ryggmassasje når håret blir vaska, ho høyrer på hårynskja dine, ho gir gode og fornuftige råd og tips, ho driv ikkje og prakkar på deg produkt, ho tilbyr fotbad, hovudmassasje, te/kaffi (teen eg fekk, var fantastisk god), eple, ho stiller ikkje fullt av spørsmål, ho er effektiv, ho er dyktig med saksa ... Og som om ikkje det var nok: Ho skriv nynorsk på nettstaden sin! Sjølv om det er litt rusten nynorsk, blir eg berre så imponert, altså. Her er det intensjonen som tel! Nynorsk i næringslivet er ikkje akkurat utbreidd. Så dette er ein frisør som tenkjer medvite gjennom alt ho gjer, og som ikkje er ute etter å følgja straumen, verken når det gjeld trendar eller andre ting. Noko som er eksakt etter mitt hjarte. Så om du bur i Oslo, veit du kvar du bør klippa deg neste gong. Du kan bestilla time over nettsida og kryssa av for det du vil ha. Du kjem ikkje til å angra.

Ah, ein perfekt laurdag.

Fiskefint

Det verdsomfemnande strikkesamfunnet Ravelry er eit mekka for strikke-entusiastar over heile verda. Alle kan leggja ut strikkeprosjekta sine, sjølvlaga oppskrifter, garntips, strikkepinnetips, ein kan diskutera i forum og ein kan vera med i ulike grupper (eg er med i bl.a. Nordic knitters, Addicted to knitting, Keen on green, Strikk til nøstebarn ...) og diskutera felles strikkegleder og -sorger:-) Og noko av det beste av alt: ein kan få tips om akkurat det strikkeprosjektet ein held på med. Nett no driv eg og strikkar denne kjolen til meg sjølv, og eg er ikkje den einaste i verda som strikkar akkurat den kjolen. Nei, det er 56 andre på Ravelry som har strikka og strikkar den same kjolen. Dei legg ut bilete, tips og triks, framlegg til anna garn og andre fargar, skriv kva dei tykkjer om mønsteret, osv. Det er berre GENIALT!

Og no, vettu, kom eg over dette fantastiske mønsteret, som eg sjølvsagt må testa ut! Fiskar! Så utruleg fint! Eg skal strikka vottar, tenkte eg, for det var også mogleg. Den utruleg flinke dama SpillyJane i Canada har laga utruleg mange kule mønster, og dette er berre eitt av mange. Sjekk ut endå fleire her.

Eg drøymer om fine plassar og fine fargar

(Klikk på bileta for å sjå kjeldene.)

Rolighetsteorin

Då vi var i Stockholm i sommar, budde vi på Odenplan og tok denne rulletrappa fleire gongar om dagen. Det hadde vi nok ikkje gjort dersom trappa på filmen hadde vore der! Dette har eg veldig sansen for. Eg diggar slike påfunn! Gå inn på Rolighetsteorin.se for å lesa meir og sjå andre rolighetsprosjekt.

På rammejakt

(Du bør klikka på bileta for å sjå dei i stort format)

Desse fotoa er frå 1980, og kven skulle tru det? Rett nok er det mogleg å sjå at bileta ikkje blei tekne i fjor, men eg er likevel imponert over fargeattgjevinga og biletkvaliteten, eller rettare sagt kvaliteten på negativa. Dei har halde seg så godt at skanninga går utan problem. Og kvadratisk biletformat er så fint! Eg skal gå i gang med å framkalla og henga opp foto frå fortida, og eg er spent på om eg finn rammer som passar perfekt til foto som desse (også svart-kvitt-foto), og som ikkje kostar skjorta. Og som eg ikkje treng å ta med til rammebutikk for å få ramma inn. Dersom nokon har tips til kvar ein kan få kjøpt enkle, gjerne svarte, smale rammer, som passar til kvadratiske foto, rop ut!

34 år!

Juhu! Bursdag! Det er like kjekt kvart år. Denne veka har eg haustferie, og difor oppheld eg meg på heimlege trakter på Nordmøre. Dagen har vore fin så langt.

Det er haust, det er vått. Og det låg snø på toppen av Ertvågsfjellet i dag tidleg!

Altså innevêr. I ullsokkane til pappa.

Innevêr = strikkevêr. Så eg brukar dagen på å strikka på kjolen min. Som minner meg om ein bunad (eg trur det går over). Mønsteret og garnet er islandsk. Får kryssa fingrane for at det blir 20 minus til vinteren. Eg sveittar berre strikketøyet ligg i fanget.

Mamma set brøddeig, og eg gler meg til lukta av nysteikt brød fyller huset. Det går rykte om kaker, så det blir nok endå meir å sjå fram til.

Og SÅ, vettu! Når eg er heime, har eg tid til å surfa rundt på nettet og drøyma om alt eg har lyst til å laga. På ein slik surferunde fann eg heilt tilfeldigvis ut kva leikene på biletet over heiter! Desse figurane har eg hatt sidan eg var lita, og eg hugsar at eg hadde ein vask også. Eg har alltid lurt på kva leiker dette er. No har eg funne ut at det er Fisher Price-leiker som var populære på 60- og 70-talet, og at dei går under namnet "Little People". På eBay kan ein finna Little People-skular, møblar, hus, båtar ... Eit mekka! Så no får vi sjå om eg greier å halda nostalgien i sjakk ...

Ei slags bokmelding

Mannen i huset kom heim med ei bok til meg som han hadde kjøpt på sal. Han rekna med at temaet var interessant for meg, og det hadde han jo rett i. Boka heitte Klær – fra kast til bruk, gjeve ut av Boksenteret Erik Pettersen & Co. AS i 2008. Boka handlar om korleis ein kan gjera om gamle plagg til nye, noko eg jo har stor sans for. Eg har ikkje lese så mykje i boka enno, for det var bileta som fanga meg. Og kleda. Eg har aldri sett på makan til merkeleg gjenbruk av klede som er fotograferte på ein meir uproff måte.

Lat oss byrja med framsida av boka:

Eg greier ikkje heilt å setja fingeren på kva som er feil her, men det er noko rart. Det første eg tenkjer, er fint golv! Blikket glir frå golvet mot dei knallraude stiletthælane (stiletthælar går att gjennom heile boka). Og til noko som ser ut som ei tatovering på den venstre ankelen til modellen. Blikket vandrar vidare oppover dei veldig lange føtene og til det vesle som er av klesplagg. Ein minikjole laga av ... ullgenser? Og deretter ser eg blikket til dama, men ho møter ikkje mitt. Det er akkurat som om ho ikkje veit om ho skal lena seg framover eller retta opp ryggen, og resultatet blir ein slags mellomting. Litt sånn Mette-Marit-kroppshaldning. Jaja, eg tippar formgjevaren blei ganske så nøgd med den raude tråden (ha-ha) som går att, i alle fall. Og: Dette er nok det beste biletet i boka. Eit pluss: modellen smiler, noko slett ikkje alle modellane i boka gjer. Forfattaren stiller opp som modell over fleire sider, og ho ser rett og slett sur ut.

(Jepp, forfattaren av boka til venstre på biletet.) Og med dette biletet er vi over på vinnaren i kåringa av det minst brukarvenlege plagget i boka, nemleg ... tadadataaa: strikkakragen!

Kommentarar er vel overflødige, anna enn at ho skal ha kred for å ha brukt kvar ein tråd i det som opphavleg var ein genser. Kragen og toppen til høgre er nemleg frå den same genseren. Kragen og toppen kan sjølvsagt setjast saman til eit nytt plagg igjen:

Kremt. Eg forstår ikkje heilt kvifor plagga er sette saman til EITT plagg når det står ei slags åtvaring om dette i boka: En voldsomt mønstrete genser blir to morsomme plagg, men bør kanskje brukes separat. Kvifor er då dette biletet med? Til skrekk og åtvaring? (Hovudproblemet er vel kanskje at plagga ikkje tek seg bra ut verken saman eller separat ...)


På ein god 2. plass i kåringa av det minste brukarvenlege plagget har vi slipskjolen! Det er sikkert mange overflødige slips der ute som fortener eit nytt liv, men eg er redd for at slipskjolen også kan koma til å bli overflødig ... Så kanskje ein rett og slett berre bør levera alle slipsa til Fretex i staden?

Døme på slipskjolesnitt og dårleg mekking av svart bakgrunn (dårleg Photoshop-arbeid). Det slår meg at det nok er ein fordel å bruka lange slips når ein lagar slipskjole.

På ein veldig god 3. plass i kåringa kjem strømpebuksekjolen! Hm, kjem han til å vara like lenge som ei strømpebukse også? I så fall blir det vel berre bruk og kast på nytt? Og korleis i alle dagar kan nylonstoff makta å halda på plass puppane? Her trur eg vi burde ha fått sett kva som skjer når modellen røyver på seg. Dessutan: Når ein skal sy i stretch-materiale (gjeld også strikkaplagg), må ein ha overlockmaskin, og det er noko dei aller færraste har. Så dette plagget er altså for dei proffe syarane? Vil dei sy ein slik kjole? Eg har mine sterke tvil.

Det var topp 3, men det finst veldig mange andre plagg som burde ha vore med. Eg høyrest kanskje negativ ut. Det er jo fine plagg i boka også! Problemet er ofte at plagga ikkje kjem til sin rett fordi modellen har ein uheldig positur, og/eller fordi bakgrunnen er forstyrrande. Det er veldig ofte nedtagga veggar med på bileta. Altså hærverk. Eg ser at bileta er tekne på Sofienberg/Grünerløkka, og eg har gått i desse gatene mange gonger. I området er det SÅ mange fine plassar ein kan ta bilete på, så kvifor velja taggeveggar som bakgrunn? Nokre av bileta er rett nok tekne ved Akersleva, men i alt for sterkt sollys.

Her ser vi døme på ein ikkje så aller verst kjole som ikkje kjem godt nok fram på grunn av stygg bakgrunn og uheldig positur (er det føtene eller kjolen som er det viktigaste å få fram?):


På vaskeseddelen til boka kan vi lesa dette: Innen redesign er alt lov, og alt er mulig! Ja, det er sikkert og visst. Men er det slik at alt som er lov og mogleg, bør ut i bokform? Bør ikkje redesign gje inspirasjon til å gå i gang med kreative prosjekt? Eg blir faktisk ganske irritert av denne boka (sjølv om eg må le òg), for ho seier at gjenbruk er unødvendig. Kven vil vel gå i gang med å laga seg strikkakrage, slipskjole eller strømpebuksekjole når ein kan skaffa seg det ein treng på H&M for ein billeg penge? Eg berre spør. Og boka gjev ikkje svar.

Glimt frå hausttur i Oslobygda

Ok, eg skal hylla hovudstaden litt òg. Førre helg oppdaga vi eit veldig fint område like ved Ekebergsletta. Vi fann til og med epletre fulle av eple!

Ei oppsummering

Allereie etter to veker kan eg slå fast at læraryrket er slankande.

Høgdepunkt frå august

Det er hektiske arbeidsdagar og dårleg med blogging for tida. Eg saknar å ha tid til sy- og strikkeprosjekt og tid til å pusla med foto. Særleg no når september snart er her, og det blir mørkare og kaldare dagar. Eg håpar det går seg til.

For eit par veker sidan var vi i bryllaupet til Marit og Even i Jostedalen, og det var nok det kjekkaste som skjedde i august. Dei gifta seg i lett yr ved Nigardsbreen. Brura hadde bryllaupsstøvlar på og den finaste brurebuketten eg nokon gong har sett. Vi åt verdas største og søtaste økologiske bringebær. Og dansa. Og sjølv om eg fraus på meg både det eine og det andre, kjem eg aldri til å slutta å seia Å Vestland, Vestland!

Stripestrikk!

Denne jakka har eg strikka til ein krabat som blir fødd om nokre månader. Det var eit veldig artig strikkeprosjekt på grunn av stripene. Det geniale er at ein ikkje treng å fella av – jakka får fasong av at ein strikkar ulike lengder på stripene. (Ein strikkar altså ikkje nedanfrå og opp, men sidelengs og rundt.)


Eg brukte grått, gult og mørkebrunt garn, men her er det jo berre å bruka fantasien, alt etter kva garn ein har liggjande.


Eg sydde i fire ulike knappar som eg kjøpte i ein bruktbutikk, og det blei jo ganske fint.


Oppskrifta er frå Strikk til nøstebarn – ein stor favoritt!

Furuer med utsikt

Glutenfri nettbutikk

(Klikk på bileta for å sjå dei større)

Ha-ha-ha, på nettet kan ein finna ALT. Desse herlege trøyene fann eg her, og eg har tenkt å kjøpa éi av dei, men det er vanskeleg å velja, gitt!